Θέλεις ν’ αγιάσεις και δεν σε αφήνουν. Σε μια εβδομάδα που επανέρχονται αγωνιστικοί ρυθμοί, μετά την Εθνική και με το γήπεδο να, προβλέπεται να, γεμίζει, στέλνοντας το πλέον μεγάλο μήνυμα, ο γιος του μπαμπά (vol 2), ένα χαρακτηριστικό πιόνι στην σκακιέρα του ελληνικού ποδοσφαίρου, βγήκε στον τηλεοπτικό, “ανοιχτό” αέρα μιας καφενειακής εκπομπής και μέσα σε όλα όσα είπε, ανάμεσα σε μεζεκλίκια και τσίπουρα, έπιασε και τον Άρη στο στόμα του. Αυτή είναι η παρασκηνιακή, πρόσφατη, επικαιρότητα και φυσικά θα σχολιαστεί.
Δυστυχώς, από τέτοιες θλιβερές μορφές θα αρχίσει η σημερινή αναφορά, πριν μπούνε στο τραπέζι δύο σκέψεις που αφορούν στο βραδινό μας παιχνίδι. Ένα ματς υψίστης σημασίας, όπου όλοι μας οφείλουμε να είμαστε σε… συντονισμό!
Φιλιά, ρετσίνα και λαϊκό τσατσά…
Είμαι βαθύς μελετητής κάθε σκοτεινής φυσιογνωμίας που διαφεντεύει το άθλημα που αγαπάμε και επιχειρεί να επηρεάζει, με όλους τους πιθανούς, παράνομους, τρόπους τις τύχες της ομάδας που λατρεύουμε. Κάπως έτσι, λοιπόν, έχω έρθει προ δεκαετίας σε επικοινωνία με την θλιβερή Ομοσπονδία, προσπαθώντας να είμαι ευγενικός απέναντι σε σκελετούς και βρυκόλακες. Γκιρτζήκηδες, Σαρρήδες τότε, σκιές περιφερόμενες, διαχρονικά! Τελικά, απέδωσα σε γραπτό λόγο την οργή μου
Όταν ο Πορτογάλος σπίκερ, στο Γιούρο του 2004, ανέφερε τον μπαμπά της μαριονέτας ως “πρωθυπουργό της Ελλάδας”, δεν θα μπορούσε να φανταστεί ούτε ο ίδιος το ποσό κοντά έπεσε, καθώς αν για κάτι ξεχώριζε ο Γκαγκάτσης ο πατήρ αυτό ήταν η ασυλία που είχε σε κάθε πράξη του, θυμίζοντας πολιτικό. Τέτοιες φυσιογνωμίες, άνθρωποι που άγονται και φέρονται από συμφέροντα, ενώ τα έντυπα (τότε) και ηλεκτρονικά (τώρα) μέσα τους λιβανίζουν, για την επάρκεια, την γνώση, την αποτελεσματικότητα και άλλα τέτοια, σάπια, είναι η πηγή της βίας του ποδοσφαίρου. Είναι αυτοί που θα έπρεπε να βλέπουν τον κόσμο… ριγέ, σε μια χώρα και ένα ποδόσφαιρο που σέβεται τον εαυτό της/του.
Βράχνιασε απ’ την μαγκιά και τον κουτσαβακισμό η φωνή του Χρυσόστομου όταν “τα έλεγε” σε ένα κανάλι ανέκδοτο και ένα περιβάλλον κάτι παραπάνω από φιλικό, καθώς τα Μάκη, Κώστα και Σταύρο μου πήγαιναν σύννεφο. Από αυτό το ιδιότυπο και πρωτοφανές, δημοσιογραφικό “μασάζ”, από τα χάδια και τα φιλιά έλλειπε μόνο το καραφάκι με την ρετσίνα. Σε μια παρωδία, ασπρόμαυρου κρεσέντου γκεμπελισμού και λαϊκισμού, αν και από θεσμική θέση, ο γιος του πατέρα του, έχασε κάθε μέτρο και έλεγχο.
Ξέχασε τις μερίδες μπουγάτσας και τα μαχαίρια που, κάποτε, θα τις έκοβε στα δύο, όταν το μόνο θύμα ήταν “η πόρνη και όχι ο νταβατζής”. Ξέχασε άπειρα τραγελαφικά, από ιατρικά δελτία και φωτοβολίδες που βάζουν φωτιές σε αντιπάλους τερματοφύλακες, ως και κακουργηματικές διώξεις και μίλησε για το περσινό, λέει, Άρης – Α Ε.Κ. γιατί δεν του άρεσε το ‘ημίχρονο/τελικό”. Ξέχασε, ο τύπος που μόνο συνδεσμική φανέλα δεν έβαλε, όντας πρόεδρος ενός ποδοσφαιρικού θεσμού, κάτι ματς σε Γιάννενα και Ξάνθη και φυσικά δεν μίλησε καθόλου για τα φρέσκα, Σαλονικιώτικα, ποδοσφαιρικά κουλούρια και για τα “περσινά χρέη που πληρώνονται”, για τα οποία βοά η πόλη!
Βέβαια άρχισε και κάτι “τσατσατσά”, στην πορεία του διαλόγου, προσπαθώντας να μιλήσει με όμορφα λόγια για τον Άρη και την φετινή πορεία του. Πάνε 3-4 χρόνια που βρεθήκαμε τυχαία, οι δυο μας με τα παιδιά μας, γύρω απ’ τον Πύργο τον Λευκό. Λεπτομέρειες του τότε διαλόγου δεν θα αναφέρω. Εξάλλου, πάντα είμαι ευγενής, παρά μόνο δείχνω στον εκάστοτε συνομιλητή μου να καταλάβει πως γνωρίζω. Τα ίδια ψέλλισε τότε ο… Μάκης. Καλά λόγια για τον Άρη, ανάμεσα απ’ τα χείλη του. Ευτυχώς που δεν δαγκώθηκε, κατά λάθος, μόνος του και στις δύο περιπτώσεις, να φαρμακωθεί, να έχουμε άλλα!
Κατά τα λοιπά, ο αθλητικός εισαγγελέας, λογικά, θα κάθεται δίπλα σε κανένα τζάκι και θα απολαμβάνει τα βροχερά βράδια. Ούτε φωνή, ούτε ακρόαση…
Η παρέα του Αχιλλέα
Αυτό που αναμένουμε να ζήσουμε, σε ότι αφορά στις εικόνες των κερκίδων του Κλεάνθης Βικελίδης, εντάσσεται στα ανεπανάληπτα φαινόμενα, από αυτά που δημιουργεί ο λαός του Άρη, ο οποίος επανέρχεται δυναμικά και μαζικά δίπλα στην καψούρα του την μεγάλη. Ένας κόσμος, με ιδιαίτερα ανεπτυγμένο το αισθητήριο της ανταπόδοσης και της στήριξης, “είδε” πως η ομάδα του δημιουργεί συνθήκες υψηλού ανταγωνισμού και, πιο φανερά από ποτέ πλέον… ενοχλεί! Δυο παιχνίδια με δύο καμικάζι σφυρίχτρες, μέσα σε δέκα, σκάρτες, μέρες διαμόρφωσαν συνθήκες σε δύο θεσμούς, κρατώντας την ομάδα μας στην κορυφή με συγκατοίκους, ενώ η απόσταση θα ήταν από 5 έως και παραπάνω βαθμούς, αν δεν είχαν συνδράμει οι Τσιμεντερίδηδες και τα άλλα πουλιά. Ο Σιδηρόπουλος ήρθε να αποτελειώσει την λογική μας, αφού γλίτωσε παίχτης μας από, άδοξο τέλος της καριέρας του, λίγο πριν.
Σε τέτοιο βαθμό χαλάει την πιάτσα ο Άρης που ορίζονται, σε μια μέγιστη πρόκληση, να δώσουν παρών στο γήπεδο, να αναπνεύσουν και να βρωμισουν το ίδιο αέρα με μας και τα παιδιά μας διαιτητές καρμανιόλες. Ο θλιβερές αυτός τύπος, που διαμόρφωσε τον αγώνα στο Αγρίνιο, θα είναι… AVAR στο σημερινό παιχνίδι.
Δεν πιστεύω να φαντάζεται κανένας ότι ο Μάκης ο “πες τα Χρυσόστομε” έχει ενεργήσει για να συμβούν τα παραπάνω. Είναι γνωστό ότι, η μεγάλη αυτή ποδοσφαιρόφατσα, ο Λανουά, αποφασίζει και επιλέγει μόνος του τα πρόσωπα! Γι’ αυτό τον λόγο, εξάλλου και όχι για να παντελονιάζει 1,5 χιλιάρικο το ματς, πηγαίνει κάθε Σαββατοκύριακο στα ματς που ο ίδιος διαλέγει, ως παρατηρητής.
Γιάννης κερνάει… Γιαννάκης πίνει! Μιας και τον θυμήθηκα, πήγε συνεργάτης στο λιμάνι ο άνθρωπος για τις βρώμικες αποστολές, όπως λένε οι κακές οι γλώσσες.
Τούτων δοθέντων, το απόγευμα, στις 19:30 περίπου, θα σφυρίξει η έναρξη του Άρης – Βόλος ΝουΠουΣού ή και FC (εφσί, συντομογραφικά!). Ο Μπέος, παίρνοντας την Πύδνα Κίτρους και πηδώντας δύο Νομούς, κατέληξε στο λιμάνι της πόλης της Μαγνησίας. Αγαπημένος προορισμός, μέχρι να τον λεκεδιάσουν τέτοιοι, αηδιαστικοί, τύποι.
Μαζί με τον Αχιλλέα, κρυφά οι φανερά θα είναι τα, ντόπια αλλά και εν γένει, τσουτσέκια του. Οι φίλοι του. Οι προαναφερθέντες, τέτοιοι είναι και είτε συνευρίσκονται συχνά σε επίσημα γηπέδων, είτε οι μεν δίνουν εντολές και οι άλλοι εκτελούν. Απέναντι σε πολλά “πνεύματα” και ανάμεσα σε συνταγές μάγων και μαγισσών, θα κληθεί να αγωνιστεί η ομάδα. Με ενδιαφέρον θα περιμένω την αντίδρασή μας, σε όλα αυτά. Την απάντηση, πρώτιστα, στον ίδιο τον εαυτό μας.
Αέρας λυσσασμένος
Κατεβαίνουμε με μια αποστολή από την οποία θα απουσιάζουν 2 κεντρικοί αμυντικοί, με μόνο 2 διαθέσιμους. Δεν πιστεύω πως θα επαναληφθεί το… σπάνιο φαινόμενο που παρατηρήθηκε σε σχέση με τον Βόλο και λέει πως απέναντι στους 3 από τους τέσσερις, κατά καιρούς, συμμάχους έπαιξε με παίχτη λιγότερο και μάλιστα από το ημίχρονο!
Θεωρώ πως οι προσωπικότητες παιχτών του βασικού κορμού μας, αλλά και η σταδιακή φόρμα που βρίσκουν παίχτες της πίσω γραμμής θα αποτελέσει κίνητρο και τρόπο για να ξεκλειδωθεί το παιχνίδι. Συνεχίζω να αναμένω πράγματα από Σουλεϊμάνοφ και Ντιαντί, ιδανικά μάλιστα να ανοίξει λογαριασμό και αυτός, ενώ οι Σαβέριο και Ζαμόρα ίσως να έχουν από μια ευκαιρία για να αποδείξουν πως αξίζουν θέση στο rotation. Αιχμή του δόρατος συνεχίζουν να είναι ο Μορόν, ο Μανού και η ορμή των κεντρικών μέσων. Σε αυτό, στην επιθετικότητα, στην αγωνιστική ορμή, που θα εμφανίσουν στο χορτάρι οι παίχτες μας, θα κριθεί η ευκολία επίτευξης του στόχου. Της νίκης.
Η συγκυρία, για να κατέβει η ομάδα, να κερδίσει ο Άρης τον αντίπαλο και τους τρεις πόντους και ειδικά με τρόπο κυριαρχικό, υπό τέτοιες συνθήκες ενότητας και ομοψυχίας, δεν συναντώνται συχνά, εδώ. Δεν θα πρέπει να μας απασχολούν οι απουσίες, τιμωρημένων, τραυματιών αλλά και άτυχων, με τελευταίο “θύμα” τον Κουάισον, όμως αυτό αφορά σε μας, τον κόσμο. Ο Άκης Μάντζιος και το τεχνικό επιτελείο, σίγουρα, έχει αυτό το δεδομένο υπ’ όψιν του. Δεδομένο, επίσης, θα πρέπει να είναι αυτό για το οποίο, απ’ την μεριά και το μετερίζι του ο καθένας, θα κάνουμε τα αδύνατα δυνατά για να συμβεί και δεν είναι άλλο από το να συνεχίζουν να ρωτάνε και να ανησυχούν. Αύριο, παίζουν και οι τρεις συν ένας αντίπαλοι παιχνίδια κομβικά, είτε εκτός έδρας, είτε αναμεταξύ τους. Αυτοί την δουλειά τους, εμείς την δική μας.
Ο Άρης, με τον γίγαντα λαό του, συπειρωμένο και γκ@#€&ένο, δίπλα του, καλείται να φτιάξει μόνος του τις συνθήκες αυτές που θα του επιτρέψουν να συνεχίσει να προπορεύεται, να ονειρεύεται και να φυσάει σαν τον Βαρδάρη που δεν άφησε την πόλη σε ησυχία όλο το βράδυ της Παρασκευής ως το πρωινό του Σαββάτου. Ένας Βαρδάρης που θα τους πάρει και θα τους σηκώσει. Όλους…
Σάββατο, 23 Νοεμβρίου 2024
“ο Χιούι”
