Συνηθίζεται με την αλλαγή προπονητή -όταν φυσικά αυτή προέρχεται επειδή δεν έρχονται τα αναμενόμενα αποτελέσματα- η εκάστοτε ομάδα να εμφανίζει ένα πρόσωπο εμφανώς βελτιωμένο από το πρώτο κιόλας της παιχνίδι.
Στην περίπτωση του Άρη αυτό έγινε για μόλις 26 λεπτά παιχνιδιού. Μέχρι δηλαδή τη στιγμή που ο Νάκας βρήκε με εξαιρετική πάσα τον Καπνίδη και ο δεύτερος μόνος του απέναντι στον αντίπαλο γκολκίπερ άνοιξε το σκορ.
Από το 26΄κι έπειτα όλοι όσοι παρακολούθησαν το παιχνίδι από το γήπεδο είτε από το συνδρομητικό έγιναν “μάρτυρες” μίας ακόμα μέτριας εμφάνισης του Άρη, από τις πολλές του τελευταίου διαστήματος.
Είναι κοινώς αποδεκτό (το ομολογούν κι οι αντίπαλοι) ότι όταν ο σαφέστατα ποιοτικότερος (από άποψη ρόστερ) Άρης αργεί να ανοίξει το σκορ το άγχος βαραίνει τα πόδια των ποδοσφαιριστών του σε σημείο που έχουν τάσεις… αυτοχειρίας.Τι γίνεται, όμως, όταν ο Άρης σκοράρει νωρίς, όπως χθες; Υποτίθεται ότι το άγχος σε αυτή την περίπτωση κάνει… φτερά και ο Άρης έχει όλη την άνεση να πετύχει από νωρίς ένα δεύτερο τέρμα και να “κλειδώσει” το τρίποντο.
Για ακόμα μία φορά, όμως, ήταν κατώτερος των περιστάσεων μετά το 1-0. Δεν φρόντισε όπως όφειλε να μετατρέψει το χθεσινό παιχνίδι με τον Ακροπόταμο σε περίπατο. Δεν έχει καμία σημασία το γεγονός ότι δεν κινδύνεψε ποτέ καθ΄όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού αμυντικά. Έχει αποδειχθεί -με πρόσφατο παράδειγμα αυτό της Δράμας- ότι ομάδες ποιοτικότερες από τον Ακροπόταμο έχουν εκμεταλλευτεί τις παθογένειες αυτές του Άρη και είτε έφτασαν μία.. ανάσα από το γκολ είτε ακόμα τον οδήγησαν και σε βαθμολογικές απώλειες.
Δίλημμα θέαμα ή βαθμοί δεν πρέπει να τίθεται. Σαφώς και για τον Άρη ύψιστη σημασία έχει η άνοδος στη Φούτμπολ Λιγκ, όμως δεν νοείται να εμφανίζει τέτοιο πρόσωπο η μακράν ποιοτικότερη ομάδα του ομίλου και αυτή που έναντι όλων των άλλων έχει το ισχυρότερο κίνητρο. Οπότε, κρατάει το αποτέλεσμα και τους τρεις βαθμούς, αλλά φροντίζει άμεσα να αλλάξει αγωνιστικό πρόσωπο. Τα περιθώρια στενεύουν και τα λάθη κοστίζουν διπλά και τριπλά από εδώ και πέρα…
