Ο Άρης κατάφερε να σταθεί φέτος όρθιος γιατί στηρίχθηκε στον ελληνικό κορμό του, σχεδόν αποκλειστικά το τελευταίο τρίμηνο της χρονιάς. Αυτός ο ελληνικός κορμός αποσυντίθεται.
Μπορεί την δεδομένη στιγμή το μεγάλο πρόβλημα του Άρη να είναι διοικητικό και οικονομικό και ο κίνδυνος να γίνει ακόμα μεγαλύτερο να ελοχεύει, μπορεί να υπάρχουν ακόμα ποιοτικοί Έλληνες παίκτες διαθέσιμοι στην αγορά, αλλά υπάρχουν αποχωρήσεις που έγιναν όχι γιατί το ήθελε ο Άρης, αλλά γιατί το επέτρεψε να γίνει. Έχει διαφορά να θέλει μια ομάδα να κρατάει έναν παίκτη ή να επιλέγει να τον αφήσει. Στον Άρη σήμερα οι παίκτες φεύγουν…
Ο Θόδωρος Ζάρας πήγε στον (ανταγωνιστή) ΠΑΟΚ. Ο Βασίλης Ξανθόπουλος πήγε στην (ανταγωνίστρια) ΑΕΚ. Ο Βασίλης Σίμτσακ μετά από τρία χρόνια προσφοράς, αποχαιρέτησε με ένα συγκινητικό τρόπο, και θα συνεχίσει στο Περιστέρι. Ο Βλάντο Γιάνκοβιτς δεν πρόκειται να συνεχίσει, αν και θα μπορούσε ο Άρης να δημιουργήσει τις συνθήκες εκείνες για να τον διατηρήσει στο ρόστερ του.
Ο Βασίλης Καββαδάς, ο Μιχάλης Τσαϊρέλης και ο Σπύρος Μούρτος μαζί με τους νεαρούς Δημήτρη Φλιώνη, Βασίλη Χρηστίδη, Νίκο Δίπλαρο και Διονύση Τάταρη είναι αυτοί που έχουν συμβόλαιο, όμως ειδικά για τους δύο πρώτους είναι πολύ δύσκολο να παραμείνουν.
Υπάρχουν οφειλές από την φετινή χρονιά και τα χρήματα που έχουν να παίρνουν την προσεχή περίοδο είναι απαγορευτικά με τα δεδομένα που έχουν δημιουργηθεί στην ομάδα. Αν αποχωρήσουν και αυτοί (με τον Καββαδά υπήρξε επαφή τις τελευταίες ημέρες…), τότε ο Άρης θα έχει χάσει τους έξι βασικούς Έλληνες παίκτες του από την φετινή χρονιά.
Ουδείς αναντικατάστατος θα πει κανείς και θα έχει δίκιο, όμως το θέμα είναι ότι αυτοί οι παίκτες είχαν δέσει μεταξύ τους, είχαν δημιουργήσει έναν κορμό ικανό για αρκετά πράγματα, ειδικά με την προσθήκη ποιοτικών ξένων.
Αυτό είναι ένα πρόβλημα που απασχολεί τον Παναγιώτη Γιαννάκη, αλλά την δεδομένη χρονική στιγμή, υπάρχουν πολύ πιο σοβαρά θέματα για τον Άρη που προκύπτουν από την οικονομική “ασφυξία” στην οποία έχει περιέλθει η ΚΑΕ και τη διοικητική αδράνεια που παρουσιάζεται…
