Μία συνέντευξη εφ΄όλης της ύλης με αναδρομή στο παρελθόν και τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα έδωσε ο επιθετικός του Άρη, Λεωνίδας Κυβελίδης.
Αναλυτικά όσα είπε στη Metrosport:
Στα 29 του χρόνια μοιάζει απόλυτα συνειδητοποιημένος για τον προορισμό του. Γι’ αυτό, ίσως, να ρίσκαρε λίγο παραπάνω, αλλά να βρήκε ό,τι έψαχνε. Ο Λεωνίδας Κυβελίδης μίλησε στη «Μ» για την έλευσή του στη Θεσσαλονίκη, την εμπειρία της Γαλλίας, αλλά και τον Αρη, όπως τον φαντάζεται. Δηλαδή, στην Ευρώπη.
-Λεωνίδα, γεννήθηκες στο Καζακστάν και η μοίρα σε έφερε στην Ελλάδα. Απότομη η μετάβαση;
“Ηρθα στην Ελλάδα σε ηλικία τεσσάρων ετών, άρα οι αναμνήσεις μου είναι περιορισμένες. Περισσότερα έχω μάθει από περιγραφές των γονιών μου. Εδώ έμαθα να σκέφτομαι, να παίζω ποδόσφαιρο και εδώ είναι η ζωή μου. Πριν τρία χρόνια είχα συμφωνήσει να αγωνιστώ στο Καζακστάν. Τα συμβόλαια ήταν έτοιμα, αλλά δεν ίσχυε η διπλή υπηκοότητα, οπότε δεν κατάφερα να παίξω μπάλα εκεί”.
– Πώς ήρθε το ερέθισμα για το ποδόσφαιρο;
“Στην Κατερίνη με… ανακάλυψε ο γυμναστής μου στο δημοτικό. Στα 15 μου πήγα στις ακαδημίες του Στρασβούργου έως τα 18 μου. Μετά επέστρεψα στον Πιερικό”.
-Εκτός του Πιερικού, αγωνίστηκες σε Κέρκυρα, Πανθρακικό, Δόξα Δράμας, Παναχαϊκή, Αιγάλεω, Χαϊδάρι. Αρκετές ομάδες, παρά το νεαρό της ηλικίας σου. Γιατί δε… στέριωνες;
“Οταν βλέπεις ότι δε σε υπολογίζουν, δεν υπάρχει λόγος να μένεις. Αναζητάς το καλύτερο για την καριέρα σου. Ηθελα την καλύτερη ευκαιρία”.
-Και καταλήγεις στην Παναχαϊκή…
“Πράγματι, στην Παναχαϊκή πέτυχα πολλά γκολ και απέκτησα καλή σχέση και με τους ανθρώπους της ομάδας και τον κόσμο. Με λάτρεψαν και το εκτιμώ”.
-Ωστόσο, άφησες τη “σιγουριά” που ένιωθες, δημιουργήθηκαν εντυπώσεις στην Πάτρα, λόγω της προσφυγής σου, για να έρθεις Θεσσαλονίκη…
“Μόνο για τον Αρη θα έκανα κάτι τέτοιο. Ξεκαθάρισα πως προσφυγή κατέθεσα, για να κερδίσω την ελευθερία μου και όχι για να διεκδικήσω χρήματα”.
Η «ετεροχρονισμένη» συμφωνία και ο «Αναστό»
-Τι διέκρινες στη νέα σου ομάδα και επέλεξες να αγωνιστείς σε ερασιτεχνική κατηγορία;
“Είδα ότι έγιναν καλές κινήσεις και αντιλήφθηκα ότι χτίζεται κάτι καινούριο, με προοπτική. Ηρθαν στην ομάδα καλοί παίκτες και νομίζω ήταν αρκετό για να πεισθώ”.
-Και πέρσι σε ήθελε ο Αρης, αλλά κάτι δεν πήγε καλά και δε συμφώνησες
“Είχαν γίνει συζητήσεις το Γενάρη, αλλά δεν υπήρξε ταύτιση απόψεων. Φέτος, είδα ότι έχουν αλλάξει αρκετά και, κυρίως, κατάλαβα ότι υπάρχει προοπτική”.
-Τι άλλο “μέτρησε” στην απόφασή σου;
“Ηξερα ότι με ήθελε ο Νίκος Αναστόπουλος, παρά το γεγονός ότι δεν είχαμε συνεργαστεί στο παρελθόν. Οι συζητήσεις διήρκησαν 15 μέρες, αλλά κατάλαβα ότι κάλο γίνεται. Εξ’ ου και η συνεργασία μου, η οποία είναι για δύο χρόνια”.
-Δηλαδή, ήρθες για να μείνεις…
“Δεν είμαι μεγάλος σε ηλικία. Εχω μπροστά μου παραγωγικά χρόνια και μακάρι να μείνω καιρό στον Αρη. Δε θέλω να είμαι περαστικός. Εύχομαι μετά τα δύο χρόνια να ανανεώσω για άλλα δύο”.
-Τα χρόνια που παίζεις επαγγελματικά άκουσες πολλές φορές τη λέξη “Αρης”. Ποιες ήταν οι πρώτες σκέψεις που έκανες και πόσο κοντά είναι στα όσα βλέπεις, το λίγο διάστημα που είσαι στη Θεσσαλονίκη;
“Κατάγομαι από την Κατερίνη και είναι λογικό να ξέρω τη σημασία της λέξης ‘Αρης’. Στο μυαλό μου έρχονταν εικόνες από την ευρωπαϊκή πορεία επί Κούπερ και ότι ο σύλλογος έχει δυναμική. Βέβαια, διάβαζα και άκουγα για τα λάθη που έγιναν από πρώην διοικήσεις. Πλέον, ξεκίνησε νέα προσπάθεια και γιατί να μην προσφέρω κι εγώ στις καλύτερες μέρες του συλλόγου; Γιατί να μην παίξω με τον Αρη στην Ευρώπη;”.
Η «γεύση» του «Παλαί» και η ζήλεια που δεν… ένιωσε
-Νιώθεις ανυπομονησία;
“Ολα πρέπει να γίνουν με τρόπο και μεθοδικά, για να φθάσουμε, σε δύο χρόνια, εκεί που θέλουμε. Δε θέλει βιασύνη”.
-Πριν λίγες μέρες πήγες στο Αλεξάνδρειο, για τον αγώνα του Αρη με την Α.Ε.Κ. Γεμάτο γήπεδο, διαφορετική ψυχολογία στον κόσμο. Ενιωσες… ζήλεια;
“Κατάλαβα σε πόσο μεγάλη ομάδα βρίσκομαι και ότι ο κόσμος στηρίζει όλα τα αθλήματα. Επαθα πλάκα, άλλα δε ζήλεψα με την έννοια ότι, όταν στη Γ’ εθνική το Χαριλάου έχει 5.000 κόσμο, δεν είναι μικρή υπόθεση. Για τον Αρη δεν είναι δύσκολο να συγκεντρώσει κόσμο. Είμαστε σε ανώτερο επίπεδο από τις υπόλοιπες ομάδες”.
-Το πρώτο σου γκολ έτρεξες να το αφιερώσεις στον Αντώνη Καπνίδη, τον οποίο είχες αντικαταστήσει ένα λεπτό πριν, στο παιχνίδι με το Αγιονέρι. Κίνηση που σχολιάστηκε θετικά…
“Με τους συμπαίκτες μου έχω σχέσεις συναγωνισμού. Οχι ανταγωνισμού. Δεν έκανα κάτι το σπάνιο. Είμαστε οικογένεια με κοινό στόχο. Την άνοδο του Άρη”.
