Πτυχές του χαρακτήρα και της φιλοσοφίας που έχει ο Πάκο Ερέρα και σαν άνθρωπος και σαν προπονητής αποκαλύφθηκαν από τον ίδιο περίπου 18 μήνες πριν, όταν ήταν ομιλητής σε ημερίδα του πανεπιστημίου της Βαγιαδολίδ, που είχε οργανώσει το τμήμα Φιλοσοφίας και Γραμμάτων.
Stoiximan.gr: Τα Virtual Sports είναι ΕΔΩ με συνεχή δράση & πληθώρα αθλημάτων!
Μιλώντας σε σπουδαστές του πανεπιστημίου της Βαγιαδολίδ, χρησιμοποίησε προσωπικές εμπειρίες και παραδείγματα για να εκθέσεις τις βασικές αρχές της φιλοσοφίας του και τον τρόπο με τον οποίο βλέπει ο ίδιος το ποδόσφαιρο, αλλά και τον ρόλο του προπονητή.
1. Το ποδόσφαιρο σήμερα κινείται πολύ γρήγορα
“Υπάρχουν επείγουσες καταστάσεις, υπάρχει βιασύνη, το έχω βιώσει ο ίδιος. Έχω απολυθεί από ομάδες, αλλά παρατηρώντας τες πολύ καλά, θα έπρεπε να υπάρχει περισσότερη υπομονή. Αυτό συνέβη στη Νουμάνθια και τη Θέλτα. Με τη Νουμάνθια κερδίσαμε τη Ρεάλ του Ντελ Μπόσκε και φέραμε ισοπαλία στο Καμπ Νου. Η απόφαση του προέδρου (να με απολύσει) προήλθε από την πίεση που δεχόταν”.
2. Το ποδόσφαιρο του χθες, το ποδόσφαιρο του δρόμου
“Στον δρόμο μάθαινες να μαντεύεις τι θα συμβεί. Όταν έπαιζες έπρεπε να φροντίζεις τη ζωή σου, να βρίσκεις λύσεις στα προβλήματα που είχες. Τώρα όλα λειτουργούν πιο μηχανικά. Δεν πρόκειται να σου δώσουν την ευκαιρία να μάθεις από μια κατάσταση όταν έχεις κάνει λάθος τέσσερις, πέντε φορές. Αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι πλέον μαθαίνεις πιο γρήγορα από πριν και αυτό είναι καλύτερο”.
3. Είναι απαραίτητο να εκπαιδεύεις
“Πρέπει να μπορείς να εκπαιδεύσεις τον παίκτη, να είσαι παιδαγωγός, νομίζω ότι είμαι. Πρέπει να διορθώνεις ένα παιδί για το οποίο κανείς δεν ενδιαφέρθηκε. Ναι, η μέρα έχει 24 ώρες και εσύ είσαι με τον παίκτη 3-4 ώρες, αλλά αυτές τις ώρες πρέπει να τις εκμεταλλευτείς και να του δώσεις όσα περισσότερα μπορείς, διότι τις υπόλοιπες 20-21 ώρες κάποιος άλλος μπορεί να του αλλάξει το μυαλό”.
4. Ποτέ μην αφήσεις παίκτη στην άκρη
“Όταν ένας παίκτης αποστασιοποιηθεί, χαθεί για λίγο, για μένα είναι μια μικρή ήττα. Καμιά φορά μπορεί αυτό να είναι καλό για τον προπονητή, να του πηγαίνουν καλά τα πράγματα έτσι, αλλά για μένα αυτή η δικαιολογία είναι ντροπή”.
5. Σεβάσου τον κόσμο
“Παίζαμε έναν αγώνα στο Λίβερπουλ, είχα αργήσει λίγο γιατί έβλεπα έναν αγώνα της Μάντσεστερ, έβρεχε ως συνήθως τον μισό χρόνο εκεί, και άκουγα από τα μεγάφωνα του γηπέδου ότι ο αγώνας θα καθυστερήσει 15 λεπτά για να μπορέσει ο κόσμος να έχει μια ομαλή προσέλευση στο γήπεδο. Αυτός είναι σεβασμός προς τον κόσμο”.
6. Υποστήριξε την οικογένεια
“Πολλά χρόνια πριν αποφάσισα να φύγω για πρώτη φορά από το σπίτι. Ήμουν προπονητής στη Σεγκούντα Ντιβιζιόν. Όταν για συγκεκριμένες περιόδους είσαι χωρίς την οικογένειά σου, περνάς πολύ καιρό μόνος. Η απόσταση κάνει την οικογένεια να υποφέρει, ειδικά όταν υπάρχουν σκληρές κριτικές. Πρέπει να έχεις τη δύναμη να προχωρήσεις. Ξέρω πολλούς προπονητές που δεν το άντεξαν αυτό”.
7. Μη βλέπεις το παιχνίδι σαν φίλαθλος
“Κάποιες στιγμές αναρωτιέσαι σαν προπονητής: “Είμαι μαλάκας; Πως μπορείς να παρακολουθείς τον αγώνα σαν φίλαθλος, αν έχουμε προβλήματα να λύσουμε;”
8. Σεβασμός στον αντίπαλο φίλαθλο
“Στους πανηγυρισμούς στο Λίβερπουλ μετά την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ, ήμασταν πάνω στο ανοικτό λεωφορείο και βλέπαμε τους φιλάθλους μας να πανηγυρίζουν. Ξαφνικά είδαμε μια κυρία που δεν πανηγύριζε και ήταν στενοχωρημένη. Λίγο αργότερα εμφάνισε μια σημαία της Έβερτον… Δεν θα έχεις ποτέ όλη την πόλη στα πόδια σου…”
9. Ένωσε την τακτική των Ευρωπαίων και το πάθος των Λατίνων
“Στα ταξίδια που έκανα στη Λατινική Αμερική σαν τεχνικός διευθυντής της Εσπανιόλ είχα ανοικτά τα μάτια και τα αυτιά μου στον τρόπο με τον οποίο το παιχνίδι το ζούσε ο κόσμος στις κερκίδες.
Στην Ευρώπη το ποδόσφαιρο είναι πιο οργανωμένο τακτικά, πιο πλήρες, ενώ στην Λατινική Αμερική βλέπεις το ποδόσφαιρο της αλάνας και το πάθος που ξεχειλίζει σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνίας”.
10. Η αξία της επιτυχίας δεν διαφέρει
“Η Μπανταχόθ είναι το ίδιο μεγάλη σαν τη Λίβερπουλ και μπορεί η Λίβερπουλ να είναι πολύ μεγάλο κλαμπ, αλλά για μένα είναι το ίδιο σημαντικό όπως και η Μπανταχόθ, το μέτρο είναι διαφορετικό. Το να κερδίσεις το Τσάμπιονς Λιγκ ήταν κάτι σπουδαίο, αλλά η άνοδος με τη Μπανταχόθ είναι επίσης κάτι που θα θυμάμαι για πάντα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι μας υποδέχθηκαν σαν ήρωες”.
