Στα 98 χρόνια ζωής του, ο Άρης έχει χαρίσει πολλές στιγμές υπερηφάνειας στους χιλιάδες οπαδούς του, αλλά και σε όλους τους Έλληνες. Πρωταθλητές που συνδέθηκαν με τους κίτρινους, δόξασαν διεθνώς τα γαλανόλευκα χρώματα, σε ατομικά καθώς και σε ομαδικά σπορ, αποδεικνύοντας πόσο πολλά σημαίνει αυτός ο σύλλογος για ολόκληρο τον ελληνικό αθλητισμό.
Σε μια περίοδο, όπου ο σύλλογος περνάει κρίσιμες και δύσκολες ώρες, καλό είναι να θυμόμαστε κάποια πρόσωπα και καταστάσεις, οι οποίες μπορούν να δώσουν τη δύναμη και το κουράγιο για μια συνολική επανεκκίνηση του Άρη.
Με αφορμή την επιλογή του Αλέξανδρου Νικολαΐδη ως σημαιοφόρου της Ελλάδας στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά και την σημερινή επέτειο των 25 χρόνων από την κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ 1987, το PRESSARIS ξεχώρισε έξι σπουδαίες προσωπικότητες, που έζησαν μοναδικές επιτυχίες με το εθνόσημο στο στήθος, ως μέλης της «οικογένειας» του Άρη.
Νίκος Γκάλης
Για να καταγράψει κάποιος τις διακρίσεις και τα επιτεύγματα του κορυφαίου Έλληνα καλαθοσφαιριστή όλων των εποχών θα χρειαστεί βιβλίο όμως υπάρχουν ορισμένες ξεχωριστές ακόμη και για το φαινόμενο που ακούει στο όνομα Νίκος Γκάλης. Ήταν ο πρώτος Έλληνας που αναδείχθηκε καλύτερος Ευρωπαίος καλαθοσφαιριστής το 1987, τη χρονιά – ορόσημο για το ελληνικό μπάσκετ εξαιτίας της κατάκτησης του Ευρωμπάσκετ όπου ο Γκάλης βέβαια ήταν πρώτος σκόρερ όπως και σε άλλες πολλές διοργανώσεις. Την ίδια χρονιά ψηφίστηκε καλύτερος Ευρωπαίος και στην ψηφοφορία που διενήργησε η πασίγνωστη ιταλική εφημερίδα Gazzetta Dello Sport.
Ο «γκάνγκστερ» όπως ήταν το προσωνύμιο του αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ σε όλες τις διοργανώσεις που συμμετείχε με την Εθνική ομάδα και ήταν σταθερά στην κορυφή της σχετικής λίστας και στο Κύπελλο Πρωταθλητριών με τη φανέλα του Άρη. Το 2007 έγινε μέλος του Χολ οφ Φέιμ της ΦΙΜΠΑ σε εκδήλωση που έγινε στη Μαδρίτη, στο περιθώριο του Ευρωμπάσκετ.
Επίσης, το 2004, στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, ήταν ο πρώτος λαμπαδηδρόμος που μπήκε στο Ολυμπιακό Στάδιο, κρατώντας την Ολυμπιακή Φλόγα.
Παναγιώτης Γιαννάκης
Σαν σήμερα πριν από 25 χρόνια, εκείνη τη μαγική βραδιά για το ελληνικό μπάσκετ και τον ελληνικό αθλητικό γενικότερα είχε σηκώσει ως αρχηγός της Εθνικής ομάδας των ανδρών πρώτος το τρόπαιο του πρωταθλητή Ευρώπης στο Ευρωμπάσκετ του 1987 που είχε γίνει στο στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, έχοντας δίπλα του τον Γκάλη. Ο «δράκος» ήταν τότε παίκτης του Άρη και μαζί με τον Νίκο Γκάλη είχαν συγκροτήσει ένα ασυναγώνιστο δίδυμο που έκανε θραύση τόσο σε εθνικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο.
Δυο χρόνια αργότερα στο Ζάγκρεμπ ο Γιαννάκης, και πάλι ως αρχηγός του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος ανέβηκε μαζί με τους υπόλοιπους διεθνείς στο δεύτερο ψηλότερο σκαλί του βάθρου αφού η ελληνική ομάδα κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ.
Αλέξανδρος Νικολαΐδης
Θα είναι ο πρώτος αθλητής που θα μπει στο Ολυμπιακό Στάδιο του Λονδίνου, το βράδυ της 27ης Ιουλίου, καθώς η ελληνική αποστολή, της οποίας θα είναι σημαιοφόρος κάνει πάντα πρώτη την εμφάνιση της στις Τελετές Έναρξης των Ολυμπιακών Άγώνων. Ίσως η υπέρτατη τιμή που μπορεί να γίνει σε έναν αθλητή. Ο 33χρονος πρωταθλητής του τάε κβο ντο, που αποτελεί επιφανές μέλος της οικογένειας των κίτρινων και αντιπρόεδρο της Κοινωνίας Μελών Άρη, είχε ζήσει μια ξεχωριστή στιγμή και πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008, όταν ήταν ο πρώτος λαμπαδηδρόμος στην τελετή αφής της Ολυμπιακής Φλόγας στην Αρχαία Ολυμπία.
Έχει κατακτήσει δυο ασημένια Ολυμπιακά μετάλλια, το 2004 στην Αθήνα και το 2008 στο Πεκίνο και ετοιμάζεται για την τέταρτη Ολυμπιακή συμμετοχή του. Επίσης κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 2008 και το χάλκινο σ’ εκείνο του 2010.
Άρης Γρηγοριάδης
Ο Θεσσαλονικιός πρωταθλητής της κολύμβησης, που ανήκει στον Άρη από το ξεκίνημα της καριέρας του, δημιούργησε για πρώτη φορά θόρυβο γύρω από το όνομα του σε ηλικία 20 χρόνων, στο παγκόσμιο πρωτάθλημα υγρού στίβου του 2005, στο Μόντρεαλ. Έγινε ο πρώτος Έλληνας που κατέκτησε χρυσό μετάλλιο στο θεσμό, θριαμβεύοντας στα 50 μ. ύπτιο. Δικαιωματικά εκείνη τη χρονιά αναδείχθηκε κορυφαίος Έλληνας αθλητής στην ψηφοφορία του Πανελληνίου Συνδέσμου Αθλητικού Τύπου.
Οι διακρίσεις για τον Άρη δεν σταμάτησαν εκεί καθώς κατέκτησε άλλα πέντε μετάλλια σε μεγάλες διοργανώσεις (ασημένιο και χάλκινο στο ευρωπαϊκό του 2006, χρυσό και ασημένιο στο ευρωπαϊκό του 2008 και πιο πρόσφατο το χρυσό πριν από μερικές βδομάδες στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του Ντέμπρετσεν, στην Ουγγαρία). Πλέον έχει μπροστά του όπως και ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης την πρόκληση που λέγεται Ολυμπιακοί Αγώνες του Λονδίνου.
Αλκέτας Παναγούλιας
Έχει μείνει στην ιστορία ως ο προπονητής που οδήγησε την Εθνική ομάδα των ανδρών στις δυο πρώτες μεγάλες διοργανώσεις σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Ο Αλκέτας Παναγούλιας αποτελεί έναν προπονητή-σύμβολο για το ελληνικό ποδόσφαιρο και τα έργα του μιλούν από μόνα τους. Με αυτόν στον πάγκο η Εθνική ομάδα των ανδρών προκρίθηκε το 1980 στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Ιταλίας για πρώτη φορά στα χρονικά του ελληνικού ποδοσφαίρου. Δεκατέσσερα χρόνια μετά με προπονητή και πάλι αυτόν η ελληνική ομάδα πήρε το εισιτήριο στο Μουντιάλ των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής στην «παρθενική» συμμετοχή της σε Παγκόσμιο Κύπελλο. Ο Παναγούλιας μπορεί να υπερηφανεύεται και για κάτι ακόμα. Είναι ο μοναδικός άνθρωπος στην μακρά ιστορία του Άρη που έχει διατελέσει παίκτης, προπονητής και πρόεδρος. Πρόκειται αναμφισβήτητα για ένα μεγάλο κατόρθωμα.
Ντίνος Κούης
Θεωρείται από πολλούς ως ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής που ανέδειξε ο Άρης. Παραμένει πρώτος σκόρερ όλων των εποχών στο ελληνικό πρωτάθλημα με τη φανέλα του Άρη, έχοντας πετύχει 142 γκολ και ρέκορντμαν συμμετοχών με 473. Είναι ο πρώτος σκόρερ των κίτρινων στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις με επτά γκολ. Στην 17χρονη καριέρα του στα γήπεδα δεν αντίκρισε ποτέ την κόκκινη κάρτα και διακρινόταν πάντα για το ήθος του. Έχει αφήσει τη σφραγίδα του όμως και ως παίκτης της Εθνικής ομάδας, με την οποία αγωνίστηκε 33 φορές από το 1979 ως το 1984, σκοράροντας επτά γκολ. Ιστορικό έχει μείνει το γκολ που σημείωσε στις 15 Οκτωβρίου του 1980 επί της Δανίας, στην Κοπεγχάγη, χαρίζοντας τη νίκη στην Ελλάδα (0-1), στο πλαίσιο της προκριματικής φάσης του Μουντιάλ του 1982. Λίγους μήνες νωρίτερα από τον αγώνα αυτό είχε συμμετάσχει στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Ιταλίας, παίζοντας και στα τρία παιχνίδια που είχε δώσει η ελληνική ομάδα.
