H Δομή “Εις το όνομα του Άλκη” αναφέρθηκε στα όσα διαδραματίστηκαν με αφορμή τη συμπλήρωση τριών χρόνων από τη δολοφονία του Άλκη και την Πανελλήνια Ημέρα Φιλάθλου.
Αναλυτικά:
“ΑΝΕΞΙΤΗΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ – ΜΟΝΑΔΙΚΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ
Αυτό που ζήσαμε όλοι εμείς που το δημιουργήσαμε…
Αυτό που ζήσατε όλοι εσείς που συμμετείχατε…
Αυτό που ζήσατε όλοι εσείς που αντιληφθήκατε τι ακριβώς συνέβη την Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2025…
…ΗΤΑΝ ΚΑΤΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ!
Νιώθουμε πολύ συγκινημένοι…
Ευχαριστούμε όλους όσους ήρθαν από όλη την Ελλάδα για να τρέξουν στον 1ο αγώνα, για την Πανελλήνια Ημέρα Φιλάθλου, για τον Άλκη, για το δικαίωμα μας να κυκλοφορούμε/τρέχουμε με όποιο χρώμα θέλουμε.
Ο φακός της Δομής αποτύπωσε πάρα πάρα πολλά στιγμιότυπα.
Αυτά και τα αμέτρητα που δεν αποτύπωσε δείχνουν (και θέλουμε αυτό να είναι απόλυτα ξεκάθαρο) ότι:
Ένα ελαχιστότατο τμήμα της κοινωνίας των πολιτών, η Δομή 1ης Φεβρουαρίου 2022-Εις το Όνομα του Άλκη εδώ και 3 χρόνια δημιουργεί ενέργειες και δράσεις χαράσσοντας ένα μονοπάτι, το οποίο δίνει την ευκαιρία σε όλη την υπόλοιπη κοινωνία να συμμετάσχει άμεσα για να εκφράσει αυτά που αισθάνεται και επιθυμεί να αλλάξουν, όχι μόνο από τα πληκτρολόγια και τους καναπέδες…
Δώσαμε αυτή την ευκαιρία στη συγκλονιστική σιωπηρή πορεία του 2023, στη δράση της κοινής φωτογράφισης για τη συνύπαρξη των χρωμάτων, τη δώσαμε χθες στον πολύχρωμο αγώνα δρόμου 5 και 10χλμ. και σε πολλές άλλες δράσεις για το σήμερα της κοινωνίας.
Ενώ όλες αυτές τις ημέρες το ηλ. ταχυδρομείο μας κατακλύζεται από αμέτρητα μηνύματα σχολείων και αθλητικών ακαδημιών με φωτογραφίες και videos, αποτελέσματα όλα αυτά της Πανελλήνιας Ημέρας Φιλάθλου και των δράσεων που υλοποιούμε εδώ και 3 χρόνια για το αύριο της κοινωνίας.
Συγχρόνως νοιώθουμε απορημένοι έως οργισμένοι και απογοητευμένοι για το γεγονός ότι αυτό το πρωτοποριακό εγχείρημα ή…παράξενο φρούτο (για πολλούς) η Δομή 1ης Φεβρουαρίου-Εις το Όνομα του Άλκη ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΑΟΡΑΤΗ.
Παραμένουμε όπως φαίνεται αόρατοι για πολλούς και για πολλά ΜΜΕ.
Πανελλαδικής εμβέλειας ΜΜΕ δεν θεωρούν άξια αναφοράς όλες αυτές τις ενέργειες που γίνονται στη βάση της κοινωνίας και άλλα ΜΜΕ αναφέρονται στις δράσεις μας χωρίς να αναφέρουν πώς έγιναν, ποιός μόχθησε να γίνουν.
Μήπως κάποιοι…εξωγήινοι υλοποιούν δράσεις και δεν πρέπει να τους αναφέρουμε γιατί θα διαταράξουμε τις διαπλανητικές σχέσεις;
Το ότι περνάμε αόρατοι το αντιμετωπίζουμε από την πρώτη στιγμή που ξεκινήσαμε, το αντιμετωπίζουμε και τώρα που ύστερα από 3 χρόνια έχουμε υλοποιήσει σωρεία δράσεων με απολύτως μετρήσιμα αποτελέσματα.
ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ (ελπίζουμε να μην είναι αργά) θα πρέπει επιτέλους όλοι εσείς που ΔΕΝ αναφέρετε το ποιός δημιουργεί τις ενέργειες για να μη ξεχαστεί ο Άλκης Καμπανός, για να αλλάξει η οπαδική κουλτούρα στην Ελλάδα και που προβάλλει ενέργειες ευαισθητοποιημένων ανθρώπων (όπως ο Θοδωρής Κόντος που τραγούδησε το Σάββατο την Ωδή στον Άλκη) να αλλάξετε γραμμή πλεύσης και να επιτελέσετε αυτό που η δημοσιογραφική δεοντολογία επιβάλλει.
Θα ακολουθήσουν στις επόμενες ημέρες ευχαριστήριες ανακοινώσεις για όσους βοήθησαν να πραγματοποιηθεί το αδιανόητο (για πολλούς) εγχείρημα της διοργάνωσης ενός αγώνα δρόμου στον αστικό ιστό, με 2 αφετηρίες και πολλά άλλα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.
Αυτές οι ανακοινώσεις δεν είναι απλώς τυπικές ευχαριστίες, αλλά μια αναγνώριση της συλλογικής προσπάθειας που απαιτείται για να προχωρήσουμε μπροστά.
Κάθε συμμετοχή, κάθε στήριξη, είναι ένα βήμα προς την κατεύθυνση της αλλαγής.
Όπως επίσης θα ακολουθήσουν, για μεγάλο χρονικό διάστημα, αναρτήσεις από το υλικό που μας στέλνουν μεμονωμένοι άνθρωποι ή συλλογικότητες όπως σχολεία, ακαδημίες κλπ.
Αυτές οι αναρτήσεις θα είναι η απόδειξη ότι η φωνή μας μπορεί να είναι δυνατή, ότι οι πράξεις μας έχουν σημασία και ότι η αλλαγή είναι εφικτή.
Ας μην επιτρέψουμε σε αυτή την αόρατη πραγματικότητα να μας καθορίσει.
Ας γίνουμε οι φορείς της αλλαγής που επιθυμούμε να δούμε.
Ας ενωθούμε και ας αγωνιστούμε για έναν κόσμο όπου όλοι θα έχουν τη δυνατότητα να εκφράσουν ελεύθερα τις απόψεις τους, χωρίς φόβο και χωρίς περιορισμούς.
Ας μην ξεχάσουμε ποτέ τον Άλκη και όλα όσα εκπροσωπεί.
Ας κάνουμε τη φωνή μας να ηχήσει δυνατά, για να μην είναι ποτέ ξανά κανείς αόρατος”.
