Ο Δημήτρης Φλιώνης έπιασε την ευκαιρία που του έδωσε ο Δημήτρης Πρίφτης “από τα μαλλιά”, δείχνοντας πως είναι ένας παίκτης πάνω στον οποίο μπορεί να στηριχθεί ο Άρης τα επόμενα χρόνια.
Διαβάστε το αφιέρωμα του Sport24.gr για τον 19χρονο γκαρντ των “κίτρινων”:
Η υπομονή είναι το μεγαλύτερο προσόν που μπορεί να έχει ένας νεαρός αθλητής, ο οποίος παλεύει να κερδίσει χρόνο συμμετοχής σε μια ομάδα. Κι η αλήθεια είναι ότι οι “μικροί” του Άρη δείχνουν να έχουν καταλάβει πως αυτός είναι ο τρόπος για να αναρριχηθούν στο rotation και να κερδίσουν σταδιακά τη θέση τους στους “κίτρινους”. Το είπε άλλωστε κι ο Δημήτρης Πρίφτης την Τετάρτη (11/5) μετά το τέλος του τέταρτου ημιτελικού πως οι Δημήτρης Φλιώνης, Νίκος Δίπλαρος και Τάσος Δήμας είναι “οι πιο οι πιο προπονημένοι παίκτες της ομάδας, αφού περνούν πάρα πολλές ώρες στο παρκέ“.
Πέραν αυτού βέβαια, η ουσία είναι να αποτυπώνεται στο παρκέ η προσπάθεια που γίνεται στις προπονήσεις. Κι ο Δημήτρης Φλιώνης έχει καταφέρει φέτος, ειδικά στα playoffs, να αποδείξει πως έχει τα φόντα να κερδίζει διαρκώς περισσότερα λεπτά συμμετοχής στον Άρη. Για παράδειγμα, στο χθεσινό (11/5) παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό ήταν ο παίκτης που έβαλε τέλος στην περιφερειακή ανομβρία της ομάδας του, μετά από έντεκα (11) ανεπιτυχείς προσπάθειες.
Με δικό του τρίποντο στο 13’10”, οι γηπεδούχοι “έσπασαν το ρόδι” από τα 6μ75. Εξίσου σημαντικό ήταν το τρίποντο που πέτυχε από τη γωνία στο 28’25” της αναμέτρησης, διαμορφώνοντας το +6 (38-32) για την ομάδα του, σε εκείνο το σημείο. Ποιος είναι όμως ο Δημήτρης Φλιώνης;
“ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΣ” ΝΑ ΠΑΙΞΕΙ ΣΤΟΝ ΑΡΗ
Η πορεία του στα παρκέ είναι άμεσα συνδεδεμένη με τον Άρη, αφού δεν έχει φορέσει άλλη φανέλα. Για την ακρίβεια, μοιάζει να ήταν “καταδικασμένος” να φορέσει την κιτρινόμαυρη φανέλα, ήδη από τη στιγμή που γεννήθηκε (στις 8.4.1997). Κάτι το γεγονός πως το σπίτι του είναι δίπλα στο Nick Galis Hall, κάτι το ότι οι γονείς του είναι φίλοι του Άρη, έμοιαζαν να προδιαθέτουν το μέλλον του, από τη στιγμή που είχε αποφασίσει πως θέλει να ασχοληθεί με το άθλημα.
Η πρώτη του επαφή με την πορτοκαλί μπάλα έγινε στην ηλικία των 7 ετών, στις ακαδημίες του Άρη. Οι γονείς του ήταν αυτοί που τον έφεραν σε πρώτη επαφή με το άθλημα, για να ακολουθήσει η… αγάπη του για το μπάσκετ και η σταδιακή απόφασή του να ασχοληθεί πιο σοβαρά απ ότι τα περισσότερα παιδιά της ηλικίας του. Όπως έχει δηλώσει ο ίδιος στο παρελθόν άλλωστε: “Πάντα ήθελα να παίξω σε αυτό το γήπεδο (βλ. Nick Galis Hall), από τότε που ήμουν μικρός και ερχόμουν να παρακολουθώ τους αγώνες του Άρη. Ήταν ένα φαινομενικά άπιαστο όνειρο, το οποίο ευτυχώς πραγματοποιήθηκε“.
Η πορεία του στα τμήματα υποδομής των “κιτρίνων” ήταν αξιοπρόσεκτη. Δεν άργησε να ξεχωρίσει κι ως εκ τούτου να αρχίσει να ακούγεται το όνομά του. Για πολλούς μάλιστα θεωρήθηκε το επόμενο… εξαγώγιμο προϊόν του Άρη. Τα τελευταία χρόνια ήταν άλλωστε ο τέταρτος σε ιεραρχία παίκτης, για να προαχθεί στην πρώτη ομάδα και να πάρει σταδιακά χρόνος συμμετοχής -από τη στιγμή που ο Κώστας Μήτογλου αποχώρησε μετά από μία μόλις χρονιά στους Θεσσαλονικείς.
Ποιοι προηγήθηκαν; Οι Λευτέρης Μποχωρίδης και Αλέξανδρος Βεζένκοφ, επίσης “προϊόντα” των τμημάτων υποδομής του Άρη, που τα τελευταία χρόνια δεν έχουν σταματήσει να “παράγουν” και να προωθούν παίκτες.
Ήταν βασικός στέλεχος της παιδικής και της εφηβικής ομάδας των “κιτρίνων”, κατέκτησε το Πανελλήνιο Παίδων το 2011, ενώ τρία χρόνια αργότερα (2014) βοήθησε τον Άρη, υπό τις οδηγίες του Ανδρέα Κεσσαπίδη, να φτάσει μέχρι το τρίτο σκαλί του βάθρου στο Πανελλήνιο Εφήβων.
ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ “ΧΡΥΣΗΣ” ΦΟΥΡΝΙΑΣ ΤΩΝ 97ΑΡΗΔΩΝ
Όπως είναι λογικό, όλα αυτά τον είχαν βάλει από νωρίς στο “μάτι” των ομοσπονδιακών προπονητών. Γι αυτό άλλωστε αποτέλεσε αναπόσπαστο κομμάτι των “μικρών” εθνικών ομάδων, όντας “παρών” στις δύο μεγαλύτερες επιτυχίες τους την τελευταία πενταετία. Αρχικά με την κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου στο Πανευρωπαϊκό Παίδων της Ουκρανίας (2013), όπου είχε 4.9 πόντους, 4.3 ριμπάουντ, 1.4 ασίστ, 1.6 κλεψίματα, κι εν συνεχεία με το χρυσό στο Πανελλήνιο Εφήβων του Βόλου (2015), μετρώντας 2.6 πόντους, 2.7 ριμπάουντ, 1.6 ασίστ, 1.4 κλεψίματα με 37.5% στα τρίποντα.
Στο μεσοδιάστημα “προήχθη” στην πρώτη ομάδα του Άρη, εκπληρώνοντας -σε πρώτη φάση- το παιδικό του όνειρο να βρίσκεται στην… πρώτη γραμμή του “πολέμου” με τους “κίτρινους”.
Όσον αφορά τα αγωνιστικά του χαρακτηριστικά, οι ομοιότητές του με τον Κώστα Σλούκα είναι πάρα πολλές. Έχουν -πάνω κάτω- το ίδιο μπόι (1μ92), είναι αριστερόχειρες, αγωνίζονται με την ίδια άνεση στις δύο θέσεις των γκαρντ και μπορούν να σουτάρουν εξαιρετικά μετά από ντρίμπλα.
Το off the dribble σουτ του είναι άλλωστε αυτό που τον έκανε να ξεχωρίσει από τις εποχές που ήταν βασικό στέλεχος των τμημάτων υποδομής του Άρη. Αυτό και η ικανότητά του στην προσωπική άμυνα. Είναι εξαιρετικός στην άμυνα πάνω στην μπάλα, δεν έχει πρόβλημα να προσαρμοστεί στα χαρακτηριστικά του εκάστοτε αντιπάλου του, να κάνει καλή δουλειά πάνω του και έτσι να βοηθήσει την ομάδα του να φτάσει ψηλά.
Στο Πανευρωπαϊκό Παίδων της Ουκρανίας είχε δημιουργήσει άλλωστε μαζί με τον Αντώνη Κόνιαρη, ένα εξαιρετικό δίδυμο γκαρντ, που περιόριζε εν πολλοίς τη δράση των αντίπαλων “κοντών”.
Παρά τις αυξημένες αγωνιστικές του υποχρεώσεις πάντως, ουδέποτε αμέλησε τα… μαθητικά του καθήκοντα. Το κάθε άλλο. Ο 19χρονος γκαρντ συνέχισε να είναι εξίσου συνεπής στα θρανία, καταφέρνοντας μάλιστα να περάσει στην Ιατρική Σχολή της Θεσσαλονίκης. Συνέχισε δηλαδή να παίζει… εντός έδρας. Έδωσε συνέχεια δηλαδή στους αθλητές – γιατρούς του ελληνικού μπάσκετ, παίρνοντας τη σκυτάλη από τον Δημήτρη Μαυροειδή της ΑΕΚ.
Η αναγνώριση της αξίας του (αγωνιστικής και πνευματικής) δεν άργησε μάλιστα να έρθει από τον Ηλία Παπαθεοδώρου, ο οποίος στη διάρκεια μίας επίσκεψής του στη συμπρωτεύουσα μίλησε σε νεαρούς αθλητές λέγοντας πως “υπάρχει στην πόλη σας ένα λαμπρό παράδειγμα αθλητή και μαθητή. Είναι ο Δημήτρης Φλιώνης, με τον οποίο είχα την χαρά να συνεργαστώ στην Εθνική Εφήβων. Το παιδί αυτό κατάφερε να συνδυάσει τον πρωταθλητισμό με τις καλές επιδόσεις στο σχολείο, πέρασε στην Ιατρική και την ταυτόχρονα στέφθηκε Πρωταθλητής Ευρώπης. Είναι υπόδειγμα αθλητή και μαθητή. Φροντίστε και εσείς να κάνετε το ίδιο, να συνδυάσετε τον αθλητισμό με το σχολείο”.
Πρότυπο για τους νεαρούς μπασκετμπολίστες, ήδη από τα 19 του, με τον ίδιο να τονίζει στο παρελθόν πως “η συμβουλή μου σε όλα τα παιδιά είναι να μην αφήνουν τα μαθήματά τους”. Κύριος!
