Ένας από τους δευτερεύοντες κανόνες, βασικούς για την ποδοσφαιρική επιβίωσή σου, είναι αυτός που αναφέρει πως οφείλεις να είσαι απόλυτα προσαρμοσμένος στο ποδοσφαιρικό περιβάλλον που θα κληθείς να συμμετάσχεις. Και αυτό αφορά στα “τριγύρω”, στις συνθήκες.
Ο πρώτος κανόνας, βέβαια, αναφέρει πως η πρώτη μέριμνά σου είναι να κάνεις τις καλύτερες δυνατές επιλογές σε πρόσωπα, τα οποία είναι σύνολο και καλούνται να γίνουν ομάδα.
Με αυτά τα δύο καταπιανόμαστε, με αφορμή την πρώτη αγωνιστική και το 1-1, το Χ και τον έναν βαθμό του Άρη στο Περιστέρι. Χωρίς αλαλαγμούς, φωνές, υστερίες, ευοίωνες ή δυσοίωνες προβλέψεις. Ο κανόνας των 24ων ωρών, που λέει πως κοιτάζεις μπροστά, μετά από ένα εικοσιτετράωρο, είναι η βάση στον φετινό συλλογισμό μου.
Δείγμα θετικό
Με μια πρώτη ανάγνωση, ο γνώστης της Αρειανής πραγματικότητας, διαπίστωνε πως η ομάδα επιχείρησε και φαίνεται πως, κατάφερε σε μεγάλο βαθμό να αναβαθμιστεί σε ποιότητα. Επιπρόσθετα, το ρόστερ, το βάθος του, οι σχεδόν δύο επιλογές για κάθε θέση είναι άλλο ένα σημάδι καλής δουλειά σε αυτό το επίπεδο.
Με επιφύλαξη, βέβαια, καθώς όσο θα παίζουν οι 3 πρώτες αγωνιστικές συνεχίζει να είναι ενεργή η μεταγραφική περίοδος, με ό,τι μπορεί να προκύψει σε σχέση με αυτήν. Κλείνει η παρένθεση.
Στην ενδεκάδα οι Μάγιο, Φρίντεκ και Μοντσού (έτσι μου αρέσει να τον λέω γιατί μου ταιριάζει πολύ με τον Μανού, που επίσης μου αρέσει να γράφω και να λέω έτσι!) ήταν τα καινούργια πρόσωπα. Ο Μοντόγια, που αν ήταν εργαλείο θα ήταν πολυσουγιάς, επιλέχτηκε για το “6”. Εύλογα, καθώς ο Βέλεθ δεν μπορεί να ανταποκριθεί εύκολα εκεί και γι’ αυτό εξάλλου, στα φιλικά, μοιράστηκαν τον χρόνο στο αμυντικό χαφ, τον κόφτη.
Η τακτική, αλλά και ατομική τους συμπεριφορά έδειξε το προφανές. Σιγουριά στις κινήσεις, εμπειρία, γρήγορη προσαρμογή, πρωτοβουλίες που δείχνουν ηγετικά χαρακτηριστικά. Επιπρόσθετα, αυτό που φάνηκε και στο δεύτερο ημίχρονο του τελευταίου φιλικού, με την Λαμία, η συνεργασία Μανού – Μοντσού προμηνύει απογεύματα που θα κάνει το μάτι του Αρειανού να χαίρεται. Υψηλή ποιότητα, που απελευθερώνει τον “Χάρι Πότερ”, καθώς το “8”, φύση, θέση και σαν αριθμός, διαθέτει πληθώρα χαρακτηριστικών, τέτοιων ώστε να λες πως έκανες upgrade.
Ο Φρίντεκ (πολύ γουστάρω την νοοτροπία των κεντρικών Ευρωπαίων παιχτών) έπαιξε με μόλις λίγα εικοσιτετράωρα παρουσίας στην χώρα και στην ομάδα και μένει να φανεί αν το “φάντασμα του Κόρχουτ” θα πάψει να πλανάται πάνω απ’ το Χαριλάου. Επιτέλους, θα πω εγώ, τα αριστερά μπακ στα αριστερά και τα δεξιά στα δεξιά, άσχετα αν ο πολυσουγιάς Μοντόγια έπαιξε εκεί κάνα εικοσάλεπτο στο φινάλε. Επίκειται απόκτηση κι άλλου αριστερού οπισθοφύλακα, που έλεγαν και οι πιο παλιοί, όπως διαβάζουμε στα ρεπορτάζ.
Ο Σιφουέντες, “οχτάρι” κατά τας βρετανικάς γραφάς, κλήθηκε να παίξει πιο πολύ σαν κόφτης και ήταν σαν να βρίσκεται στον Άρη από καιρό. Η ποιότητα αγοράζεται. Άλλη μία απόδειξη. Το ζητούμενο είναι η χημεία, η ακόμα μεγαλύτερη εμπέδωση των ρόλων, το μοίρασμα αυτών. Ας μην ξεχνάμε πως Νταρίντα αρχικά και Ζουλ μετά, συμπληρώνουν ένα κέντρο που αφήνει υποσχέσεις κι ας μην έβγαλε σωστή προετοιμασία ο Τσέχος, λόγω προβλήματος.
Μπροστά, στα εξτρέμ και στο φορ, με το ζήτημα Μορόν να “πρέπει” να κλείσει σύντομα, αυτά που είδα άφησαν επίσης θετική γεύση. Ναι, ο Σαβέριο κινήθηκε σε μέτρια επίπεδα είναι η αλήθεια σε σχέση με το τι περίμενα και δείχνει πως στην παρούσα φάση δίνει περισσότερα όταν έρχεται από τον πάγκο, αλλά ας μην ξεχνάμε πως για βασικός “έξω αριστερά” αποκτήθηκε ο Σίστο. Με υγιείς αυτούς τους δύο, ο ανταγωνισμός θα ωφελήσει την ομάδα, σίγουρα.
Στην απέναντι πλευρά, κατανοώ τον Γιώτη, που “φωνάζει” απ’ το Κονγκό πως αυτός δεν θα ξεκινούσε τον Φέτφα, αλλά η ατομική ποιότητα και η προσωπικότητα τέτοιων παιχτών, δίνει πράγματα που ο προπονητής γνωρίζει καλά. Θα συμφωνήσω πως ήταν μέτρια η παρουσία του, όμως μία ή και… μισή ενέργεια αρκεί. Χαρακτηριστική αυτή του πρώτου ημιχρόνου, με ντρίπλα πάνω στην γραμμή του άουτ και γύρισμα “πάρε βάλε” στον ψηλό, εντός μικρής περιοχής. Θα το είχε κάνει το γκολ ο Ισπανός, χτες, αν δεν τον είχαν τόσο καλά μπλοκαρισμενο τα αντίπαλα στόπερ, που έκοψαν στο όριο δύο σουτ του.
Πίσω από Φετφατζίδη ή και μπροστά του, ο “τσαπατσούλης” αλλά πολύ καλός Σουλεϊμάνοφ, ο οποίος αργεί να επιστρέψει απ’ την βαριά τιμωρία και ο Ντιαντί. Ένα παιδί που δείχνει να έχει πολλά θετικά και άγνοια στον κίνδυνο. Λόγος για να χαμογελάσει ο Αρειανός.
Τελευταίο στοιχείο του αγώνα αυτό που λέει πως με τον Ζαμόρα μέσα, σε τέτοιου είδους παιχνίδια, η ομάδα δείχνει να ρολάρει καλύτερα, επιθετικά.
Σε γενικές γραμμές, δείγμα θετικό και αισιοδοξία, κάτι που έλειπε εδώ και δύο χρονιές, που πάλευες ακόμα κι αν ήσουν αισιόδοξος, να βρεις τα καλά.
Αφέλειας συνέχεια
Το ατομικό λάθος είναι στο παιχνίδι. Πολλά και μαζεμένα ατομικά λάθη, σε μία φάση, είναι λόγος για να δεχτείς γκολ.
Σε “δικό” μας αράουτ (sic) βγάζουμε την μπάλα και την δίνουμε στον αντίπαλο (Μοντόγια), σε σέντρα που ελέγχεται η μπάλα μένει “ζωντανή” στην περιοχή (Βέλεθ), ο “να βγω, να μην βγω” Κουέστα αποφασίζει λάθος.
Πέναλτι, ισοφάριση.
Τα δεδομένα δύο. Το ποδόσφαιρο είναι θέμα λαθών. Εξάλλου, από σέντρα του Μάγιο, σκόραραν μόνοι τους οι αντίπαλοι, λίγα λεπτά πίσω. Το “λίγα λεπτά πίσω” είναι η φράση που πρέπει να δουλευτεί, να διορθωθεί και να αποτελέσει δρόμο για τα επόμενα. Λίγα λεπτά διήρκεσε το πλεονέκτημα στον Βόλο, τον Μάιο, μέχρι να έρθει ισορροπία και να γίνει μειονέκτημα κιόλας.
Χωρίς να “σταυρώνω” πρόσωπα και καταστάσεις, ίσα ίσα πρόκειται περί παιχτών την παραμονή ή απόκτηση των οποίων επικρότησα και επικροτώ, η συγκέντρωση και η πνευματική ετοιμότητα χάθηκε από πολλούς. Αυτό, στην μπάλα, τιμωρεί, αν δεν είσαι πολύ πολύ τυχερός. Την τύχη σου, μάλλον, εσύ την φτιάχνεις (πίεση, σέντρα Μάγιο) ή την χαλάς (συνδυασμός των παραπάνω).
Είναι και κάτι ακόμα. Πάλι, με διάθεση κριτικής και όχι πετροβολήματος. Ο πάγκος, το σταφ, η αντίδραση. Η μη αντίδραση, σωστότερα. Δεν ξέρω τι προβλέπει ο κανονισμός. Εγώ είμαι οπαδός, μη αντικειμενικός και στο ρίπλεϊ είδα “σκαμνάκι” του επιθετικού, που λέγαμε παλιά. Σε ένα περιβάλλον που γίνονται πράγματα και θαύματα, που νεκροί ανασταίνονται με σφυρίχτρες και VAR, πρέπει να αντιλαμβάνεσαι την στιγμή, να χαλάς κόσμο, να κάνεις μανούρα, σαματά, να φωνάζεις και αν δωθεί το σφύριγμα, ας δωθεί.
Συμπερασματικά
Ο Άρης δείχνει να διδάσκεται από τις αλλεπάλληλες λάθος επιλογές και αποφάσεις δύο συνεχόμενων καλοκαιριών. Δείχνει πως διόρθωσε και διορθώνει αγωνιστικές ανορθογραφίες. Αφήνει γεύση αισιοδοξίας, στα δικά μου μάτια, τουλάχιστον. Είναι κρίμα να μένουμε στα ίδια έργα θεατές και τα χαμόγελα να γίνονται εκνευρισμός για λεπτομέρειες. Λεπτομέρειες που κάνουν την διαφορά, όμως.
Τα μάτια και ο στόχος στο επόμενο βήμα, το ερχόμενο Σάββατο και σε κάθε παγίδα που κρύβεται εκεί. Διπλό στις Σέρρες, για να ορίζουμε τον δρόμο μας και να εξελισσόμαστε με δουλειά και ηρεμία.
ΥΓ: Στο Χαριλάου “είμαι” απ’ τα μέσα των 80’s και εκεί ανδρώθηκα οπαδικά, παίρνοντας την απόφαση, από κάποια ηλικία και μετά, να στηρίζω τον Άρη με διαρκείας. Ο τραγέλαφος των εισιτηρίων με πλατφόρμες GOV, που μας έβγαλε την πίστη για έκδοση ακόμα και απλού εισιτηρίου στο φιλικό με Λαμία, αποκλείει μεγάλο κομμάτι κόσμου, ηλικιωμένους, συνοπαδούς που δεν έχουν την δυνατότητα να έχουν πρόσβαση στην τεχνολογία, ανθρώπους που δεν εκφράζονται από τέτοιες μεθόδους, καθώς μόνο εμπιστοσύνη δεν έχουν σε σχέση με την χρήση τέτοιων εργαλείων από την Πολιτεία. Οι πολυσυζητημένες κάμερες, άραγε, δεν αρκούν;
Η επιλογή μου ήταν να αγοράσω εισιτήριο διαρκείας, όμως το ποδόσφαιρο είναι ο ορισμός του λαϊκού αθλήματος και η δυνατότητα παρακολούθησής του πρέπει να προσφέρεται σε όλους. Είμαι θυμωμένος και νιώθω άσχημα που υπερτερεί η “αρρώστια” μου για να δω την ομάδα, ενώ πολλοί συνάνθρωποι, συνοπαδοί ή και μη αποκλείονται από κάτι τέτοιο.
ΥΓ 2: Ελαφρύ να είναι το χώμα, μεγάλε, αφανή ήρωα, Λάζαρε Λέσιτς. Ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή σου.
🙏
Τρίτη 20 Αυγούστου, 2024
“ο Χιούι”
