Στο παιχνίδι με τον Πανσερραϊκό ο Άρης ήταν… διαφορετικός. Δεν έχει τόσο πολύ σημασία αν ήταν πολύ καλύτερος ή όχι, όσο το ότι ήταν εμφανώς βελτιωμένος, αλλά και ουσιαστικός. Τουλάχιστον, δεν θύμιζε σε τίποτα την ομάδα της προηγούμενης εβδομάδας στην Αρναία…
Από την ήττα στη Δράμα κι έπειτα ο Άρης δείχνει συνειδητοποιημένος όσον αφορά την δύσκολη θέση στην οποία ο ίδιος έθεσε τον εαυτό του. Γι αυτό και μέχρι τώρα έχει πετύχει κατά 50% τον στόχο που τέθηκε εκείνη τη μέρα και δεν ήταν άλλος από το 10 στα 10 μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος. Με τον Πανσερραϊκό, ωστόσο, ήταν πιο συνειδητοποιημένος από ποτέ άλλοτε και σε αυτό βοήθησε η κάκιστη εμφάνιση στη Χαλκιδική, που έκρουσε των κώδωνα του κινδύνου. Είχε γίνει αντιληπτό ότι με ανάλογη εμφάνιση δεν υπήρχε περίπτωση να κερδίσει τον πρωτοπόρο της βαθμολογίας…
Τελικώς, όχι μόνο κατάφερε να τον κερδίσει, αλλά το έκανε να μοιάζει και πολύ εύκολο. Για να γίνει αυτό χρειάστηκε απλά μία βελτίωση σε τρεις τομείς τους οποίους και αναλύουμε:
1) Συνεχής και με ρυθμό πίεση: Aπό τα πρώτα λεπτά η το πρέσινγκ των παικτών του Άρη ξεκινούσε από ψηλά, πολύ μετά τη σέντρα και κοντά στην αντίπαλη περιοχή. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο Πανσερραϊκός να μην μπορέσει να έχει κατοχή και να “πουλάει” εύκολα την μπάλα, δίνοντας συνεχώς δεύτερες και τρίτες επιθέσεις στον Άρη. Αναμφισβήτητα καθοριστικό ρόλο έπαιξε και η παρουσία του κόσμου και η πίεση που άσκησε, η οποία λειτούργησε ευεργετικά για τους παίκτες του Άρη, ενώ αντιθέτως αποσυντόνισε τους όχι και τόσο έμπειρους παίκτες του Πανσερραϊκού.
2) Νικητής σχεδόν σε όλες τις προσωπικές μονομαχίες: Οι κίτρινοι έπεφταν πρώτοι στην μπάλα και έβγαιναν νικητές σχεδόν από κάθε προσωπική μονομαχία. Δείγμα της πλήρους αντίληψης της κρισιμότητας του αγώνα. Όσον αφορά το πάθος δεν υστέρησε κανείς από τους παίκτες του Άρη που αγωνίστηκαν. Επίσης, δεν έπεσαν στην παγίδα που εξ΄αρχής είχε θέσει ο σκληρός τρόπος με τον οποίο λειτούργησαν αμυντικά οι αντίπαλοι τους. Πολλές καθυστερήσεις και σκληρά μαρκαρίσματα με απώτερο στόχο την διακοπή του ρυθμού, αλλά και τον εκνευρισμό των παικτών του Άρη.
3) Συγκεντρωμένος και υπομονετικός: Oι παίκτες του Άρη έδειχναν απολύτως προσηλωμένοι στο αγωνιστικό τους πλάνο από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο λεπτό. Υπέπεσαν σε κάποιες βιαστικές και επιπόλαιες ενέργειες -κυρίως στα πρώτα λεπτά- ωστόσο επρόκειτο για μεμονωμένες στιγμές και όχι μόνιμη κατάσταση.Παράλληλα, δεν έδειξαν σε καμία περίπτωση να τους πνίγει το άγχος, ακόμα και όταν το ημίχρονο έλειψε ισόπαλο χωρίς τέρματα και με τους ίδιους να σπαταλούν αρκετές καλές ευκαιρίες. Δικαιώθηκαν με την έναρξη του δευτέρου μέρους, για να συνεχίσουν στο ίδιο μοτίβο και στη συνέχεια. Ούτε σαν.. σκέψη δεν απειλήθηκαν, καθώς δεν έχασαν λεπτό την αυτοσυγκέντρωση τους στο παιχνίδι, ακόμα και όταν με την αποβολή οι οιωνοί για μία ακόμα πιο εύκολη επικράτηση ήταν περισσότερο ευοίωνοι από πριν.
