Στα τόσα χρόνια της εσωστρέφειας και της αυτοκαταστροφής, ο Άρης “κατάφερε” να κάνει αρκετούς εχθρούς. Ή αν προτιμάτε να μην κάνει αρκετούς φίλους. Ειδικά από τους πολιτικούς ελάχιστα ήταν αυτά που δόθηκαν, βάζοντας τον Άρη σε μια θλιβερή κατηγορία: αυτή με τις πλέον αδικημένες ομάδες της χώρας.
Τις τελευταίες μέρες, ανάμεσα στις άλλες παθογένειες τους, οι κίτρινοι έδειξαν τα στοιχειώδη αντανακλαστικά σε ότι αφορά το πώς θα προκαλέσουν τη στάση της πολιτείας απέναντί τους. Αφορμή ήταν η για λίγες ώρες επίσκεψη του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά στη Θεσσαλονίκη.
Συνάντηση δεν έγινε (αν και επί της ουσίας θα είχε μόνο σημειολογική και συμβολική σημασία), αλλά έγιναν επαφές, όπως τονίζουν και οι δυο πλευρές, ώστε να ανοίξει ο δίαυλος επικοινωνίας με την πολιτεία. Δόθηκαν υποσχέσεις. Πολλές ήταν και δεσμεύσεις. Δεν έγιναν άλματα. Και πώς να γίνουν, ανάμεσα στα ερείπια της παθογένειας που “γέννησε” μόνο εχθρούς τόσα χρόνια;
Έγινε πάντως σύμφωνα με τις διαβεβαιώσεις όλων “μισό βήμα” μπροστά. Ήταν το πρώτο, αλλά δεν αρκεί. Υπάρχει η κοινή αίσθηση ότι άνοιξε ο δίαυλος επικοινωνίας του Άρη με την πολιτεία και η τελευταία όχι μόνο δεν θα μείνει απαθής, αλλά θα είναι κοντά στο μεγάλο «στοίχημα» της επιβίωσης του συλλόγου. Λόγια; Υποσχέσεις; Πραγματική επιθυμία; “Κυριακή κοντή γιορτή”.
Φυσικά, όλοι κρίνονται εκ του αποτελέσματος και αναμένονται οι πράξεις από τους πολιτικούς, ειδικά αντιλαμβανόμενοι όλοι ότι βρισκόμαστε σε μία προεκλογική περίοδο, όπου τα λόγια μπορούν να λέγονται εύκολα, όμως σημασία έχουν τα έργα. Όπως ειπώθηκε από άνθρωπο που είναι κοντά στα τεκταινόμενα: “κάντε μας να σας πιστέψουμε”! Συμφωνούμε και “προσυπογράφουμε”… Αυτά τα έργα περιμένουμε όλοι…
