Ο Άρης, ο Αυτοκράτορας Άρης, βιώνει πλέον μέρες Παναγιώτη Γιαννάκη, σε ένα από τα πιο τολμηρά, δύσκολα, αλλά και γιατί όχι ελπιδοφόρα “στοιχήματα” των τελευταίων χρόνων.
Με δεδομένα τα διοικητικά προβλήματα της ΚΑΕ, όπως προέκυψαν από τα γνωστά (πρόσφατα) “αγκάθια” της επιχειρηματικής εμπλοκής του Νίκου Λάσκαρη, ο Άρης ξεκινάει μια νέα προσπάθεια… Στο ίδιο παρκέ όπου μεγαλούργησε ο “δράκος”, στις ίδιες κερκίδες, απ΄ όπου ξεχείλιζε η κιτρινόμαυρη λάβα. Στα παλιά λημέρια… Σαν να μην πέρασε μια μέρα, αν και πέρασαν τόσες και τόσες…
Μέσα λοιπόν, από τις πρώτες μέρες “γραφής” του Γιαννάκη στον Άρη, στο πάλαι ποτέ “σπίτι” του, κάποια πράγματα είναι ξεκάθαρα σε ότι αφορά τον τρόπο σκέψης και λειτουργίας του νέου προπονητή της ομάδας…
Ο Γιαννάκης είναι ξεκάθαρο ότι επέστρεψε με συγκεκριμένους στόχους και προθέσεις:
1. Ήρθε για να οργανώσει εντός αγωνιστικού χώρου μια ομάδα που θα κάνει το αυτονόητο: να είναι κάθε μέρα και καλύτερη, που θα κερδίζει τον ίδιο της τον εαυτό. Μήπως αυτό δεν είναι στο DNA του Άρη; Μήπως και ο ίδιος έτσι δεν ανδρώθηκε μέσα από τα χρυσά χρόνια της Αυτοκρατορίας.; Μήπως έτσι δεν γεννήθηκε η “σπίθα” του πρωταθλητισμού;
2. Είναι εδώ για να παράξει έργο. Για να μπει ένα λιθαράκι επιπλέον, από αυτά που έχει πετύχει μέχρι σήμερα. Το οφείλει πρώτα στον ίδιο του τον εαυτό, στην υστεροφημία του, αλλά και στον κόσμο του Άρη και την υψηλή μπασκετική του παιδεία. Έργο σε κάθε τομέα. Από τον παίκτη που θα “γράφει” πόντους, τον γιατρό της ομάδας, μέχρι και τον φύλακα του Παλέ.
3. Ήρθε χωρίς να φοβάται να… τσαλακωθεί. Φαίνεται αυτό σε κάθε του ενέργεια με το “καλημέρα”, ξυπνώντας μνήμες από τον “δράκο” που δεν δίσταζε να βουτήξει στο… παρκέ για να κλέψει μια χαμένη μπαλιά, άσχετα αν ο Άρης κέρδιζε με 20 και 30 πόντους διαφορά. Μοιάζει αποφασισμένος να κάνει την (προπονητική) βουτιά για να βγουν (ο ίδιος και η ομάδα) νικητές.
4. Είναι εδώ για να “νικήσει” την εσωστρέφεια και την μουρμούρα. Να ενώσει. να προκαλέσει τους χιλιάδες Αρειανούς όλης της Ελλάδας (από τα Δωδεκάνησα μέχρι τον Έβρο και το Ιόνιο) να ξυπνήσουν, να βγουν από το λήθαργο, να βάλουν και πάλι την ομάδα στην καθημερινότητα τους… Στην καρδιά τους. Αυτό δείχνει να θέλει, γι αυτό θα προσπαθήσει.
Τέλη καλοκαιριού, ο Άρης με τον Γιαννάκη στο τιμόνι ξεκινάει ένα ακόμη ταξίδι, με γνωστές σε όλους τις κακοτοπιές και τα δύσβατα σημεία…
Το αν θα πετύχει θα φανεί στο… χειροκρότημα. Σήμερα το σίγουρο είναι ότι τουλάχιστον θα παλέψει για αυτό. Όπως έμαθε, όπως ξέρει…
Κι ας τσαλακωθεί.
