Είναι ο γρηγορότερος άνθρωπος στον πλανήτη χωρίς καμία αμφιβολία. Μερικά χρόνια πριν, όταν πρωτοεμφανίστηκε σε Ολυμπιακούς Αγώνες, στο Πεκίνο το 2008 άφησε άφωνο όλο τον κόσμο.
Ο Γιουσέιν Μπολτ κέρδισε το χρυσό μετάλλιο και στα τρία αγωνίσματα που έλαβε μέρος, τα 100, τα 200 και τα 4×100 μέτρα. Στην κούρσα της «μιας ανάσας» μάλιστα, έσπασε το τότε παγκόσμιο ρεκόρ με 9.69.
Όλοι τότε παραμιλούσαν. Μέχρι να έρθουν τα νέα παγκόσμια ρεκόρ στα διεθνή meeting στίβου. Ο Τζαμαϊκανός κατέρριπτε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο.
Και έφτασαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Λονδίνου το 2012. Ως ακλόνητο φαβορί πλέον, ο Μπολτ επανέλαβε το 3 στα 3, κερδίζοντας ξανά και στις τρεις κούρσες που συμμετείχε το χρυσό μετάλλιο και φτάνοντας αισίως τα έξι σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Έσπασε μάλιστα και δύο ρεκόρ, το ολυμπιακό στα 100 μέτρα με 9.63 και το παγκόσμιο στη σκυταλοδρομία 4×100, με 36.84.
Στα 30 του χρόνια πλέον, συμμετέχει για τρίτη φορά σε Ολυμπιακούς και στο Ρίο έχει κατακτήσει ήδη δύο χρυσά, στα 100 και τα 200 μέτρα. Το μόνο που μένει στον Τζαμαϊκανό για να γραφτεί το όνομά του με χρυσά γράμματα στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων και να βρεθεί στο πάνθεον των καλύτερων δρομέων, είναι να κατακτήσει την πρώτη θέση και στη σκυταλοδρομία 4×100.
Σε περίπτωση που ανέβει στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου, θα έχει φτάσει τα εννέα χρυσά μετάλλια, ισοφαρίζοντας την επίδοση θρυλικών δρομέων, όπως ο Πάαβο Νούρμι και ο Καρλ Λιούις.
Μπορεί να τα καταφέρει; Θα το μάθουμε τα ξημερώματα του Σαββάτου.
Πάαβο Νούρμι (1897-1973)
Γεννημένος το 1897 στο Τούρκου της Φινλανδίας, ο Νούρμι συμμετείχε για πρώτη φορά σε Ολυμπιακούς Αγώνες το 1920, στην Αμβέρσα. Κατέκτησε τρία χρυσά, στα 10.000 μέτρα και στον ατομικό και ομαδικό αγώνα ανοιχτού δρόμου.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, στη διοργάνωση του Παρισιού, ο Φινλανδός κατάφερε να κερδίσει πέντε χρυσά μετάλλια, βγαίνοντας πρώτος στα 1500μ., στα 3000μ., στα 3000μ. ομαδικής και στον ατομικό και ομαδικό αγώνα ανοιχτού δρόμου.
Στην τελευταία του διοργάνωση το 1928 στο Άμστερνταμ, ο Νούρμι αναδείχθηκε χρυσός Ολυμπιονίκης στα 10.000μ., κατακτώντας το ένατο και τελευταίο χρυσό του μετάλλιο σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Εκτός από τα εννιά χρυσά, ο θρυλικός Φινλανδός είχε κατακτήσει και τρία αργυρά, έχοντας συνολικά στη συλλογή του δώδεκα ολυμπιακά μετάλλια.
Καρλ Λιούις (1961-σήμερα)
Ο δεύτερος άνθρωπος στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων με εννιά χρυσά μετάλλια, είναι ο Αμερικανός Καρλ Λιούις. Ο σπρίντερ από την Αλαμπάμα ξεκίνησε τη «χρυσή» συλλογή του το 1984 στο Λος Άντζελες και την ολοκλήρωσε το 1996 στην Ατλάντα, συμμετέχοντας συνολικά σε τέσσερις διοργανώσεις.
Στο ντεμπούτο του σε Ολυμπιακούς το 1984 στο Λος Άντζελες, Ο Λιούις κέρδισε τέσσερα χρυσά μπροστά στους συμπατριώτες του, στα 100μ., τα 200μ., τη σκυταλοδρομία 4χ100μ. και το άλμα εις μήκος.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, η διοργάνωση ταξίδεψε στην Ανατολή και τη Σεούλ, όπου ο Αμερικανός έκανε έξι τα χρυσά του, ανεβαίνοντας στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου στα 100μ. και στο άλμα εις μήκος.
Όπως και στις προηγούμενες δύο, έτσι και στη διοργάνωση της Βαρκελώνης το 1992, ο Λιούις απέδειξε πως μπορεί να είναι ικανότατος σπρίντερ, αλλά στα άλματα είναι «άχαστος». Κατέκτησε το χρυσό στο άλμα εις μήκος και στη σκυταλοδρομία 4χ100μ., φτάνοντας τα οκτώ μετάλλια και πηγαίνοντας στην Ατλάντα με στόχο να ξεπεράσει τον Νούρμι.
Στον επίλογό του σε Ολυμπιακούς Αγώνες, ο Λιούις αγωνίστηκε για δεύτερη φορά μετά το 1984 και το Λος Άντζελες μπροστά στους συμπατριώτες του, αυτή τη φορά στην Ατλάντα. Στα 35 του πλέον χρόνια, δεν είχε την εκρηκτικότητα με την οποία ξεκίνησε. Κατάφερε όμως να ισοφαρίσει τον θρυλικό Φινλανδό, κερδίζοντας το ένατο χρυσό μετάλλιο και πάλι στο άλμα εις μήκος, ενώ έφτασε τα δέκα συνολικά, έχοντας και ένα αργυρό από τη διοργάνωση της Σεούλ.
