O Παναγιώτης Λιαδέλης έχει γράψει τη δική του ιστορία στο μπάσκετ της Θεσσαλονίκης, φορώντας τόσο την φανέλα του Άρη όσο και του ΠΑΟΚ, Όμως, αγωνιζόμενος προχθές στο Αλεξάνδρειο ήταν σαν μικρό παιδί. Έκανε χαβαλέ, μιλώντας με τους συμπαίκτες του και έβγαλε ένα πάθος που δε διέφερε σε τίποτα από τότε που αγωνιζόταν.
Το “λιονταράκι” όπως είναι γνωστό έχει περάσει ατέλειωτες ώρες δουλειάς στο Παλαί, για να βελτιώσει το σουτ και τη διείσδυσή του, Πρώτος στην προπόνηση, κάποιοι μιλούσαν για έξι ώρες κάθε μέρα. Από το 1993, όταν και προτιμήθηκε από τον Άρη σε σχέση με τον Νίκο Χατζή, έδεσε με τους φιλάθλους και έμεινε μέχρι το 2000. Όταν έφτασε στο Αλεξάνδρειο χαιρετούσε όλους και είχε μόνο χαμόγελα να δώσει, συνειδητοποιώντας πόσο του έλειψε το μέρος που αναδείχτηκε σαν επαγγελματίας.
Το 2000 αποφάσισε να αποχωρήσει από τον Άρη και να μεταγραφεί στον ΠAOK, ομάδα επίσης της Θεσσαλονίκης, στον οποίο παρέμεινε για ενάμιση χρόνο, χωρίς ωστόσο να καταφέρει να κατακτήσει κάποιο τίτλο.
Η απόφασή του αυτή χάλασε λίγο την σχέση τους, αλλά ο Άρης είναι μέσα στην καρδιά του, όπως τόνισε στην «Μ». Τον συναντήσαμε μετά το τέλος του αγώνα, οπότε αν και αγχωμένος, γιατί έχασε τα κλειδιά του, φάνηκε πολύ ενθουσιασμένος από την παρουσία του στο φιλικό. “Τι να πω για την Θεσσαλονίκη. Εδώ είναι τα καλύτερά μου χρόνια. Με τα παιδιά είμαστε πάνω από όλα φίλοι και όποτε μπορώ συμμετέχω και εγώ. Είναι σημαντικό να βοηθούμε τα παιδιά, γιατι το μπάσκετ μας έδωσε πολλά” λέει αρχικά.
Όσο για το πέρασμα από Άρη και ΠΑΟΚ. “Εντάξει και οι δύο ομάδες είναι στην καρδιά μου, αλλά ο Άρης έχει πολύ μεγαλύτερο χώρο. Εφτά ολόκληρα χρόνια με λύπες και χαρές. Κορυφαία στιγμή η κατάκτηση του Κόρατς στην Προύσα. Στην Θεσσαλονίκη αναδείχθηκα, ο Αρης με πίστεψε και μπορώ να πω ότι στον αγώνα ζωντάνεψαν όλες οι αναμνήσεις. Δεν μπορώ να ξεχάσω την Θεσσαλονίκη, είναι μια παρουσία γεμάτη στιγμές και όμορφες εικόνες”.
Για τον Νίκο Γκάλη και τον Γιάννη Ιωαννίδη “έσταζε μέλι”… “Ένας από τους λόγους που έδωσα και εγώ το παρόν ήταν και για να πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ σε αυτούς τους θρύλους του ελληνικού μπάσκετ. Τους ευχαριστούμε για οσα μας έχουν προσφέρει, είναι μεγάλο κεφάλαιο για τον ελληνικό αθλητισμό. Χάρηκα που είδα παλιούς συμπαίκτες και που ξαναβρέθηκα στην Θεσσαλονίκη”.
Στα 41 του, έδειξε ότι δεν έχει ξεχάσει το μπάσκετ, άλλωστε εξωτερικά δεν έχει αλλάξει και πολύ. Η Θεσσαλονίκη παραμένει ένα μέρος που πέρασε 9 χρόνια, έχοντας στην διάρκεια της παρουσίας ακραία συναισθήματα. Μεγάλο δέσιμο και αγάπη για τον Αρη, αλλά και η στιγμή που υπέγραψε στον ΠΑΟΚ ήταν μέσα στις εναλλαγές μιας λεγόμενης επαγγελματικής καριέρας. Αυτά είναι στην ζωή άλλωστε και ο Βολιώτης γκαρντ απέδειξε από το 1993 μέχρι και το 2009 ότι ήταν ένας ένας από τους καλύτερους σκόρερ που πέρασαν από το ελληνικό μπάσκετ.
πηγή: metrosport
