Ο Δημήτρης Σαχινίδης μοιράζεται τις σκέψεις του για την κιτρινόμαυρη επικαιρότητα με τους αναγνώστες του PRESSARIS.
Αναλυτικά:
Από την αρχή της εβδομάδας κι όσο σταδιακά πλησιάζαμε χρονικά στο παιχνίδι της Πυλαίας με τον συμπολίτη, τόσο περισσότερο βεβαιωνόμουν πώς δεν πρόκειται για μια απλή μπασκετική αναμέτρηση, αλλά για κάτι πολύ παραπάνω κι αυτό το λέω γιατί ανέκαθεν οι συναντήσεις μεταξύ αυτών των δύο ομάδων, αποτελούσαν μια διαρκή, αέναη μάχη μεταξύ δύο διαφορετικών κόσμων.
Κάνοντας τον παραπάνω πρόλογο δεν προσπαθώ σε καμία των περιπτώσεων να προσεγγίσω την επερχόμενη αγωνιστική υποχρέωση του μπασκετικού Άρη συναισθηματικά, όμως πιστέψτε με μερικές φορές στη ζωή δε γίνεται αλλιώς, όταν μάλιστα οι περιστάσεις και τα παρελθόντα χρόνια σε υποχρεώνουν, μιας και οτιδήποτε διαφορετικό θα συνιστούσε παραγραφή, όσο και παραποίηση της μπασκετικής ιστορίας,όχι απλά της πόλης μα ακόμη περισσότερο της μπασκετικής Ελλάδας ολόκληρης.
Οι δύο αυτές ομάδες λοιπόν διαφέρουν σε πάρα πολλά σημεία γιατί ο Άρης είναι αυτός που με πολύ κόπο καθιέρωσε το μπάσκετ στην Ελλάδα εκείνες της αλησμόνητες για όσους της βίωσαν από κοντά Πέμπτες της χρυσής δεκαετίας του 1980, μιας δεκαετίας που κατά τη διάρκεια της το άθλημα άκμασε και έγινε γνωστό μέχρι και στο πιο απομακρυσμένο χωριό του τελευταίου νομού της χώρας χάρη στον γνωστό άγνωστο με το νούμερο 6 Νίκο Γκάλη του δράκου και της υπόλοιπης παρέας που θα μπορούσε άνετα όποιος νοήμων άνθρωπος ασχολείται με το μπάσκετ ότι είχαν ερωτική σχέση με τα καλάθια σε μια περίοδο που κάποιοι άλλοι σε καταστάσεις αιφνιδιασμού φώναζαν με ένα στόμα και μια φωνή το περίφημο οφσάιντ.
Οι εποχές μπορεί να άλλαξαν ο Άρης μπορεί να αντιμετωπίζει τα δικά του μεγάλα και μέχρι στιγμής δυστυχώς άλυτα οικονομικής φύσεως προβλήματα, όμως όλα αυτά έστω για 40 λεπτά το απόγευμα του Σαββάτου πρέπει να μπουν στην άκρη κι αυτό γιατί κάποιοι νόμοι της φύσης επιβάλλεται να παραμένουν αναλλοίωτοι.
Είναι αλήθεια πώς κάθε τέτοιου είδους αναμέτρηση είναι διαφορετική, μιας και τα χρόνια κυλούν οι παίκτες που έρχονται ίσως και να μην γνωρίζουν το ρομαντικό σκέλος της υπόθεσης που κρύβεται από πίσω, όμως αισθάνομαι την ανάγκη να τονίσω πώς στο επερχόμενο παιχνίδι κανένας δεν έχει το δικαίωμα να μην ματώσει για κάθε μπάλα, αν κι αυτό είμαι σίγουρος ότι δε θα επιτρέψει να συμβεί σε καμία των περιπτώσεων το ένα από τα δύο βασικότερα κομμάτια της ζωντανής ιστορίας του τμήματος ο Παναγιώτης Γιαννάκης που αυτή τη στιγμή έχει κυριολεκτικά υπό την σκέπη του τις τύχες τις ομάδας σε αγωνιστικό επίπεδο.
Αν κάποιος από αυτούς που διαβάζουν τις συγκεκριμένες γραμμές τη δεδομένη στιγμή αναρωτιέται τους λόγους για τους οποίους εμμένω και επιμένω τόσο πολύ σε αυτό το παιχνίδι είναι γιατί σε περιόδους που όλα πάνε στραβά τουλάχιστον η ιστορία πρέπει να παραμένει άφθαρτη στο πέρασμα του χρόνου.
