Είναι 100% Ισπανός, ζει 1.750 χιλιόμετρα μακριά από τη Θεσσαλονίκη, κι όμως επιμένει να τον αποκαλούν «Νίκο» και ξέρει απ’ έξω όλα τα συνθήματα του Άρη, για χάρη του οποίου έμαθε ελληνικά! Ο πιο… τρελός απ’ όλους τους οπαδούς του «θεού του πολέμου» αποκαλύπτεται στο PRESSARIS, εξηγεί πώς κόλλησε το «μικρόβιο» και μιλά για το μεγάλο, ανεκπλήρωτο όνειρό του…
Παίξε μπάλα στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ! Πόνταρε στην expekt.com, με Bonus εγγραφής 125 €!
Ο 38χρονος Φρανθέσκ Χαβιέρ Μόρα ζει στο Γκρανογιέρς, 25 χιλιόμετρα έξω από τη Βαρκελόνη και μοιάζει ένας συνηθισμένος Καταλανός, αλλά στην πραγματικότητα είναι… παιδί ενός ανώτερου θεού. Έχοντας λατρέψει τον Άρη και τον Νίκο Γκάλη από την εφηβεία του, ζει ντυμένος στα κιτρινόμαυρα και έχει πλέον χιλιάδες αδέρφια στη Θεσσαλονίκη, την οποία επισκέπτεται σε κάθε ευκαιρία.
Το PRESSARIS βρέθηκε στην Καταλονία και είχε τη χαρά να γνωρίσει από κοντά με τον «Νίκο», έναν φίλαθλο που αποτελεί τη ζωντανή δικαίωση της φράσης «Άρης παντού»…
Πώς ανακάλυψες τον Άρη;
Ο Άρης μπήκε στη ζωή μου το 1988, όταν ήμουν 14 ετών. Είχα καθίσει να δω τον αγώνα μπάσκετ που θα έδινε με την Μπαρτσελόνα, στη Θεσσαλονίκη. Μόλις ξεκίνησε η τηλεοπτική μετάδοση και είδα τον κόσμο στις εξέδρες… ερωτεύτηκα! Αυτό ήταν… Ερωτεύτηκα τον Άρη για τον κόσμο του.
Για μένα, οι οπαδοί του Άρη είναι οι καλύτεροι που υπάρχουν! Και δεν το λέω μόνο εγώ, το λέει πολύς κόσμος. Στην Ισπανία, ο Άρης είναι γνωστός γι’ αυτό το λόγο.
Και από τότε έπαψες να είσαι Φρανθέσκ και έγινες… Νίκος;
Στο σχολείο, όταν παίζαμε μπάσκετ, όλα τα παιδιά επέλεγαν το όνομα του ινδάλματός τους. Άλλος αυτοαποκαλούνταν Μάικλ Τζόρνταν, άλλος Λάρι Μπερντ ή Σαν Επιφάνιο… Εγώ ήμουν ο Νίκος Γκάλης! Από τότε και μετά, μου έμεινε αυτό το παρατσούκλι και πολλοί με γνωρίζουν ως Νίκο. Μάλιστα, υπάρχουν μερικοί που νομίζουν ότι είναι το πραγματικό μου όνομα!
Τι είναι αυτό που κάνει τον Άρη ξεχωριστό για σένα;
Οι οπαδοί του, φυσικά. Μπορεί ο Άρης να μην είναι από εκείνες τις ομάδες που έχουν πολλά λεφτά και κατακτούν τίτλους κάθε χρόνο, αλλά έχει φιλάθλους που είναι πιστοί! Δεν παρατούν ποτέ την ομάδα, βρίσκονται πάντοτε στο πλευρό της και την εμψυχώνουν ασταμάτητα. Αυτό θεωρώ ότι είναι το σημαντικότερο πράγμα σ’ έναν σύλλογο.
Πόσες φορές έχεις επισκεφθεί την Ελλάδα για να δεις τον Άρη;
Έχω έρθει τέσσερις φορές στη Θεσσαλονίκη, όλες μέσα στα τελευταία δύο χρόνια. Η αρχή έγινε τον Ιανουάριο του 2010, όταν η ομάδα μπάσκετ έπαιζε στην Μπανταλόνα, κοντά στην πόλη μου. Εκεί γνώρισα τους οπαδούς του Άρη και τα παιδιά του «Άρης FM». Με ενθάρρυναν να επισκεφθώ τη Θεσσαλονίκη και το έκανα λίγους μήνες αργότερα! Είδα το παιχνίδι της ομάδας μπάσκετ με τον Πανιώνιο, αλλά και τη νίκη 2-0 επί του ΠΑΟΚ! Ήταν η εκπλήρωση ενός διπλού ονείρου για μένα…
Ακολούθησαν κι άλλα ταξίδια, κι άλλοι αγώνες… Είδα στο «Βικελίδης» τα παιχνίδια με τη Γιαγκελόνια και τη Μάντσεστερ Σίτι, μεταξύ άλλων. Επιπλέον, ήμουν με την ομάδα στον προπέρσινο τελικό Κυπέλλου στο ΟΑΚΑ, στη Μαδρίτη με την Ατλέτικο, αλλά και στη Βαλένθια, πρόπερσι για τα προημιτελικά του Γιούροκαπ.
Ποιο είναι το επόμενο όνειρο που φιλοδοξείς να εκπληρώσεις, ως οπαδός του Άρη;
Το μεγάλο μου όνειρο ήταν να ζήσω την ατμόσφαιρα στο Αλεξάνδρειο και στο «Βικελίδης», πλάι στον κόσμο του Άρη. Το έκανα πραγματικότητα, με τη βοήθεια των αδερφών μου!
Το άλλο μου μεγάλο όνειρο, είναι να μπορέσω να γνωρίσω προσωπικά τον Νίκο Γκάλη. Ελπίζω να καταφέρω κάποια μέρα να το εκπληρώσω…
Φέτος, όμως, δεν ήρθες από τα μέρη μας…
Όχι, φέτος δεν μπόρεσα να έρθω. Έλπιζα ότι η ομάδα θα έμπαινε στα πλέι οφ για να ερχόμουν να τη δω, αλλά από ό,τι φαίνεται δεν θα γίνει πραγματικότητα η επιθυμία μου. Θα προσπαθήσω τουλάχιστον να έρθω το καλοκαίρι, για διακοπές στη Χαλκιδική, που είναι υπέροχη. Δεν θα είναι το ίδιο όμως…
Έγινες οπαδός του Άρη, έμαθες ελληνικά για χάρη του… Απέκτησες κι άλλες ελληνικές συνήθειες;
Ναι, καθημερινά πίνω φραπέ! Γενικά δεν μου αρέσει ο καφές, αλλά κάθε μέρα ετοιμάζω έναν καφέ φραπέ, που μου έχουν χαρίσει οι φίλοι μου από τη Θεσσαλονίκη, για να αισθάνομαι κοντά τους. Όποτε έρχομαι στην πόλη σας, απολαμβάνω τις βόλτες στην Αριστοτέλους, στα κάστρα, στο Λευκό Πύργο…
Δεν υπάρχει μέρα που να μην σκέφτομαι την οικογένειά μου στη Θεσσαλονίκη! Έχω το σήμα του Άρη παντού, στο κινητό μου, στο αυτοκίνητό μου, στα ρούχα μου… Είναι η ζωή μου.
Υποστηρίζεις κάποια ισπανική ομάδα;
Συμπαθώ την Εσπανιόλ, που σε κάποια πράγματα είναι σαν τον Άρη. Είμαστε μια ομάδα μικρή, συγκριτικά τουλάχιστον με την Μπαρτσελόνα, αλλά στην εξέδρα την κερδίζουμε. Με το τραγούδι και με τα συνθήματά μας μπορούμε να κερδίζουμε τους πάντες, όπως ακριβώς και ο Άρης.
Πρόσφατα βιντεοσκόπησες τον εαυτό σου να τραγουδά συνθήματα του Άρη, ενώ τερμάτιζες στο Μαραθώνιο της Βαρκελώνης. Πώς σου ήρθε και έκανες ένα τέτοιο πράγμα;
Πρώτα απ’ όλα, θέλω να ζητήσω συγγνώμη για τα ελληνικά μου! Χρειάζομαι λίγο ακόμα, για να φτάσω στο επιθυμητό επίπεδο! Όσο για τα συνθήματα στο Μαραθώνιο, το έκανα για να τιμήσω τα γενέθλια του συλλόγου. Ήμουν πολύ χαρούμενος που μπόρεσα να τερματίσω στη διαδρομή και στα τελευταία μέτρα άρχισα να τραγουδώ για τον Άρη, που γιόρταζε την συμπλήρωση 98 χρόνων από την ίδρυσή του.
Και γι’ αυτό τραγούδησες «Χρόνια πολλά, αγάπη μου γλυκιά…»;
Φυσικά! Ήταν το δώρο μου για τα γενέθλια του Άρη. Ήταν το δώρο μου στον θεό!
Ασχολείσαι και ο ίδιος με τον αθλητισμό, όπως δείχνει και η συμμετοχή σου στο Μαραθώνιο…
Λατρεύω τον αθλητισμό. Τρέχω μεγάλες αποστάσεις, ασχολούμαι με την υποβρύχια κατάδυση και επιπλέον έπαιζα χάντμπολ για περισσότερα από 20 χρόνια. Στις κατηγορίες παίδων και εφήβων είχα αναδειχθεί πρωταθλητής Ισπανίας στο χάντμπολ, κατακτώντας συνολικά πέντε τίτλους.
Τι άποψη έχεις για τον Μανουέλ Μασάδο;
Δεν μπορώ να είμαι απόλυτος, δεν τον έχω μελετήσει τόσο πολύ… Η αλήθεια είναι ότι μου άρεσε περισσότερο ο Έκτορ Κούπερ, τον πίστευα περισσότερο από κάθε άλλον προπονητή. Τότε έπαιζαν και περισσότεροι Ισπανοί παίκτες στην ομάδα και ένιωθα λίγο μεγαλύτερη ταύτιση.
Τα παιχνίδια της ομάδας πώς τα παρακολουθείς;
Όποτε είναι δυνατόν, τα παρακολουθώ ζωντανά μέσω ίντερνετ. Ψάχνω κανάλια που αναμεταδίδουν τους αγώνες και τους βλέπω με προσήλωση, όπως κάνουν όλοι οι οπαδοί του Άρη που δεν μπορούν να είναι μέσα στο γήπεδο..
Θέλεις να στείλεις κάποιο μήνυμα στα «αδέρφια» σου, τους οπαδούς του Άρη;
Θέλω να πω ότι είμαι ευγνώμων, νιώθω πολύ περήφανος και χαρούμενος που είμαι οπαδός του Άρη. Για μένα, ο Άρης είναι σαν θρησκεία! Όλα τα μηνύματα συμπαράστασης που δέχομαι από τα αδέρφια μου από την Ελλάδα, με κάνουν πάντοτε πολύ χαρούμενο.
Με την ευκαιρία αυτή, θέλω να χαιρετήσω και να ευχαριστήσω όλους τους φίλους μου εκεί: Τη Νατάσα, τον Πάνο, τον Γιώργο, τον Νίκο, τα παιδιά από τον Super 3 Σερρών, τα παιδιά από την Αθήνα… Ελπίζω να μην ξεχνώ κανέναν και συγγνώμη αν παρέλειψα να αναφέρω κάποιον!
Το φωτορεπορτάζ από την συνάντηση του «Νίκου» με το PRESSARIS στην Καταλονία:
{gallery}karaoglanidis/nikos{/gallery}
«Νίκος ή Φρανθέσκ»; Ο ίδιος απαντά στο ερώτημα τραγουδώντας!
{youtube}ShZ8gWnV_bk|640|360|1{/youtube}
Τα συνθήματα του Άρη, σε άψογα ελληνικά, από τα χείλη ενός Ισπανού!
{youtube}WoM0UPNazJI|640|360|1{/youtube}
Θυμηθείτε τα «χρόνια πολλά» του «Νίκου» στο Μαραθώνιο της Βαρκελώνης, την παραμονή των 98ων γενεθλίων του Άρη:
{youtube}z8qQdUxNwPU|640|360|1{/youtube}
