Ο μεγαλύτερος σύλλογος της Μακεδονίας ιδρύθηκε ανήμερα της εθνικής επετείου της 25ης Μαρτίου το 1914 από μια παρέα 22 φίλων σε ένα καφενείο της περιοχής του Βότση, ενάμισι χρόνο μετά την ενσωμάτωση της πόλης στον εθνικό κορμό και μετρά αισίως 101 χρόνια ένδoξης ύπαρξης και προσφοράς στην Ελλάδα σε αθλητικό και κοινωνικό επίπεδο.
Ιδρυτές του Άρη ήταν οι: Αγγέλου Γιάννης, Αγοραστός Λάζαρος, Βλαχόπουλος Γρηγόρης, Βλαχόπουλος Λάζαρος, Γκοτζαμάνης Πέτρος, Δήμου, Ζέγας Άγγελος, Θεοδωρίδης Θόδωρος, Ιωαννίδης Δημήτρης, Καραγιαννίδης Τηλέμαχος, Κοτρότσης Δημήτρης, Κρέης Πέτρος, Κυδωνάκης Μήνως, Κωστίδης Λάζαρος, Λάμπρου Γιώργος, Νακόπουλος Γιάννης, Παπαγεωργίου Θανάσης, Πλιάτσικας Γιάννης, Ρωσσιάδης Ρούσσος, Σαλούστο Κάρολος, Τσιατσιαπάς Τάσος και Κότσανος Πρόδρομος.
Το ποδοσφαιρικό τμήμα ήταν το πρώτο τμήμα που ιδρύθηκε, καθώς το 1914 ο Άρης ιδρύθηκε ως ποδοσφαιρική ομάδα. Το τμήμα του μπάσκετ ιδρύθηκε 8 χρόνια αργότερα (1922) και 3 χρόνια μετά (1925) ιδρύθηκε το τμήμα του πόλο. Το 1926 προκειμένου ο σύλλογος να συμπεριλάβει και τα υπόλοιπα τμήματα που είχαν αρχίσει να δημιουργούνται, τροποποιήθηκε το καταστατικό του κάτι που είχε σαν αποτέλεσμα να μετονομαστεί σε: Αθλητικός Σύλλογος Άρης Θεσσαλονίκης.
Όταν ο Άρης κράτησε με υπερηφάνεια τα κιτρινόμαυρα χρώματά του!
Το παιχνίδι διεξήχθη τον Αύγουστο του 1925, και νικητής ο μεγάλος Άρης. Το αβάντζο των δύο τερμάτων κράτησε ελάχιστα λεπτά, με το τελικό σκορ να γράφει 5-2 υπέρ του «θεού του πολέμου» με τον ΠΑΟΚ στη συνέχεια να επιλέγει τα ασπρόμαυρα…
Ο “θεός του πολέμου” σήμα του Άρη!
Σε ορισμένου είδους ιστορικές αναδρομές τα γεγονότα είναι περίπλοκα και οι εκδοχές ποικιλόμορφες αναφορικά με την επιλογή του σήματος του “θεού του πολέμου”.
Η εκδοχή που συγκεντρώνει τις περισσότερες πιθανότητες παρουσιάζει ως κεντρικό πρωταγωνιστή τον μυθικό Κώστα Βικελίδη, επί σειρά ετών ποδοσφαιριστή και προπονητή των “κίτρινων”, καθώς και προέδρου της ομάδας στη διετία 1967 – 1969. Στο συγκεκριμένο διάστημα της διοικητικής του σταδιοδρομίας, περνούσε σε καθημερινή βάση μαζί με τον θρυλικό Αρειανό Μάκη Νάτση από ένα κατάστημα με αντίκες, το οποίο και βρισκόταν στη γωνία των οδών Παύλου Μελά και Εγνατίας. Στη βιτρίνα του καταστήματος, σε περίοπτη θέση, ήταν το άγαλμα, ο Θεός του πολέμου Άρης αναπαυόμενος. Κόστιζε 6.000 δραχμές, ποσό υπερβολικά μεγάλο για τα δεδομένα της εποχής. Ο υπεύθυνος του καταστήματος, διαπιστώνοντας την έντονη διάθεση του Κώστα Βικελίδη να αγοράσει το άγαλμα για λογαριασμό του Άρη, το υπερτιμολόγησε, πουλώντας το με το… ασύλληπτο ποσό των 20.000 δραχμών. Η διοίκηση του Άρη δεν μπόρεσε μόνη της να κάνει την οικονομική υπέρβαση στην περίπτωση αυτή της “μαύρης” αγοράς. Έδωσε 6.000 δραχμές στον καταστηματάρχη, ενώ για τις υπόλοιπες 14.000 δραχμές ανέλαβε τη χρηματοδότηση ο πιο εύπορος σύμβουλος του συλλόγου, με προσωπικές του δαπάνες, ο Γιώργος Δημητρίου.
Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 η γενική συνέλευση των μελών του συλλόγου αποφάσιζε την επιλογή του συγκεκριμένου εμβλήματος και την αντικατάσταση του παλιού. Το περίφημο έμβλημα “ΑΣΘ ΑΡΗΣ” περνούσε στην ιστορία.
Το “σπίτι” που στέγασε τα όνειρα των Αρειανών!
Πρώτο γήπεδο του Άρη, από την ίδρυση του το 1914 και μέχρι το 1917 όταν ξέσπασε η μεγάλη πυρκαγιά της Θεσσαλονίκης, ήταν αυτό της Αλιάνς στην περιοχή όπου σήμερα βρίσκεται το «Ιπποκράτειο» νοσοκομείο. Ακολούθησε μια περίοδος συνεχών μετακινήσεων έως ότου το 1927 στο σύλλογο παραχωρήθηκε έκταση στη Λεωφόρο Στρατού. Εκεί δημιουργήθηκε το πρώτο γήπεδο του συλλόγου χωρητικότητας 2.000 θεατών.
Το 1939 ο χώρος αυτός δόθηκε στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης και σε αντάλλαγμα παραχωρήθηκε στον Άρη, επί προεδρίας Μάνθου Ματθαίου, η σημερινή έκταση στην περιοχή Χαριλάου (η οποία πήρε την ονομασία της από τον επιχειρηματία Επαμεινώνδα Χαρίλαο στον οποίο ανήκε η περιοχή). Το 1949 άρχισαν και οι εργασίες κατασκευής του γηπέδου, όπου με δάνειο 300.000 δραχμών από τη Νομισματική Επιτροπή και την εργασία αθλητών και φιλάθλων ολοκληρώθηκαν το 1951. Το γήπεδο ήταν χωρητικότητας 10.000 θεατών και η πρώτη κερκίδα που κατασκευάστηκε ήταν η Θύρα 2 στην πλευρά της οδού Παπαναστασίου. Στις 4 Νοεμβρίου 1951γίνονται τα εγκαίνια του νέου γηπέδου. Στον πρώτο επίσημο αγώνα ο Άρης κέρδισε τον Θερμαϊκό με 3-2 για το πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης. Τον Μάιο του 1969 το γήπεδο αποκτά χλοοτάπητα και το 1972 με πρωτοβουλία του τότε προέδρου Νικόλαου Καμπάνη το γήπεδο αποκτά κερκίδες τόσο στην πλευρά της Μάνθου Ματθαίου (σημερινή Θύρα 1) όσο και στην πλευρά της Αλκμήνης (Θύρες 5, 6 και επισήμων). Το 1975 άρχισαν οι εργασίες κατασκευής στην πλευρά της Θύρας 3 οι οποίες ολοκληρώθηκαν το 1979 και η χωρητικότητα του γηπέδου έφτασε τις 27.000 θέσεις.
Οι μεγαλύτερες διακρίσεις…
Η χρυσή περίοδος για τον ποδοσφαιρικό Άρη εντοπίζεται προπολεμικά, όταν κατέκτησε και τα τρία πρωταθλήματά του. Την κιτρινόμαυρη φανέλα φόρεσαν σπουδαίοι ποδοσφαιριστές, όπως οι αδελφοί Βικελίδη, Κατράντζος, Γιακουμής, Οπλοποιός, Αγγελάκης, και Αμπραχαμιάν. Μεταπολεμικά, η μεγαλύτερη διάκριση για τον Άρη ήρθε το 1970, με την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας και με ποδοσφαιριστές, όπως οι Χρηστίδης, Πάλλας, Συρόπουλος, Κεραμιδάς, Αλεξιάδης και Σπυρίδων.
Τη δόξα του ποδοσφαιρικού Άρη έκλεψε τη δεκαετία του ’80 η ομάδα μπάσκετ του συλλόγου, που κυριάρχησε στις εγχώριες διοργανώσεις και έκανε αισθητή την παρουσία της στην Ευρώπη. Ο Γκάλης, ο Γιαννάκης και τ’ άλλα παιδιά δημιούργησαν μια αχτύπητη ομάδα, που έκλεψε τις καρδιές όλων των Ελλήνων φιλάθλων.
Τίτλοι
Ποδόσφαιρο:
Κύπελλα Ελλάδος (1): 1970.
Πρωταθλήματα Ελλάδας (3): 1928, 1931, 1946.
Kαλαθοσφαίριση:
Πρωταθλήματα Ελλάδας (10): 1930, 1979, 1983, 1985, 1986, 1987, 1988, 1989, 1990, 1991.
Κύπελλα Ελλάδας (8): 1985, 1987, 1988, 1989, 1990, 1992, 1998, 2004.
Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης (1): 1993.
Κύπελλο Κόρατς (1): 1997.
FIBA Champions Cup (1): 2003.
Πετοσφαίριση
Πρωτάθλημα Ελλάδας (1): 1997.
Σούπερ Καπ Ελλάδας (1): 1998.
Υδατοσφαίριση
Πρωτάθλημα Ελλάδας (4): 1928, 1929, 1930, 1932
