Το σημαντικό νέο της ημέρας που πέρασε ήταν η νίκη, επιτέλους, του Άρη στο Παλέ. Μια νίκη που ήρθε με υπερπροσπάθεια, με κατάθεση κάθε ικμάδας δύναμης και ενέργειας από τουλάχιστον 5 παίχτες. Μια διάψευση όσων, ελαφρά τη καρδία, περίμεναν ήσυχα απογεύματα με άνετες επικρατήσεις. Οι 5 αθλητές είναι αυτοί, οι ίδιοι, που ξεχωρίζουν, με τα πάνω και τα κάτω τους, όλη την σαιζόν έως τώρα και δείχνουν ξεκάθαρα το ποια παλικάρια μπορούν και ποια όχι.
Παρόλα αυτά, σημαντικότερο όλων στα μάτια μου ήταν αυτό που, ενδεχομένως, θα γράψει ο ιστορικός του μέλλοντος όταν θα μελετάει την συμπεριφορά του “κόσμου” και το ποσό επιδραστικοί μπορούν να είναι σε ένα παιχνίδι.
“Ο Άρης απέδειξε πως ο κόσμος μπορεί να κερδίσει παιχνίδια” (θα λέει) και αδιάψευστος μάρτυρας αυτού είναι το πώς η προβληματική του ομάδα κατάφερε να συντονιστεί με την κερκίδα, να κερδίσει και να διώξει σε μεγάλο βαθμό τα απόλυτα υπαρκτά σενάρια για… αναγούλες.
Η πίεση του Λευτέρη
Ο Λευτέρης έχει ένα ειδικό ρολόι που μετράει σφυγμούς και πολλά ακόμα δεδομένα σε σχέση με την υγεία του. Όταν μου έστειλε το μήνυμα, μετά το παιχνίδι, είχε 85 παλμούς, αλλά κατά την διάρκεια έφτασε στους 125!
Με δυο μπάι πας πήγε στο γήπεδο και πραγματικά υποκλίνομαι στις αντοχές του, καθώς στο μυαλό μου επικράτησε η αρνητική ενέργεια που με έχει εγκλωβίσει σε απόσταση απ’ το Αλεξάνδρειο. Είναι και αυτός ένας τρόπος προστασίας. Τόσο δικός μου, όσο και της ομάδας. Του Άρη.
Ο δεύτερος Λευτέρης, ο Μποχωρίδης, είναι αυτός που κράτησε την ομάδα, όρθια και μέσα στο ματς για 2,5 περιόδους. Μαζί με τις πολλές χαμένες βολές των Ροδιτών ήταν ο βασικός λόγος που δόθηκε η ευκαιρία για επαναφορά. Η νοοτροπία του εκ των αρχηγών, η συνειδητοποίηση της κρισιμότητας των στιγμών, η συμπεριφορά του στο παρκέ σε στιγμές μεγάλης πίεσης, ήταν αυτά που έκριναν και το τελικό σκορ. Είναι και ένας οδηγός για το μέλλον, αλλά στο “τώρα” προέχουν τα αποτελέσματα που θα βγάλουν, μια και καλή, το κάρο του Άρη απ’ την λάσπη. Δεν έχω βλέψεις για τίποτα παραπέρα, όσο κι αν μας διαψεύδει, συχνά, το άθλημα. Αυτό, για φέτος και βάσει των όσων τραγικών, στο όριο του εκνευριστικού είδα εμένα μου φτάνει
Το “φτάνει” ταιριάζει με τον τρίτο… Λευτέρη. Υπό πίεση και αυτός. Κρίνω πως, όταν με το καλό ολοκληρωθεί η σαιζόν, ο βασικός διοικητικός παράγοντας όσων ανθρώπων διαχειρίζονται τα του μπασκετικού Άρη, εδώ και χρόνια, έφτασε η στιγμή στο να παίξει ρόλο ώστε να περάσουμε, επιτέλους, στην εποχή της ιδιοκτησίας. Και φυσικά κόντρα στο αντιπαράδειγμα Λάσκαρη. Για να αναφέρουμε έναν από όσους είδαν φως, μπήκαν, έπαιξαν με τα νεύρα, τα μυαλά και τις πιέσεις μας και έφυγαν, ευτυχώς χωρίς να καταστρέψουν ολοκληρωτικά την ομάδα.
Πιστεύω πως πρέπει να μπει τελεία στην εποχή των διαχειριστών.
Λευτεριά
Μόλις λίγες ημέρες πίσω, πήγε ένα γκρουπ υποστηρικτών δολοφόνων έξω από τα Δικαστήρια, με πρόφαση την συμπαράσταση. Είναι ένα κομμάτι όλου αυτού του μαύρου σύννεφου που πλανάται πάνω από την πόλη, η οποία ζητά την λευτεριά της. Ο αντίπαλος, μάλιστα, τυγχάνει να είναι ο συγκεκριμένος που, εκτός απ’ την παραδοσιακή αντιπαλότητα, έχει αναθρέψει τέτοια φαινόμενα.
Παρόλα αυτά, όμως, εδώ μας ενδιαφέρει το πρακτικό, το ποδοσφαιρικό κομμάτι. Αν επαναληφθεί ο βαθμός συγκέντρωσης και αγωνιστικής συμπεριφοράς στο Καραϊσκάκη, μάντης των σκορ δεν είμαι, όμως, η ομάδα θα το κερδίσει το ματς.
Με νίκη, ο ποδοσφαιρικός Άρης ξαναμπαίνει στο κόλπο της τετράδας. Ανεβάζει τις πιθανότητες διεκδίκησης στόχων που είχαν τεθεί εξαρχής. Τα μετρημένα κουκιά, τα λίγα ματς που απομένουν, ουσιαστικά λένε πως μόνο με τους τρεις βαθμούς μπορούμε να διεκδικήσουμε στα σοβαρά την ανάκαμψη.
Αντί επιλόγου, αξίζει να αναφέρω πως, ο Γενάρης “βγαίνει” αλλά οι μεταγραφική αδράνεια παραμένει. Σε μια σοβαρά δομημένη ομάδα οι στόχοι έπρεπε να έχουν “κλείσει” ήδη από Δεκέμβριο και να είναι παρόντες στις προπονήσεις των πρώτων ημερών του νέου έτους. Εδώ, πρωτοτυπούμε εκ νέου, αλλά φύλλο δεν κουνιέται, πλην της απόκτησης ενός… αριστερού μπακ, ενώ είχαμε ήδη δύο.
Άρα, πρώτα καλούμαστε να φτιάξουμε τις σοβαρές συνθήκες λειτουργίας μίας ομάδας και τα άλλα έπονται.
Σοβαρές συνθήκες για νίκη που θα μας φτιάξει, κυριολεκτικά και μεταφορικά, μπορούμε και πρέπει να δημιουργήσουμε εμείς, σήμερα το απόγευμα.
Πίστη, συγκέντρωση, υψηλή αποδοτικότητα, ομαδικότητα και αντίληψη. Χρόνου και τόπου. Αυτά είναι τα κύρια ζητούμενα.
Κυριακή 19 Ιανουαρίου 2025
“ο Χιούι”
