Ιδιαίτερα αποκαλυπτικός για όσα έζησε στο ελληνικό ποδόσφαιρο ήταν σε συνέντευξή του ο πρώην διαιτητής, Μιχάλης Τσινιάρης, τονίζοντας είδε πράγματα τα οποία τον τρόμαξαν! Μίλησε όμως και για τον Άρη και το Κλεάνθης Βικελίδης, χαρακτηρίζοντας μοναδική την ατμόσφαιρα που δημιουργείται όταν είναι γεμάτο!
Η συνέντευξη του Μιχάλη Τσινιάρη στο gazzetta.gr:
Κάνε μου πρώτα ένα σχόλιο για την διαιτησία που έχουμε παρακολουθήσει μέχρι στιγμής στο Euro…
«Προσπαθούμε ν’ αποδείξουμε ότι δεν είμαστε… ελέφαντες τόσα χρόνια στην Ελλάδα, λέγοντας πως λάθη γίνονται παντού. Εκεί που θεωρητικά θα έπρεπε να σφυρίζουν οι καλύτεροι, είδαμε πόσα σφάλματα έγιναν και ειδικά η δική μας Εθνική το ένιωσε στο πετσί της. Ειδικά η δεύτερη κίτρινη κάρτα που δέχτηκε ο Παπασταθόπουλος, δεν ήταν κάν φάουλ και μιλάμε για μία διοργάνωση όπως το Euro. Διάβαζα μάλιστα τις προάλλες κάποια στοιχεία για τους διαιτητές του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, και πολλοί απ’ αυτούς είχαν μόλις 6-8 χρόνια στον χώρο κι όμως κλήθηκαν για μία τόσο σημαντική διοργάνωση. Την ίδια στιγμή που στην Ελλάδα χρειάζεσαι σχεδόν 13 χρόνια για να γίνεις διεθνής. Ακόμα και σ’ αυτό λοιπόν το επίπεδο, είδαμε τι λάθη μπορούν να γίνουν. Είναι επίσης ξεκάθαρο ότι και στην Ευρώπη παίζει σημαντικό ρόλο το θέμα των… δημοσίων σχέσεων για την ανέλιξη ενός διαιτητή».
Γιατί ν’ αγαπήσει κάποιος την διαιτησία, τι θα μπορούσε να τον τραβήξει;
«Κατ’ αρχήν να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν πρόκειται για επάγγελμα. Από εκεί και πέρα οι περισσότεροι ξεκίνησαν παίζοντας ποδόσφαιρο και μετά πήγαν στην διαιτησία, ίσως γιατί δεν τα κατάφεραν εκεί. Βοηθάει βέβαια πολύ να έχεις παίξει μπάλα. Στην αρχή είναι πάντα δύσκολα, δεχόμουν προκλήσεις κι εγώ από την κερκίδα και απαντούσα, αλλά στην συνέχεια έγινε πιο πολύ διασκέδαση, το έκανα για να ξεσκάσω».
«Δίκαια» έχει βρεθεί στο στόχαστρο ο χώρος σας κατά καιρούς;
«Λάθη έγιναν, κάποιες φορές μάλιστα και πολύ σοβαρά, δεν γίνεται εξάλλου να μην γίνουν. Τα πάντα ωστόσο θεωρώ ότι ξεκινούν από τις εφημερίδες. Τα εμπρηστικά πρωτοσέλιδα αποπροσανατολίζουν τον κόσμο. Δεν γίνεται πάντα για ό,τι γίνεται να φταίει ο διαιτητής, οι άλλοι δηλαδή ποτέ δεν φταίνε; Όταν υπάρχουν έξω κακόβουλοι άνθρωποι, δεν γίνεται να μην δούμε κάποια στιγμή και ακραίες καταστάσεις. Έπαιζα κι εγώ ποδόσφαιρο κάποτε κι έλεγα πολλές φορές, «μα καλά, δεν γίνεται να μην το είδε», όταν ωστόσο έγινα διαιτητής, έκανα στροφή 180 μοιρών. Το λάθος γίνεται πολύ εύκολα και μετά δίνεις την δυνατότητα στον οποιονδήποτε να σε κρίνει. Ένα «κλικ» είναι αρκετό κάποιες φορές για να χάσεις την φάση. Μας είχαν πει σ’ ένα σεμινάριο ότι ακόμα κι αν βρίσκεσαι μπροστά στην φάση, μία φορά ν’ ανοιγοκλείσεις τα μάτια σου, είναι αρκετή για να την χάσεις…».
Συνέβησαν πράγματα στην διαδρομή σου που σε φόβισαν; Πως αντέδρασες;
«Η μοναδική φορά που ταρακουνήθηκα, είναι στο περσινό παιχνίδι του Λεβαδειακού με την Ξάνθη. Υπεύθυνος βέβαια ήταν ο βοηθός, στον οποίο μάλιστα όταν βρισκόμασταν στο αεροδρόμιο για την επιστροφή κι ενώ είχαμε κάνε «check in», κάποιοι του έσπασαν το δάκτυλο! Είχα δεχτεί κι εγώ κάποιες απειλές, φυσικά είχα καταλάβει από ποιον ήταν, αλλά επειδή επρόκειτο για τηλεφωνικές, θεώρησα ότι δεν έπρεπε να δώσω ιδιαίτερη βάση».
Σκέφτηκες ποτέ να τα παρατήσεις;
«Πέρυσι μόνο μία φορά μου είχε περάσει κάποια στιγμή από το μυαλό. Χρειάζεται γενικά πολύ τρέλα για να είσαι διαιτητής, είναι τρόπος ζωής. Μετά από κάποιο σημείο, σου είναι πολύ δύσκολο να σταματήσεις, έχεις… εθιστεί».
Είδες πράγματα που σε τρόμαξαν στην πορεία σου;
«Ένα «ναι» θα σου πω και τα υπόλοιπα ας τα αφήσουμε… Έχω κάνει λάθη, αλλά έδινα αυτά που έβλεπα. Σ’ εκείνο το επίμαχο παιχνίδι (Λεβαδειακός-Ξάνθη), είχα αδικήσει την Ξάνθη και το παραδέχτηκα. Βέβαια θα πρέπει ν’ αναγνωρίσουμε ότι υπάρχουν και καθαρές ομάδες, οι οποίες διοικούνται από πραγματικούς κυρίους. Μία εξ αυτών νομίζω ότι είναι και ο Ατρόμητος. Ο κ. Σπανός είναι από τους προέδρους που ξεχωρίζουν στον χώρο. Μία φορά τον είχα αδικήσει, με έπιασε μετά και μου το είπε, με πολύ ευγενικό τρόπο. Το εκτίμησα και το παραδέχτηκα γιατί όντως είχα δεν είχα δώσει ένα πέναλτι στον Ατρόμητο».
Πολλοί υποστηρίζουν ότι στις μικρότερες κατηγορίες γίνονται χειρότερα πράγματα. Είναι αλήθεια τελικά;
«Η αλήθεια είναι ότι εγώ προσωπικά δεν είχα συναντήσει προβλήματα. Σ’ αυτές τις κατηγορίες παίζουν πολλές φορές ρόλο και οι «καλές σχέσεις» που υπάρχουν μεταξύ τους, κάτι άλλωστε που γινόταν ανέκαθεν».
Ποιο παιχνίδι δεν θα ξεχάσεις ποτέ;
«Δύο νομίζω είναι, αμφότερα στην Θεσσαλονίκη. Πρώτα το Άρης-Ατρόμητος. Η ατμόσφαιρα σ’ αυτό το γήπεδο (σ.σ. «Κλ. Βικελίδης») νομίζω είναι μοναδική στην Ελλάδα. Βέβαια επίσης εντυπωσιακή είναι και η Τούμπα. Ειδικά στο παιχνίδι που ήμουν εγώ, το ΠΑΟΚ-Άρης, η ατμόσφαιρα ήταν κάτι το απερίγραπτο. Στο «Κλ. Βικελίδης» νιώθεις περισσότερο τον παλμό της κερκίδας, αλλά η Τούμπα είναι μεγαλύτερη. Πραγματικά τα χάρηκα και τα δύο παιχνίδι. Φυσικά αξέχαστο θα μείνει και το Λεβαδειακός-Ξάνθη αλλά για… άλλους λόγους».
Εσένα προσπάθησαν ποτέ να σε πιέσουν;
«Ξέρεις τι γίνεται; Ο καθένας που σε γνωρίζει, νομίζει ότι θα τον αβαντάρεις κιόλας, αλλά δεν είναι έτσι. Θα σου δώσω ένα παράδειγμα από παιχνίδι Δ’ Εθνικής στην Κρήτη, όταν ήμουν ακόμα σε χαμηλές κατηγορίες. Κάποιος έτυχε να με γνωρίζει προσωπικά και είπε στον πρόεδρο της μίας ομάδας ότι «μην φοβάσαι, τον ξέρω»… Φυσικά δεν υπήρχε περίπτωση να γίνει κάτι αλλά είναι ένα φαινόμενο που παρατηρείται σε μεγάλο βαθμό. Να σου πω επίσης ότι σε τοπικά πρωταθλήματα έπαιρναν και χρήματα κάποιοι από προέδρους, ισχυριζόμενοι ότι με γνωρίζουν για να έχουν ευνοϊκή διαιτησία! Βέβαια αυτό ποτέ δεν έγινε και μάλιστα όταν το κατάλαβε ο συγκεκριμένος πρόεδρος, κινήθηκε και νομικά εναντίον του!».
Αισθάνθηκες ποτέ ότι πιάστηκες «κορόιδο» από παίκτη που έκανε «θέατρο» Υπάρχει η διάθεση για ρεβανσισμό, όταν συναντήσεις ξανά έναν τέτοιο παίκτη;
«Θα σου πω, έχει συμβεί ένα τέτοιο περιστατικό και μάλιστα είχα μείνει στον… πάγο για ένα μήνα. Ήταν στο Πανσεραρραϊκός-Πανιώνιος, ήμουν αρκετά μακριά από την φάση, ο παίκτης του Πανσερραϊκού έκανε «βουτιά» κι έδωσα το πέναλτι. Ε μετά νομίζω ότι ναι, όταν έπαιξα ξανά τον Πανσερραϊκό, μάλλον έδινα το «στραγάλι» στην άλλη ομάδα, αυτό όμως είναι κάτι που γίνεται ασυναίσθητα, είναι και λογικό κάπου πιστεύω».
Τι κρατάς από αυτή την διαδρομή;
«Μόνο τα καλά, έτσι νομίζω ότι πρέπει να κάνεις. Όταν βλέπεις στον δρόμο παίκτες κι έρχονται μόνοι τους και σε χαιρετάνε, αυτό νομίζω ότι είναι η μεγαλύτερη επιβράβευση, γιατί οι παίκτες είναι οι πιο καλοί κριτές. Αλλά και με τους παράγοντες ισχύει αυτό. Ο παράγοντας είναι στην ουσία ένας «συνεργάτης», για να μπορέσεις να κάνεις καλά την δουλειά σου. Κάποιοι μπορεί να το ζουν πιο έντονα, έχουν δώσει πολλά χρήματα, μερικοί σπατάλησαν και όλες τους τις περιουσίες για το ποδόσφαιρο, ξέρουν λοιπόν σίγουρα να κρίνουν και αυτοί».
Ως… παλαίμαχος πλέον, θέλω να σε ρωτήσω και για μία από τις φάσεις που συζητήθηκαν όσο λίγες τα τελευταία χρόνια στο ελληνικό ποδόσφαιρο, για εκείνο το παιχνίδι Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού, πέρυσι τον Φλεβάρη. Δικαιολογείς εσύ προσωπικά ένα τέτοιο λάθος;
«Βασικά θα σου μιλήσω για ‘μένα, αν το έβλεπα θα το έδειχνα. Από εκεί και πέρα, σαν διαιτητής αν δεν έχεις ασφαλή άποψη, οφείλεις να εμπιστευτείς τον βοηθό σου. Και ο Καλόπουλος δεν μπορούσε να έχει άποψη με τόσα σώματα να βρίσκονται μπροστά του. Από εκεί και πέρα για τον βοηθό, λογικά δεν το κατάλαβε, δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο. Να σου πω πάντως ότι ο το έργο του βοηθού είναι πάντα πιο δύσκολο μέσα στο γήπεδο. Πρέπει να έχει το ένα του μάτι στην φάση και το άλλο στην γραμμή του τελευταίου αμυντικού. Θέλουμε δηλαδή κάποιον αλλήθωρο… Ήμουν κι εγώ πριν από 8-9 χρόνια βοηθός αλλά δεν μου άρεσε καθόλου η θέση αυτή. Πάντα βέβαια μπορεί να έχεις μία κακή στιγμή. Όταν είσαι σ’ ένα τέτοιο γήπεδο, έχεις 150 σφιγμούς κατά την διάρκεια του αγώνα. Δεν γίνεται λοιπόν να είμαστε συνέχεια καχύποπτοι…».
Για το φετινό παιχνίδι Άρης-Αστέρας Τρίπολης, όπου τραυματίστηκε μία πρώην συνάδερφός σου;
«Εκείνο που θέλω να πω πάνω σ’ αυτό το θέμα, είναι γιατί κάθε φορά πρέπει να την πληρώνει η ομάδα για έναν ανεγκέφαλο. Να τον πιάσουν και να τιμωρηθεί αυτός κι από εκεί και πέρα να επιβληθεί κάποιο πρόστιμο και στην ομάδα. Δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει τα παιχνίδια να διεξάγονται κεκλεισμένων, να στερούμε στους υγιείς φιλάθλους το δικαίωμα να δουν την ομάδα τους από κοντά».
Σου έχει λείψει η διαιτησία;
«Χωρίς να το σκεφτώ θα πω όχι. Έχω βρει περισσότερο χρόνο πλέον για την οικογένειά μου και του παιδί μου, μπορώ να τους απολαύσω. Δεν μου έχει λείψει το ποδόσφαιρο. Πλέον είμαι από την πλευρά του θεατή και είναι αλήθεια πως είμαι κι εγώ πλέον επικριτικός».
Τι γεύση σου άφησε το φετινό πρωτάθλημα;
«Εντάξει, ήταν εμφανές νομίζω ότι ο Ολυμπιακός υπερείχε σε ποιότητα. Αυτό που έκανε ο Παναθηναϊκός, μέχρι ένα σημείο τουλάχιστον, ήταν ένας άθλος. Κατάφερε και να ξεφύγει βαθμολογικά αλλά με τιμωρίες και τραυματισμούς, δεν μπόρεσε να κρατηθεί στην κορυφή. Σχετικά πάντως απ’ όσα βλέπουμε να γίνονται με τις αδειοδοτήσεις, νομίζω πως είναι η μεγάλη ευκαιρία των Ελλήνων παικτών, ν’ αναδειχθούν και να καθιερωθούν. Εγώ είμαι μεγάλος fun του Έλληνα παίκτη, υπάρχει πολύ ταλέντο στην χώρα μας και πρέπει αυτά τα παιδιά να βγουν μπροστά. Εκεί βρίσκεται το μέλλον».
Η ομάδα σου;
«Δεν το έκρυψα ποτέ ότι είμαι ΑΕΚ. Δεν πάνε όμως καθόλου καλά τα πράγματα…».
Το επίπεδο των Ελλήνων διαιτητών πως το κρίνεις;
«Γενικά θεωρώ ότι βρισκόμαστε σ’ ένα πολύ καλό επίπεδο. Βλέπουμε άλλωστε και την κατάσταση στο εξωτερικό, γιατί δηλαδή εκεί δεν γίνονται τα όσα βλέπουμε στα δικά μας γήπεδα και δεν αντιδρούν με τον ίδιο τρόπο;»
Ποιον διαιτητή έχεις ζηλέψει για όσα πέτυχε; Αυτή την στιγμή ποιους θεωρείς καλύτερους;
«Νομίζω ότι από την Ελλάδα ο Βασσάρας έχει ξεχωρίσει. Πολλοί άλλωστε θεωρώ πως είναι αυτοί που τον ζηλεύουν για την καριέρα του. Αυτοί που τώρα ξεχωρίζουν, είναι οι Κάκος και Σπάθας. Βέβαια υπάρχουν και κακοί διαιτητές, θεωρώ μάλιστα ότι «σφυρίζουν» κάποιοι στην Σούπερ Λιγκ, που δεν κάνουν ούτε για… Γ’ Εθνική»!
Εθνική ομάδα… Μπορούμε να δούμε ακόμα ένα θαύμα;
«Είμαι γενικά πολύ αισιόδοξος, δεν ξέρω γιατί. Αυτή η ομάδα με εμπνέει. Πιστεύω ότι θα περάσουμε. Είναι βέβαια πάρα πολύ δύσκολο να έχουμε επανάληψη του 2004, αλλά είμαι πεπεισμένος ότι θα πάμε καλά».
Πάμε και στα… άλλα τώρα. Εκλογές… Θα ψηφίσεις, ξέρεις τι;
«Ψήφισα και την πρώτη φορά, το ίδιο θα κάνω και τώρα. Ακόμα όμως δεν ξέρω τι και ποιον. Τους έχω σιχαθεί όλους. Βέβαια έχουμε φταίξει κι εμείς, ψηφίζαμε για πολλά χρόνια μόνο για να έχουμε έναν διορισμό. Όσο γι’ αυτά που ακούγονται περί ευρώ, ας γυρίσουμε στην δραχμή ή να γίνει μία επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου. Δεδομένα δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση».
Και ας κλείσουμε με Χρυσή Αυγή και όσα είδαμε τις τελευταίες ημέρες…
«Κοίτα να δεις, με κάποια από τα πράγματα που υποστηρίζουν, συμφωνώ. Το θέμα είναι ο τρόπος που προβάλεις τις θέσεις σου. Σχετικά με όσα βέβαια έγιναν, με τον Κασιδιάρη, όσο δίκιο και να έχεις, το χάνεις με τέτοιες αντιδράσεις κι ενέργειες. Όσο για την επιλογή του κόσμου να τους βάλει στην Βουλή, νομίζω ότι όταν σε βιάζουν καθημερινά και σε φτάνουν σε μία πραγματική κατάντια, στα άκρα, τότε νομίζω πως είναι και κάπου αναμενόμενο το να στραφείς κι εσύ στα άκρα…».
