Μέσα στη σκόνη της υποκρισίας που “έπνιξε” το ελληνικό ποδόσφαιρο, αμέσως μετά το τέλος του αγώνα Άρης-ΠΑΟΚ, υποκρισία που προέρχεται από τους γνωστούς μηχανισμούς της προπαγάνδας, επιχειρήθηκε να μπουν στο ίδιο “τσουβάλι” όλοι και όλα. Γιατί έτσι πάντα βολεύει…
Ξεπερνώντας την λογική των συγκρίσεων, ανάμεσα στα όσα συμβαίνουν στην Τούμπα και αποτελούν “ηρωισμούς” και “μαγκιές” και στα όσα έγιναν ή δεν έγιναν τελικά στο Χαριλάου και αποτελούν “μαύρη σελίδα”, ένα είναι σίγουρο:
δεν μπορεί να μπουν στο ίδιο “τσουβάλι” τα όσα είπε ο Κρίστι Βανγκέλι και τα όσα εκστόμισαν οι “μισθοφόροι ποδοσφαιριστές”-“πρωταθλητές καλοκαιριού”, σε μια έκρηξη λαϊκισμού ή προφανώς για να καλύψουν την αδυναμία τους να κερδίσουν καμιά 10αρια χρόνια τον Άρη μέσα στην έδρα του ή για να δικαιολογήσουν τη διαφορά των 18 πόντων από την πρώτη θέση.
Ειδικά όταν όλη η Ελλάδα είδε την κίνηση fair play του αρχηγού του Άρη, ο οποίος έσπευσε να αγκαλιάσει τον Κάτσε μετά το αντιαθλητικό μαρκάρισμα, θέλοντας να τον κρατήσει μακριά από τις διαμαρτυρίες και τις όποιες αντιδράσεις δείχνοντας ότι υπάρχουν και ποδοσφαιριστές-άνθρωποι, κανείς δεν μπορεί να τα τσουβαλιάζει όλα και να τα θυσιάζει με φθηνά κίνητρα.
Ο Βανγκέλι δίδαξε ήθος με τη στάση του και φυσικά, αυτό πέρασε στα ψιλά, στο βωμό της προπαγάνδας και της σκοπιμότητας. Αυτή είναι η αλήθεια και δεν αλλάζει για τον αρχηγό του Άρη, ο οποίος στις δηλώσεις του είπε και μεγάλες αλήθειες, πέρα από τις κακοψυχίες και μικρότητες εκστόμισαν ευεργετημένοι αθλητές του σωρού…
