«Ούτε οι ποδοσφαιριστές, ούτε η διοίκηση δείχνουν διατεθειμένοι να βάλουν εαυτό πάνω από τον σύλλογο. Στη προσπάθειά τους αυτή θέλουν έναν ισχυρό σύμμαχο, τον κόσμο. Ίσως τώρα είναι στιγμή που τον χρειάζονται φέτος περισσότερο από ποτέ». Ο Τάσος Πακλατζής γράφει στο blog του για την κατάσταση που επικρατεί στον Άρη, τη στάση των παικτών, της διοίκησης και την επόμενη μέρα της αποχής…
Οι παίκτες πέρασαν το μήνυμα με την διήμερη αποχή τους, η διοίκηση το πήρε και οφείλει να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις της. Το νόμισμα έχει δυο όψεις, η ανάγνωση όμως, ένα και μοναδικό συμπέρασμα.
Θα ήταν υπερβολή εάν θέταμε προς συζήτηση τη νομιμότητα της ενέργειας των ποδοσφαιριστών του Άρη. Δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία φορά που συμβαίνει κάτι ανάλογο στα ποδοσφαιρικά χρονικά. Ούτε είναι «προνόμιο» αποκλειστικά του Άρη.
Οι παίκτες, όπως και οι υπάλληλοι της ομάδας έχουν κάθε λόγο να εξωτερικεύουν -με τον τρόπο που το κάνουν- το πρόβλημα που τους απασχολεί. Απολύτως θεμιτό και ανθρώπινο.
Πρόκειται για επαγγελματίες οι οποίοι έχουν συνάψει συμβόλαιο, εργαζόμενοι οι οποίοι περιμένουν για να καλύψουν άμεσες ανάγκες. Κανείς δεν έχει δικαίωμα, ούτε νομιμοποιείται να κλείσει τα μάτια μπροστά σ’ αυτή τη πραγματικότητα. Πόσο μάλιστα, όταν η κατάσταση παραμένει παρατεταμένα σε εκκρεμότητα.
Η αντίδραση είναι φυσιολογική, όπως και η ανησυχία έκδηλη μέσα στο ζοφερό περιβάλλον που ζούμε. Αυτή είναι μια όψη ρεαλιστική. Μια όψη, (που οι παίκτες ειδικά) εισπράττουν μέσα από την καθημερινότητά τους. Άλλοι την αντιλαμβάνονται διαφορετικά, δεν έχουν όλοι το ίδιο δέσιμο με τον σύλλογο!
Ο ρόλος της διοίκησης
Το βάρος πέφτει εξ ολοκλήρου στους ανθρώπους που έχουν τις τύχες της ΠΑΕ στα χέρια τους. Η ευθύνη βαραίνει τους διοικούντες που καλούνται να βρουν άμεσα λύσεις, διέξοδο στο πρόβλημα.
Η πίεση που τους ασκείται από τις συνθήκες δεν αφήνει πολλά περιθώρια για αναλύσεις. Η αναμόχλευση σ΄ αυτές τις περιπτώσεις φέρνει αντιστρόφως ανάλογα αποτελέσματα. Δεν είναι ώρα ούτε για απόδοση ευθυνών, ούτε για επικρίσεις σε βάρος όσων ασκούν σήμερα διοίκηση.
Οι λόγοι που έχουν οδηγήσει τον Άρη στο σημείο που βρισκόμαστε δεν είναι του παρόντος. Λάθη έχουν γίνει και το πιθανότερο είναι να ξαναγίνουν. Αρκεί να μην επαναλαμβάνονται.
Ο φετινός εκτροχιασμένος προϋπολογισμός της εταιρίας αποτελεί ασφαλώς μεγάλο αγκάθι. Είναι σαφές ότι υπάρχουν ελαφρυντικά, παρά την λιτή πολιτική της διοίκησης σε θέματα μπάτζετ. Παράλληλα, υπάρχουν ευθύνες, τις οποίες οφείλουν να αναλάβουν όλοι.
Παρόμοια προβλήματα καλούνται να επιλύσουν στην πλειοψηφία τους οι ομάδες της Σούπερ Λίγκ. Δεν ζούμε σε εικονική πραγματικότητα, αλλά στην Ελλάδα των μνημονίων που συμπαρασέρνουν τα πάντα στο πέρασμά τους. Η αγωνία για την πορεία του συλλόγου είναι έκδηλη.
Ούτε οι ποδοσφαιριστές, ούτε η διοίκηση δείχνουν διατεθειμένοι να βάλουν εαυτό πάνω από τον σύλλογο. Στη προσπάθειά τους αυτή θέλουν έναν ισχυρό σύμμαχο, τον κόσμο. Ίσως τώρα είναι στιγμή που τον χρειάζονται φέτος περισσότερο από ποτέ.
Το ερχόμενο διάστημα θα είναι κρίσιμο όχι μόνο για την τρέχουσα, κυρίως για τις επόμενες χρονιές. Με ευχολόγια και υψηλή κριτική δεν βρίσκεται διέξοδος. Ο Άρης δοκιμάζεται, τους θέλει όλους δίπλα του.
