Παιχνίδια σαν το χθεσινό, με ομάδες όπως ο Εθνικός Ν. Αγιονερίου είναι τα πλέον κατάλληλα για να αντιληφθεί κανείς τι πρόκειται να συναντήσει ο Άρης κάθε φορά που θα αγωνίζεται στο “Κλ. Βικελίδης”. Και όχι μόνο…
Για δεύτερο σερί παιχνίδι οι “κίτρινοι” παίρνουν κεφάλι στο σκορ, αλλά δέχονται άμεσα την ισοφάριση. Η αρχή έγινε στην Φλώρινα με αντίπαλο την Θύελλα Φιλώτα για το Κύπελλο και μόλις χθες το σκηνικό επαναλήφθηκε.
Έχει αποδειχθεί ότι ομάδες όπως αυτή του Αγιονερίου ή του Φιλώτα, θα μένουν κλεισμένες στο καβούκι τους και θα περιμένουν για την μία και μοναδική ευκαιρία να φανούν απειλητικοί.
Το θετικό είναι ότι ο Άρης κατάφερε να αντιδράσει και να πάρει στο τέλος τη νίκη, που είναι και το βασικό ζητούμενο αλλά όχι και το μοναδικό. Στη Φλώρινα έδειξε άμεσα αντανακλαστικά, ενώ χθες χρειάστηκε περισσότερα από 50 λεπτά παιχνιδιού για να το καταφέρει. Σε αυτό ακριβώς το σημείο εντοπίζεται η τωρινή αδυναμία του Άρη να “καθαρίζει” από την αρχή τα παιχνίδια με αντιπάλους που κάθε άλλο παρά… φοβίζουν.
Όπως ακριβώς κατάφερε στην πρεμιέρα με την Καστοριά εκεί όπου έδειξε ότι και αγωνιστικά αλλά και βάση δυναμικής είναι φτιαγμένος για κάτι τέτοιο.
Το καμπανάκι χτύπησε ήδη δύο φορές και ο Άρης καλείται άμεσα να βρει το… αντίδοτο αυτής της αδυναμίας, ώστε να μην σκορπά ελπίδες σε κάθε προσεχή αντίπαλο ότι μπορεί να βάλει δύσκολα στους “κίτρινους”. Αυτό που του λείπει, αλλά μπορεί να καταφέρει είναι να διατηρήσει μία συνέχεια στην απόδοση του μέσα στο 90λεπτο…
