«Υπάρχει σπέκουλα για πολλά πράγματα». Με αυτή τη φράση ξεκίνησε ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης, αντιπρόεδρος της Κοινωνίας Μελών Άρη, την απάντησή του σε ερώτηση που του έγινε για όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα στην ομάδα του Άρη.
Αναλυτικά η συνέντευξη του Αλέξανδρου Νικολαϊδη στο thesporters.com:
Επιστροφή στη δράση με το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του Μάντσεστερ. Ποιος είναι ο στόχος;
«Ο πρωταρχικός στόχος είναι να μου βγουν σε αγωνιστικό επίπεδο κάποια πράγματα ενόψει της Ολυμπιάδας. Βρισκόμαστε, άλλωστε, σε ένα δοκιμαστικό στάδιο, ενόψει του Λονδίνου. Αυτό βέβαια, δεν αποκλείει την επιθυμία για ένα μετάλλιο, απλώς στους συγκεκριμένους αγώνες δεν είναι αυτοσκοπός. Θα σου πω ότι περισσότερο αγχώνομαι για τον αδερφό μου, τον Ανέστη που αγωνίζεται στην κατηγορία των -80 κιλών παρά για μένα».
Θα συμμετάσχεις για τέταρτη συνεχόμενη φορά σε Ολυμπιακούς Αγώνες, γεγονός πρωτόγνωρο στο παγκόσμιο τάε κβον ντο…
«Νομίζω ότι στο Λονδίνο θα είναι παρών και ο Λόπεζ, που επίσης έχει πάρει μέρος σε τρεις Ολυμπιάδες, όπως κι εγώ. Πέρα από τα μετάλλια, σημαντικό στοιχείο για έναν αθλητή είναι η διάρκειά του στους αγωνιστικούς χώρους. Αυτή τη φορά για μένα υπάρχει μία σημαντική διαφορά, καθώς προετοιμάζομαι χωρίς άγχος. Στους Ολυμπιακούς της Αθήνας να ανέβω στο βάθρο, διότι είναι κάτι σπάνιο να αναδεικνύεσαι Ολυμπιονίκης στη χώρα σου. Στο Πεκίνο έπρεπε να αποδείξω ότι το ασημένιο μετάλλιο της Αθήνας δεν ήταν πυροτέχνημα. Στο Λονδίνο τα κίνητρα για διάκριση επίσης είναι ισχυρά, αλλά δεν είναι ασφυκτικά. Η σκληρή προπόνηση είναι δική μου επιλογή και την ευχαριστιέμαι».
Από την πρώτη σου συμμετοχή, στους Ολυμπιακούς του Σίδνεϊ, μεσολάβησαν δώδεκα χρόνια, με την πορεία του ελληνικού αθλητισμού να μοιάζει με καμπύλη γραμμή που τα τελευταία χρόνια πάει όλο και πιο κάτω. Πώς βίωσες εσύ αυτή την πορεία;
«Είναι άσπρο και μαύρο, κορυφή και πτώση. Το μόνο που μένει αναλλοίωτο είναι το πάθος στα πρόσωπα των αθλητών, που προσπαθούν να πετύχουν νίκες για την Ελλάδα και τον εαυτό τους. Η περίοδος από το 2000 έως το 2004 ήταν ονειρεμένη για τον κάθε αθλητή. Υπήρχε άρτια οργάνωση στα προπονητικά κέντρα, διάθεση απ’ όλους να βοηθήσουν τους αθλητές, σπόνσορες στον αθλητισμό, ενδιαφέρον για το στόχο της Ολυμπιάδας, οικονομικά εύρωστες ομοσπονδίες. Μετά το 2004 η Ελλάδα δεν μπορούσε να συνεχίσει να δίνει τις ίδιες παροχές και σήμερα φτάσαμε στο ακριβώς αντίθετο άκρο, θαρρείς και έπεσε πανούκλα. Εγώ ευτυχώς έχω στο πλευρό μου την Εθνική Τράπεζα που με στηρίζει και την ομοσπονδία που βοηθά όπως μπορεί με τα λιγοστά όπλα που έχει».
Βάσει των επιτυχιών σου είσαι ο επικρατέστερος για να οριστείς σημαιοφόρος της ελληνικής αποστολής στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου. Την περιμένεις αυτή την τιμή;
«Ήδη νιώθω ευλογημένος για το γεγονός ότι ήμουν πρώτος λαμπαδηδρόμος το 2008 στην Ολυμπία. Μία τέτοια τιμή, όμως, θα αποτελούσε το ονειρεμένο κλείσιμο της καριέρας μου, ένα όνειρο. Θέλω να σηκώσω τη σημαία της πατρίδας μας, πάντα τη σήκωνα με περηφάνια, ποτέ με μεμψιμοιρία».
Η κατάσταση της χώρας και η γενικευμένη μελαγχολία δεν σε επηρεάζει ψυχολογικά στην προετοιμασία σου;
«Δυστυχώς ή ευτυχώς έχω μάθει την ώρα της… δουλειάς να τα αφήνω στην άκρη όλα τα προβλήματα. Πιστεύω το ίδιο κάνουν οι περισσότεροι Έλληνες αθλητές, ο καθένας παλεύει με τα εφόδια και την υπομονή που έχει. Σαφώς και προβληματίζομαι για ότι συμβαίνει, σαφώς βιώνω και εγώ την κατάσταση, αλλά προσπαθώ να συγκεντρώνομαι στο στόχο της Ολυμπιάδας».
Αρκετοί αθλητές μπήκαν στο στίβο της πολιτικής, με τελευταίο τον Πύρρο Δήμα. Πώς σου φαίνονται αυτές τις κινήσεις;
«Δεν μπορώ να καταλάβω για ποιο λόγο η πολιτική είναι προνόμιο των δικηγόρων ή των γιατρών και δεν επιτρέπεται αθλητές που τίμησαν τη χώρα να αντιμετωπίζονται περίεργα όταν μπαίνουν στην πολιτική. Αν μη τι άλλο, άβουλο ον δεν είναι κανένας, και τουλάχιστον πιστεύω ότι όλοι μπορούν να ξεχωρίσουν τις προθέσεις που κρύβει κάθε πρόταση, από οποιοδήποτε κόμμα».
Κεφάλαιο Άρης: Με την ιδιότητά του αντιπροέδρου της Κοινωνίας Μελών Άρη, πώς κρίνεις τις τελευταίες εξελίξεις;
«Υπάρχει σπέκουλα για πολλά πράγματα. Εγώ ένα τονίζω. Ο Αρειανός δεν πρέπει με τίποτα να ξεχάσει, ότι οποιαδήποτε απόφαση θα περάσει από τα χέρια του, όπως συμβαίνει τα τελευταία χρόνια μέσα από τις διαδικασίες που έχουν δημιουργηθεί».
