Πολλές οι ιστορίες από το παρελθόν σχετικά με τα παιχνίδια Άρη-Παναθηναϊκό. Μια από τις πολλές που ξεχωρίζουν “κρατάει” 40 χρόνια!
Όπως αναφέρει η εφημερίδα “Goal” σε μεγάλο αφιέρωμα για τον τελικό:
“Την σεζόν 1973-74 ο Παναθηναϊκός με προπονητή τον Κώστα Μουρούζη στέφθηκε ξανά πρωταθλητής με παθητικό τρεις ήττες , και ακολούθησαν στην βαθμολογία ΑΕΚ και Άρης. Την μια από τις τρεις ήττες τους οι “πράσινοι”την έκαναν κόντρα στον Άρη και μάλιστα στην έδρα τους στις 16 Μαρτίου του 1974.
Ήταν ένα σημαδιακό παιχνίδι καθώς ο Άρης του Φαίδωνα Ματθαίου, έσπασε το αήττητο ρεκόρ 8ετίας που κατείχαν οι “πράσινοι” στον Τάφο του Ινδού. Η ομάδα της Θεσσαλονίκης επιβλήθηκε με 64-68 έχοντας για καλύτερο παίκτη τον Χάρη Παπαγεωργίου. “Ήταν ασταμάτητος, ασυγκράτητος ο Χάρης , ήταν μια ομάδα μόνος του”, λέει στο “Goal” ο Απόστολος Κόντος.
Ο Βαγγέλης Αλεξανδρής θυμάται για τις αναμετρήσεις εκείνης της εποχής: “Κάποιες συνεχόμενες σεζόν τα παιχνίδια του Άρη με τον Παναθηναϊκό παρουσίαζαν μεγάλο ενδιαφέρον και είχαν συγκλονιστική εξέλιξη. Θυμάμαι έντονα πόσο δύσκολο ήταν να παίζεις στην έδρα του Παναθηναϊκού. Ήταν κολαστήριο, για να φτάσεις στο γήπεδο έπρεπε να κατέβεις 50-60 σκαλιά, ήταν χωμένο μέσα στην γη. Το τερέν ήταν σκληρό από τσιμέντο και φυσικά ο Παναθηναϊκός είχε πάντα πιστό κοινό. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα ματς οποίο κερδίσαμε , πρέπει να ήταν το 1975. Είχε έρθει να μας δει και η ποδοσφαιρική ομάδα του Άρη η οποία βρίσκονταν στην Αθήνα για παιχνίδι με τον Απόλλων Αθηνών. Κερδίζουμε το ματς και κάποια στιγμή σηκώνεται ένας παίκτης του ποδοσφαίρου ο Κουμαριάς που είχε έρθει στον Άρη από τον Ολυμπιακό, ανεβαίνει σε ένα ξύλινο πάγκο και πανηγυρίζει. Έγινε χαμός”.
Ο Βαγγέλης Αλεξανδρής διηγήθηκε μια ακόμη προσωπική του εμπειρία από τις κόντρες Παναθηναϊκού-Άρη στον “Τάφο του Ινδού”. “Σε ένα ματς, ένας φίλαθλος με έβριζε, από το 1ο λεπτό, ασχολούνταν συνέχεια μαζί μου. Σε ένα τάιμ άουτ δεν άντεξα κι αντί να πάω στον πάγκο μου ανέβηκα στην κερκίδα .
“‘Έδωσες 50 δραχμές για έρθεις μόνο και μόνο να βρίζεις εμένα;”του είπα. Ο Μιχάλης ο Γιαννουζάκος που τότε έπαιζε στην Αθήνα με την ΑΕΚ ήταν στο γήπεδο ως θεατής ήρθε να με χωρίσει. “Τι είναι αυτά που κάνεις ;”μου λέει. Ήμουν νέος , έβραζε το αίμα…”
