Είναι στιγμές που μένουν ανεξίτηλα χαραγμένες στη μνήμη σου. Δεν τις ξεχνάς όσα χρόνια κι αν περάσουν. Είναι σαν να έχει μείνει ένα πόστερ στο μυαλό μου με την κατάκτηση του Κυπέλλου Κόρατς τη σεζόν 1996-97. Το ίδιο ισχύει και για το Κύπελλο Ελλάδας που κατακτήσαμε την επόμενη χρονιά, στο Αλεξάνδρειο. Ήταν απίστευτο το συναίσθημα.
Μπαρτσελόνα ή Μίλαν; Πόνταρε στην expekt.com και κέρδισε Bonus 125 €!
Ήταν ένας ευρωπαϊκός τίτλος ξεχωριστός για όλους όσους απάρτιζαν εκείνη την ομάδα. Το θυμάμαι σαν ήταν χθες. Ήταν κάτι το εκπληκτικό. Διαθέταμε μια σπουδαία ομάδα στην οποία αγωνίζονταν παίκτες όπως ο Σάκλεφορντ, ο Ορτίθ, ο Λιαδέλης, ο Σταυρακόπουλος και τα υπόλοιπα παιδιά και προπονητής ήταν ο Λευτέρης Σούμποτιτς.
Θυμάμαι επίσης σαν να ήταν χθες την αποθεωτική υποδοχή που μας επεφύλαξαν χιλιάδες οπαδοί του Άρη στο αεροδρόμιο.
Όταν χάσαμε τον πρώτο τελικό στο Αλεξάνδρειο από την Τόφας θυμάμαι χαρακτηριστικά το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας του Super 3: «Γυρίστε με το κύπελλο ή μην γυρίσετε καθόλου», είχαν γράψει.
Πραγματοποιήσαμε μεγάλη εμφάνιση στον δεύτερο τελικό στην Προύσα και καταστρέψαμε τους Τούρκους. Χρειάστηκε μάλιστα να εκκενωθεί το γήπεδο στα τελευταία δευτερόλεπτα γιατί οι οπαδοί της Τόφας πετούσαν αντικείμενα και κινδύνευσε η σωματική μας ακεραιότητα. Δεν μας φόβιζε όμως τίποτα. Το τρόπαιο ήταν πολύ βαρύ και ζεστό γιατί το είχαν τοποθετήσει σε μια βάση με φώτα.
Θυμάμαι τον Ντίνο Αγγελίδη να κόβει το διχτάκι και το πανδαιμόνιο που επικράτησε μέσα στα αποδυτήρια. Βγήκαν τα πούρα της νίκης και αρχίσαμε να τα καπνίζουμε, πανηγυρίζοντας αυτή την πολύ μεγάλη επιτυχία. Γνωρίζαμε όλοι και οι ξένοι πόσο μεγάλη σημασία είχε για τους Έλληνες να κατακτήσουν αυτό το τρόπαιο με αντίπαλο μια τουρκική ομάδα. Και για εθνικούς λόγους.
Ήταν ένας επιπλέον λόγος για να βγουν στους δρόμους οι φίλοι του Άρη και να κατευθυνθούν στον Λευκό Πύργο για να πανηγυρίσουν, ντυμένοι στα κιτρινόμαυρα και κρατώντας ελληνικές σημαίες. Ακόμη και τώρα βλέπω στο internet αυτές τις εικόνες και συγκινούμαι.
Επίσης δεν μπορώ να ξεχάσω πόσο μεγάλη χαρά δώσαμε στον συγχωρεμένο Ζαφείρη Σαμολάδα, πρόεδρο τότε της ομάδας που δεν είχε ταξιδέψει στην Τουρκία εξαιτίας ενός προβλήματος υγείας που αντιμετώπιζε.
