Η ίδρυση του Άρη , δυο μόλις χρόνια μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης , αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους σταθμούς στην αθλητική ιστορία της πόλης.
Ο Άρης μέσα από μια μακρά διαδρομή με ανυπολόγιστη αθλητική και κοινωνική προσφορά επηρέασε βαθιά μεγάλες προσωπικότητες του 20ου αιώνα, γεγονός που αποδεικνύεται και μέσα από πολλά λογοτεχνικά κείμενα. Η προ 15αετίας δημοσιευμένη έρευνα του καθηγητή του τμήματος νομικής του ΑΠΘ Γιώργου Αναστασιάδη ο οποίος αναζήτησε και βρήκε στην βιβλιογραφία δεκάδες αναφορές σχετικές με τον Άρη είναι ενδεικτική της “διείσδυσης” που είχε η ιδέα του Άρη σε όλα τα στρώματα της κοινωνίας.
Μέλος της μεγάλης Αρειανής οικογένειας υπήρξε ο γεννημένος το 1925 στην Θεσσαλονίκη , σημαντικός ποιητής και δοκιμιογράφος Μανώλης Αναγνωστάκης, ο πεζογράφος Τόλης Καζαντζής, ο ποιητής Τόλης Νικηφόρου κ.α.
Αναγνωστάκης: “Περιμένοντας τους παίκτες του Άρη…”
Ο Μανώλης Αναγνωστάκης δημοσίευσε σε συνέχειες στο περιοδικό “Τέταρτο” ιστορίες από την εποχή της εφηβείας του στην Θεσσαλονίκη με τον τίτλο “Η ποδοσφαιρική αυτοβιογραφία μου”.Σε κάποιο σημείο γράφει:”Από το γήπεδο φεύγαμε τελευταίοι , περιμέναμε έξω από τα αποδυτήρια να βγουν οι παίκτες κοστουμαρισμένοι με την μπριγιαντίνη στο μαλλί. Θέλαμε να τους δούμε από κοντά για να χουμε να λέμε ύστερα αργά την νύχτα καθισμένοι στα σκαλάκια της Παναγίας των Χαλκέων ο ένας στον άλλον τα κατορθώματα του. “Εγώ απόψε ρε παιδιά μα το θεό, άγγιξα την φανέλα του Κλεάνθη Βικελίδη”. Ο Μ. Αναγνωστάκης γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη, σπούδασε ιατρική. Το 1986 του απονεμήθηκε το Α΄ Βραβείο ποίησης για το έργο του «Τα Ποιήματα 1941-1971» και το 2002 το Μεγάλο Βραβείο Λογοτεχνίας. Το 1997 ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Κλ. Βικελίδης: “Μου είπαν να πληρώσω την γκαζόζα”!
Συγκλονιστική είναι μια περιγραφή του Κλεάνθη Βικελίδη, του παίκτη που έμεινε στην ιστορία ως ένας από τα σημαντικότερους ποδοσφαιριστές που έπαιξαν ποτέ στον Άρη στον Κρίτων Σαλπιγκτή (πολιτικός μηχανικός, συγγραφέας και αρθρογράφος) η οποία δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Μακεδονία”. Ο Κρίτων Σαλπιγκτής είχε αναζητήσει ως πρόεδρος του Πανελληνίου συνδέσμου φίλων Άρη το 1977 τον Κλ.Βικελίδη για μια συνέντευξη με αφορμή την έκδοση ενός ημερολογίου για τον Άρη. Ο Κλ.Βικελίδης του διηγήθηκε ένα περιστατικό από το παρελθόν:” Σε ένα παιχνίδι παίζαμε με τον ΠΑΟΚ τελικό για το πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης. Χάναμε με 1-0 όμως με δυο δικά μου γκολ κάναμε στο τέλος την ανατροπή.
Σταν αποδυτήρια γίνονταν της τρελής, μόλις μπήκα όλοι έπεσαν πάνω μου να με αγκαλιάσουν. “Σιγά ρε παιδιά τους λέω να πιω μια γκαζόζα, στέγνωσε το λαρύγγι μου”. Παίρνω μια από το κιβώτιο που μας είχαν φέρει, την κατεβάζω αλλά δεν ξεδιψάω και παίρνω και μια δεύτερη. Λίγη ώρα μετά μπαίνει βλοσυρός πρόεδρος και ρωτάει:«Ήπιε κανείς δυο γκαζόζες;». Σηκώνω τα χέρι. “Εγώ” του λέω κύριε πρόεδρε γιατί διψούσα”. Και τι μου απαντάει: “Την πρώτη Βικελίδη την κερνάει το σωματείο, την δεύτερη θα την πληρώσεις από την τσέπη σου». Μπορείς να το αντιληφθείς; Μόλις τους είχα δώσει το πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης, είχα βάλει δυο γκολ επί του ΠΑΟΚ και με έβαζαν να πληρώσω την δεύτερη γκαζόζα”.
Χολέβας:”Έτσι ρίξαμε την διοίκηση”
Ο Ιωάννης Χολέβας , γεννημένος το 1924 στην Θεσσαλονίκη , καθηγητής στην Βιομηχανική σχολή της Θεσσαλονίκης αλλά και παλιός πρόεδρος του Άρη εξέδωσε στο παρελθόν ένα βιβλίο με τίτλο “Η Θεσσαλονίκη που έζησα” από όπου και το παρακάτω απόσπασμα:”
“Το 1951 με πρωτοβουλία του Νίκου Καμπάνη αποφασίσαμε μια ομάδα νέων με την συμμετοχή και λίγων παλιών να ρίξουμε την διοίκηση που από το 1932 ήταν σχεδόν η ίδια στην πλειονότητα της.
Το σύνθημα ης ανανέωσης έπιασε και το απόρθητο κάστρο έπεσε στους ανανεωτικούς. Αναλάβαμε την διοίκηση με πολύ όρεξη βγάλαμε και την εφημερίδα “Τα Νέα του Άρεως”.
Η αντιπολίτευση (Ηλιάδης,, Γκοκόπουλος , Οικονομόπουλος κ.α.) μαζεύονταν στο καφενείο “Ιωνία” και έκανε διάφορα σχόλια. Ενοχλούσε η δραστηριότητα του εξαίρετου πλην πληθωρικού και εριστικού Ν. Καμπάνη και η ρήξη δεν άργησε να έρθει…”
*Απόσπασμα από το αφιέρωμα της εφημερίδας “Goal news” για τα 100 χρόνια του Άρη…
