Μία εφ΄ όλης της ύλης συνέντευξη παραχώρησε στο PRESSARIS ο αντιπρόεδρος του Α.Σ. Άρης, Κώστας Χαριτωνίδης, που μίλησε για την απόφασή του πέρυσι το καλοκαίρι ν΄ ασχοληθεί με τα διοικητικά του Ερασιτέχνη σε μία δύσκολη χρονική στιγμή για τον σύλλογο, για το πώς βλέπει την κατάσταση στην ΠΑΕ και ποιο θα ήταν το πλάνο βιωσιμότητας, ενώ έκανε και τον απολογισμό της φετινής χρονιάς για την ομάδα βόλεϊ, που μέσω της διαδικασίας των πλέι-άουτ, εξασφάλισε την παραμονή της στην κατηγορία.
– Μετά από μία άκρως επιτυχία καριέρα στα γήπεδα, αναλάβατε για πρώτη φορά διοικητικό πόστο. Μετανιώσατε καθόλου γι΄ αυτή σας την απόφαση;
«Δεν μετανιώνω για κάτι που έχω κάνει στη ζωή μου. Την στιγμή που αναλάβαμε, ο σύλλογος χρειάζονταν ανθρώπους να βγουν μπροστά και να βοηθήσουν. Το είχα πει και παλαιότερα πως όλοι όσοι αγωνιστήκαμε στον Άρη και που δουλέψαμε στο σύλλογο, έχουμε υποχρέωση να βοηθάμε, όταν υπάρχει πρόβλημα».
– Νιώθετε περισσότερο προπονητής, παράγοντας ή απλά κομμάτι της ιστορίας του Άρη;
«Εγώ προπονητής είμαι. Όλα μου τα χρόνια τα πέρασα στον πάγκο και στο γήπεδο. Αλλά τι σημαίνει προπονητής; Ότι διοικεί. Ο Άρης είχε για χρόνια την τύχη να έχει προπονητές που διοικούσαν. Εγώ προσωπικά είμαι άτομο, που όσο ήμουν προπονητής δεν άφηνα τίποτα στην τύχη του. Για αρκετά χρόνια ήμουν πρόεδρος στο Παλέ Ντε Σπορ και σε όλα τα αθλητικά κέντρα της Θεσσαλονίκης, αλλά και πρόεδρος του ΣΕΠΠΕ. Μετά το 2011, όταν και πέρασα ένα πρόβλημα υγείας, δεν ήθελα να μπω μέσα στα γήπεδα. Στόχος μας ήταν και είναι να βοηθήσουμε την ομάδα. Εγώ, πάντως, νιώθω ακόμα και παίκτης!».
– Σκεφτήκατε κατά τη διάρκεια της χρονιάς να τα παρατήσετε;
«Όχι! Όταν μπαίνουμε σε μια διαδικασία, πρέπει να την ολοκληρώνουμε. Δεν θα κολλήσω σε κάποια υβριστικά, που ακούστηκαν, γιατί ο κόσμος ξέρει ποιος είμαι και τι έχω κάνει για το σύλλογο και μ΄ εκτιμάει γι΄ αυτό. Προσπαθώ πάντα για το καλύτερο και είμαι της άποψης ότι, όταν αγαπάς κάτι, δεν πρέπει να βρίσκεις δικαιολογίες και να φεύγεις. Άλλωστε, έχω μάθει από τον αθλητισμό πως υπάρχουν νίκες και ήττες».
– Ποια ήταν τα μεγαλύτερα προβλήματα που συναντήσατε, πέραν του οικονομικού;
«Υπήρχαν πολλά προβλήματα της καθημερινότητας, που έπρεπε να επιλύσουμε, για να λειτουργήσει σωστά ο σύλλογος. Για να είσαι σε θέση να συνθέσεις και να λειτουργήσεις. Θα πρέπει κάποια πράγματα να τα δει η Πολιτεία, να πάμε σαν ενιαίος Άρης, για να βρούμε από κοινού λύσεις.
Το λέω με μεγάλη μου λύπη πως ο Άρης δεν είναι μια ομάδα που ξεφύτρωσε τώρα. Είναι ένας πολύ μεγάλος σύλλογος, που έχει μεγαλουργήσει μπάσκετ, ποδόσφαιρο και βόλεϊ, μας έφερε καινούριους φιλάθλους με τις επιτυχίες του.
Ποια άλλη ομάδα κατόρθωσε να κλείσει τον κόσμο στα σπίτια του για να παρακολουθήσει την ευρωπαϊκή της πορεία ή να κλείνουν τα μαγαζιά για να δουν τον Γκάλη και τον Γιαννάκη; Δεν είναι, λοιπόν, ομαδούλα ο Άρης. Είναι πολύ μεγάλος, όμως, δυστυχώς, έχει κάποια ελαττώματα, που χαρακτηρίζουν γενικότερα τους Έλληνες, όπως η αυτοκαταστροφή και το γεγονός ότι δεν συνεργάζονται όλοι μαζί. Δεν θα πρέπει ν΄ αφήσουμε την εσωστρέφεια να μας φάει. Αντιθέτως, θα πρέπει να οραματιστούμε ένα σύλλογο εφάμιλλο της ιστορίας του».
– «Χρεώνεστε» εν πολλοίς την επιλογή Γιώτα. Πώς το σχολιάζετε;
«Καταρχήν, δεν επέλεξα εγώ τον Γιώτα για πρόεδρο. Η γενική συνέλευση τον επέλεξε. Αυτή υπέδειξε τα ονόματά μας και έτσι μπήκαμε στα διοικητικά, με γνώμονα να συνεισφέρουμε, ώστε να μείνουν κάποια πράγματα όρθια. Ο Ερασιτέχνης είναι η μάνα του λόχου και θα πρέπει κάποια πράγματα να λυθούν για να μπορέσει να ξαναζωντανέψει ο Άρης. Αυτό το οκτάμηνο φροντίσαμε να λειτουργήσουν τα τμήματα που υπάρχουν στον Ερασιτέχνη και να διατηρηθεί το βόλεϊ στην Α1.
Ο Α.Σ. Άρης από πλευράς αθλημάτων είναι πίσω, καθώς είναι ανεπίτρεπτο να έχει μόλις δύο αθλήματα στην Α1, το βόλεϊ ανδρών και το γυναικείο μπάσκετ. Πιστεύω ότι ο Ερασιτέχνης πρέπει ν΄ ανοίξει. Να μπουν άτομα, να δουλέψουν για το κάθε άθλημα και να δίνεται η προσοχή που απαιτείται, ώστε κάποια τμήματα να ξεφύγουν σε πανελλήνιο επίπεδο. Επίσης, ο Α.Σ. θα πρέπει να δει αυτά που έχει. Υποτίθεται ότι είναι η μάνα του λόχου, ότι έχει το γήπεδο και τα μαγαζιά και δεν ξέρουμε τι γίνεται.
Δεν υπάρχουν έσοδα από αυτά. Αν δεν έχει έσοδα από την ΠΑΕ, την ΚΑΕ και από αυτά που νοικιάζει, τότε δεν μπορεί να είναι βιώσιμος. Την στιγμή αυτή, τα μόνα που φέρνουν έσοδα στο σύλλογο είναι το γυμναστήριο και το κολυμβητήριο. Σημαντικό, επιπλέον, είναι το να κάνουμε παραγωγή παικτών, όχι να συμπεριφερόμαστε σαν γυμναστήριο».
– Πώς σχολιάζετε την τραγική κατάσταση στην ΠΑΕ;
«Η αλήθεια είναι ότι υπήρχαν σημάδια ότι κάποτε θα φτάναμε εδώ. Δεν μπορείς να κάνεις κάθε χρόνο 100 μεταγραφές. Δεν μπορεί ο Άρης να χρωστάει τόσα πολλά εκατομμύρια ευρώ. Είναι κάτι που μ΄ εξοργίζει. Δεν είναι εποχές, όπως πριν από δέκα χρόνια, που μπορούσες να πάρεις έκτακτα χρήματα από την Πολιτεία. Αν δεν υπάρχει συνένωση και ενιαία άποψη για το τι θα πρέπει να γίνει από εδώ και στο εξής, δύσκολα θα μπορέσουμε να υπερβούμε αυτόν τον κυκεώνα. Δεν είναι απλά τα πράγματα. Και φυσικά θα πρέπει να μάθει επιτέλους ο κόσμος την αλήθεια. Τι απέγιναν τόσα χρήματα από τις διοικήσεις, που τις ανέχονταν; Δεν είναι παράλογο αυτό το αίτημα».
– Ποιο κατά τη γνώμη σας θα πρέπει να είναι το σχέδιο της σωτηρίας του ποδοσφαιρικού τμήματος, αλλά και του Ερασιτέχνη;
«Είναι ξεκάθαρο πως η ομάδα θα πρέπει να βρει έναν σοβαρό επενδυτή, για να μπουν κάποια πράγματα στη θέση τους και να καταφέρει ο σύλλογος να βγει από το αδιέξοδο. Δεν είμαι ο πλέον αρμόδιος, αλλά πιστεύω ότι το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να γίνει είναι να βρεθούν και να συζητήσουν όλοι οι φορείς μαζί. Να δούμε πού βρισκόμαστε. Ο Άρης δεν μια ομάδα με 2.000 κόσμο, αλλά με πολλές χιλιάδες. Οι φίλοι της ομάδας χρειάζονται ένα όραμα. Όσον αφορά στον Ερασιτέχνη, και εκεί τα πράγματα είναι δύσκολα, ο πρόεδρος προσπαθεί να βρει οικονομικά στηρίγματα, ανθρώπους που είναι διατεθειμένοι να βοηθήσουν. Αν δεν βρεθούν αυτοί, τότε και στον Α.Σ. θα υπάρχει μεγάλο πρόβλημα».
– Για την γιορτή των 100 χρόνων, που συνέπεσε χρονικά με τον υποβιβασμό της ομάδας….
«Δυστυχώς συνέβη και αυτό. Αλλά θα πρέπει να καταλάβει ο κόσμος ότι το ένα δεν έχει σχέση με τον άλλο. Στα 100 χρόνια ζωής του συλλόγου πέρασαν χιλιάδες αθλητές, προπονητές, παράγοντες και φίλαθλοι από τον Άρη. Δεν μπορείς όλους αυτούς να τους μηδενίσεις και να πεις ότι επειδή η ομάδα δεν πάει καλά, τους ‘γράφω’. Αυτή είναι η ιστορία του Άρη…. Δεν θα πρέπει να βλέπουμε το δέντρο και να χάνουμε το δάσος».
Η αλήθεια για τον Ντεσπέιν και ο απολογισμός του τμήματος βόλεϊ
– Ο απολογισμός για την πορεία της ομάδας βόλεϊ….
«Γενικώς νομίζω ότι έγιναν κάποια λάθη. Η ομάδα ίσως θα έπρεπε να είχε αλλάξει νωρίτερα προπονητή και αναφέρομαι στον Αντρέι Κράβαρικ. Με τον ερχομό, λοιπόν, του Φίνου τα πράγματα άλλαξαν, έφτιαξε το κλίμα στην ομάδα και οι παίκτες άρχισαν να ρολάρουν. Είχαν πλέον την ψυχολογία με το μέρος τους, η οποία θεωρώ ότι χάλασε στο ματς κυπέλλου στην Αλεξανδρούπολη, όπου το χάσαμε τόσο εξαιτίας της διαιτησίας όσο και δικών μας λαθών. Βέβαια, υπήρχε και το θέμα του Ντάμποβιτς, η επιλογή του οποίου γύρισε μπούμερανγκ στην ομάδα. Δώσαμε λεφτά να ενισχυθούμε τον Δεκέμβρη, αλλά δεν έγινε αυτό. Πιστεύω ότι ήταν λάθος επιλογή, καθώς η ομάδα είχε δεύτερο πασαδόρο, τον Ναζίρη, ενώ στην ουσία το πρόβλημα ήταν στο κέντρο. Σε γενικές γραμμές, είμαι πολύ ικανοποιημένος, βάσει των δεδομένων που είχαμε στα χέρια μας, όπως για παράδειγμα τον λίγο χρόνο από την στιγμή που αναλάβαμε την ομάδα. Στην πορεία είχαμε και κάποιες ατυχίες, έγιναν και κάποια λάθη, λόγω απειρίας κυρίως, που αν δεν συνέβαιναν, θεωρώ ότι θα ήμασταν ακόμα καλύτερα».
– Κεφάλαιο Ντεσπέιν. Ποια είναι τελικά η αλήθεια για τα όσα έγιναν τον Γενάρη;
«Ο Ντεσπέιν, όταν μας τον πρότειναν, υπήρχαν κάποιες συμπτώσεις, όπως για παράδειγμα ότι η γυναίκα του είναι από εδώ και ότι ο ίδιος ήθελε να επιστρέψει, που ευνοούσαν την επιστροφή του στη Θεσσαλονίκη. Η ομάδα στο χρονικό εκείνο σημείο είχε ανακάμψει, μετά τα άσχημα αποτελέσματα στην αρχή. Κατά τη διάρκεια, όμως, της παρουσίας του στην ομάδα, έδειξε ότι δεν ‘κολλούσε’ με αυτήν, δεν ταίριαζε στη φιλοσοφία της. Είναι σημαντικό το λεγόμενο ‘αστέρι’ της ομάδας να είναι ‘αστέρι’ παντού. Επίσης, το διάστημα εκείνο βρέθηκε και ο Ζένια (σ.σ. Γκόρτσιανουκ), όπου σίγουρα έπαιξε ρόλο ότι ήταν πιο οικονομικός. Βάζοντάς τα όλα αυτά κάτω και δεδομένου ότι ο Ντεσπέιν δεν ήταν αυτός που ονειρευόμασταν, είπαμε ότι είναι καλύτερο να μην τον αποκτήσουμε. Να σημειώσω εδώ ότι στην πορεία μάθαμε και για το πρόστιμο που έπρεπε να πληρωθεί, όμως, αν ο Ντεσπέιν ήταν αυτός που θέλαμε, δεν θα υπήρχε θέμα με το πρόστιμο».
– Ήταν λάθος η απομάκρυνση του Φίνου μεσούσης της περιόδου και ενώ η ομάδα έδειχνε να έχει βρει τον δρόμο της;
«Εκ του αποτελέσματος φάνηκε πως ναι, ήταν λάθος. Έπρεπε να είχε βρεθεί μια λύση και να μην είχαν χωρίσει οι δρόμοι μας. Όταν έφυγε ο Φίνος, μας πήρε η κατρακύλα. Η ομάδα είχε μόλις έναν βαθμό σε τόσα ματς! Φτάσαμε, λοιπόν, να παίξουμε στα πλέι-άουτ και ενώ μετά την ολοκλήρωση του 1ου γύρου, άλλη πορεία φαίνονταν ότι θα είχαμε».
– Για την πρόσφατη απόφαση της Λίγκας ν΄ απελευθερώσει τον αριθμό των ξένων παικτών στο πρωτάθλημα ποια είναι η γνώμη σας;
«Είναι ασχολίαστο! Τόσα χρόνια, καημός μας ήταν να βγάλουμε παιδιά, να δούμε παιδιά από τις ακαδημίες μας ν΄ αγωνίζονται στις μεγάλες ομάδες. Θεωρώ ότι ακόμα και οι τρεις ξένοι είναι πολλοί και είναι χαρακτηριστικό πως πολλές ομάδες φέτος δεν έκαναν χρήση αυτού του δικαιώματός τους. Πώς θα δώσεις κίνητρα σ΄ ένα παιδί να προσπαθήσει, αν στη θέση του πάρεις ξένο, ο οποίος τις περισσότερες φορές είναι και αμφιβόλου αξίας; Το ζητούμενο είναι να στηρίξουμε τους Έλληνες και αυτό δεν θα πρέπει να το ξεχνάμε».
