Ο Νίκος Φιλίππου αναφέρθηκε στον θρίαμβο της Εθνικής ομάδας του ’87 και τα όσα έζησαν οι διεθνείς εκείνη την περίοδο, ενώ παράλληλα θυμήθηκε και την εποχή που αγωνίζονταν στον Άρη.
Αναλυτικά, τα όσα είπε στον Sport24 Radio 103.3:
Για το πώς άρχισε η καριέρα του: «Άρχισα στα Γιάννενα. Θυμάμαι ότι ήμουν κάτω από την μπασκέτα, την κοίταγα και ένιωθα σαν να βλέπω… μπέιζμπολ. Έλεγα τι είναι αυτό; Εκείνη την εποχή δεν υπήρχε η τηλεόραση και ουσιαστικά γνώρισα τον Γκάλη και τον Γιαννάκη σαν συμπαίκτες. Αρχικά έκανα στίβο και μετά όταν ψήλωσα ασχολήθηκα με το μπάσκετ. Από εκεί και πέρα έπαιξε ρόλο η τύχη. Το ’81 αντί να πάω στον Άρη θα μπορούσα να έρθω στην Αθήνα, όμως εκείνη την εποχή με είχε δει ο Πεταλίδης. Για να λέμε την αλήθεια, λέμε για το ’87, όμως το μπάσκετ δεν άρχισε τότε, υπήρχαν και πριν μεγάλοι παίκτες, ενώ ένας προπονητής που έπαιξε ρόλο για το μπάσκετ στην Ελλάδα, ήταν και η παρουσία του Ντουξάιρ».
Για τη σύγκριση του τότε και του τώρα: «Εκείνη την εποχή ήταν πάλι το πρωτάθλημα των δύο ομάδων. Μεγάλος αντίπαλος του ΑΡΗ ήταν ο ΠΑΟΚ, όμως ήταν ανταγωνιστικοί και ο Πανιώνιος και ο Απόλλων Πατρών. Ο ΑΡΗΣ τότε ήταν πρότυπο διαχείρισης, συντηρούσε δύο παίκτες με υπέρογκα συμβόλαια και ήταν ανταγωνιστικός με τις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης. Αυτό έδωσε την δυνατότητα στις επόμενες γενιές των παραγόντων να οργανωθούν καλύτερα και να γίνουν περισσότερο ανταγωνιστικές οι ομάδες. Βέβαια κάποια στιγμή έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη και τα τηλεοπτικά συμβόλαια των ομάδων, διότι το μπάσκετ έχει κοινό».
Για το αν αισθάνθηκε ποτέ… χαμάλης στην καριέρα του: «Θα σου πω μια ιστορία με τον Γκάλη όταν παίζαμε στο κλειστό του Σπόρτιγκ. Βγαίνω στον αιφνιδιασμό 2-3 φορές και δεν μου έδινε την μπάλα, οπότε κάποια στιγμή του λέω “ρε Νικ δώσε μου την μπάλα” και μου απάντησε “έχεις βάλει 12 πόντους και άλλους θα βάλεις;”»
Για την Εθνική του ’87: «Εκείνη η ομάδα είχε 4 “πυλώνες”: Γκάλης, Γιαννάκης, Φασούλας και Χριστοδούλου. Από εκεί και πέρα οι υπόλοιποι έδιναν τις απαραίτητες βοήθειες για να γίνει αυτό το δημιούργημα. Ο κόσμος το έβλεπε και καταλάβαινε την προσπάθεια που γίνεται».
Για το τι αποκόμισαν οι παίκτες της Εθνικής από την επιτυχία του ΄87: «Η αλήθεια είναι ότι εκτός από ελάχιστους, οι περισσότεροι ανοίξαμε λογαριασμό στην τράπεζα μετά το ’87. Πέρα από τα χρήματα τότε, οι προσφορές που υπήρχαν στην ομάδα ήταν κάτι το εκπληκτικό. Ρούχα, εσώρουχα, τα πάντα… Μέχρι και ένας ξενοδόχος στη Ρόδο μας φιλοξένησε».
Για την έναρξη της ομάδας στο Εurobasket του ’87: «Αρχικά ο στόχος ήταν η παρουσία μας στην 8άδα. Παίξαμε τον όμιλο, κάναμε τις ήττες με Ρωσία και Ισπανία και μετά πάμε στα νοκ άουτ. Αρχίζουμε με την Γαλλία και το μεγάλο ματς ήταν με την Ιταλία, όπου εξασφαλίσαμε την παρουσία στην τετράδα. Αυτό ήταν το σημαντικότερο ματς».
Για την αντιπαράθεση των τελευταίων ημερών στην Εθνική και την ανάγκη του κόσμου να μάθει τις εξελίξεις: «Αυτό δείχνει την ανάγκη του κόσμου να συμμετέχει στις εξελίξεις. Το ’87 υπήρχε μια γιαγιά στην Αλεξανδρούπολη που μας… ξεμάτιαζε. Τώρα υπάρχουν περισσότεροι δημοσιογράφοι που ψάχνουν περισσότερο το θέμα. Για παράδειγμά, το ’87 ξέρετε ότι ο Γκάλης και ο Γιαννάκης δεν μιλούσαν κατά τη διάρκεια της διοργάνωσης; Μίλησαν στο βάθρο…. Όσον αφορά τώρα την υπόθεση του Παππά, για μένα ο χαρακτήρας του είναι σε δεύτερη μοίρα. Αν είχα κόρη δεν θα τον έκανα γαμπρό, αλλά το θέμα είναι αν τον έχεις ανάγκη σε αγωνιστικό επίπεδο».
Για το τι θυμάται πιο έντονα από εκείνη την περίοδο: «Θυμάμαι τον τραυματισμό μου που ήταν δυσάρεστο για μένα. Από εκεί και πέρα θυμάμαι τους πανηγυρισμούς, ότι στα τελευταία παιχνίδια πηγαίναμε χωρίς να κοιμηθούμε λόγω της υπερέντασης. Μετά τον τελικό κοιμηθήκαμε το επόμενο πρωί. Ήταν εντυπωσιακό αυτό που γινόταν πριν και μετά τους αγώνες».
Για το αν αισθάνεται υπερήφανος για όσα ακολούθησαν: «Έγιναν σκαμπανεβάσματα, όμως, το σημαντικό είναι ότι και εκείνη η ομάδα είχε διάρκεια. Ήταν μεγάλη επιτυχία και η παρουσία μας στο επόμενο Ευρωμπάσκετ, όπου φθάσαμε στον τελικό. Στη συνέχεια ήρθαν οι επόμενες γενιές που πήραν την σκυτάλη και μεγαλούργησαν, με αποκορύφωμα την ομάδα του 2005-06 και τις επιτυχίες που είχαν».
