Γκουγκουλιάς και Κουέστα αναφέρθηκαν στην άδικη και εξοντωτική απόφαση σε βάρος του Άρη για τον τελικό – παρωδία και τα όσα επακολούθησαν στην… τελετή με τα μετάλλια.
Μια από τις εξόχως ενδιαφέρουσες εκδοχές για όσα έγιναν και όσα δεν έγιναν καταγράφεται στο άρθρο του Αλέξη Σαββόπουλου στο sportal.gr.
Διαβάστε για το «σκεπτικό» μιας εξοντωτικής τιμωρίας σε βάρος του Άρη και τα τεράστια… κενά:
Η τελευταία φορά που μια ανάλογη απόφαση πάρθηκε και αφορούσε συνολική τιμωρία ποδοσφαιριστών με αφορμή ποδοσφαιρικό αγώνα ανάγεται στη χούντα των συνταγματαρχών, όπου ποδοσφαιριστές του Άρη τιμωρήθηκαν από το καθεστώς Ασλανίδη με 6μηνο και 12μηνο κατά περίπτωση αποκλεισμό. Αξίζει να θυμηθούμε τα λόγια του εφόρου του Άρη Μανωλόπουλου όταν παραιτήθηκε “Δεν είναι λίγο πράγμα να σου κλέβουν εν ψυχρώ τον μόχθο, τον ιδρώτα, το αίμα σου, γιατί έτσι το θέλουν αυτοί που παριστάνουν τώρα τους τιμητές. Η υψηλή σκοπιμότητα και η διπλωματία έχουν και ένα όριο”.
Θέλει αρκετή υπομονή και εγκράτεια η ανάγνωση της απόφασης τιμωρίας των ποδοσφαιριστών και του προπονητή της ομάδας του Άρη σχετικά με την απονομή των μεταλλίων του τελικού. Θέλει υπομονή ώστε να μην κυριευθείς από απόγνωση για το γεγονός ότι μπορεί να εκδίδονται τέτοιες δικαστικές αποφάσεις σήμερα. Δεν χρειάζεται καν να είσαι νομικός ή να είσαι φοιτητής νομικής ώστε να εκφράσεις συγκεκριμένες απορίες και να εντοπίσεις ανακολουθίες και παράδοξα.
Σε κανένα σημείο της έκθεσης του παρατηρητή αλλά ούτε και της ακροαματικής διαδικασίας δεν κατονομάστηκε ο εκπρόσωπος του Άρη ο οποίος ενημερώθηκε για τη στιγμή προσέλευσης των ποδοσφαιριστών για την παραλαβή των μεταλλίων. Αντιθέτως, γενικόλογες και αόριστες αναφορές τόσο στην έκθεση του Παρατηρητή όσο και στην εκδιδόμενη απόφαση περί ενημέρωσης της «ομάδας του Άρη» και άρνησης της «ομάδας του Άρη». Και άντε ο Παρατηρητής δεν οφείλει να είναι σαφής στην έκθεσή του. Ολόκληρο δικαστήριο, ένας δεν βρέθηκε να αναρωτηθεί, καθώς η «ομάδα του Άρη» περιλαμβάνει εκτός από Έλληνες, Ρώσους, Τσέχους, Κοσταρικανούς, Βραζιλιάνους, Ισπανούς, Νιγηριανούς, Καμερουνέζους, κ.λπ. ποιος ακριβώς από την «ομάδα του ΑΡΗ» ενημερώθηκε; Ας αφήσουμε έξω το ποιος αρνήθηκε. Ποιος ενημερώθηκε από τους κ.κ. της ΕΠΟ ότι ξέρετε, είναι η ώρα οι ποδοσφαιριστές σας να πάρουν τα μετάλλιά τους;
Ο team manager του Άρη, Γιώργος Γκουγκουλιάς, δημόσια και επωνύμως δήλωσε: «Προσωπικά ήμουν στις συσκέψεις που προηγήθηκαν του τελικού, ξέρω τι είχε συζητηθεί και πως θα γινόντουσαν τα πράγματα… Βάσει αυτών, θα έπρεπε να μας καλέσουν να ανέβουμε πάνω για να πάρουμε τα μετάλλια. Δεν αρνηθήκαμε ποτέ, γι’ αυτό εξάλλου ήμασταν μπροστά στον πάγκο. Φυσικά υπήρχε στεναχώρια αλλά ουδέποτε ο Αρης αρνήθηκε να πάρει τα μετάλλια. Κοιτούσα (τους υπευθύνους της ΕΠΟ) και περίμενα να μας φωνάξουν να πάρουμε τα μετάλλια. Όποιος δει το βίντεο θα το διαπιστώσει. Ποτέ δεν μας φώναξαν. Είναι πολύ άδικη απόφαση. Είπαν ότι ήρθε ένας από την ΕΠΟ και είπε σε κάποιον να πάρουμε τα μετάλλια και αρνηθήκαμε. Δεν ξέρω σε ποιον απευθύνθηκε κι ενώ όλοι μας στον αγωνιστικό χώρο και στον περιβάλλοντα χώρο ήταν με καρτελάκια. Ήμασταν εκεί με σκυμμένα τα κεφάλια και δεν μας φώναξε κανείς». Αυτά δεν τα είπε η «ομάδα του Άρη», τα είπε δημοσίως και επωνύμως ο team manager της ομάδας.
Το ότι ο Αρης δεν εκλήθη από τα μεγάφωνα για να παραλάβει τα μετάλλια είναι κάτι που δεν χωρεί αμφιβολία. Το αναφέρουν, και προσκομίστηκαν οι σχετικές υπεύθυνες δηλώσεις κατά την ακροαματική διαδικασία, τόσο το μέλος της εκτελεστικής επιτροπής της ΕΠΟ κ. Διακοφώτης, όσο και ο δημοσιογράφος ο οποίος ήταν επιφορτισμένος με το ρεπορτάζ από τον τηλεοπτικό πάροχο του συνδρομητικού καναλιού που μετέδωσε την αγώνα.
Το ότι ο Άρης δεν εκλήθη να παραλάβει τα μετάλλια συνεπώς είναι κάτι που δεν αμφισβητείται από κανέναν. Το αποδέχεται άλλωστε και η δικαστική απόφαση. Το ότι στην έκθεση του Παρατηρητή δεν αναφέρεται ποιος τελικώς ενημερώθηκε από την «ομάδα του Άρη» επίσης είναι αδιαμφισβήτητο. Σε κανένα σημείο της απόφασης δεν αναφέρεται το όνομα κάποιου ποδοσφαιριστή, παράγοντα, προπονητή, γιατρού, team manager, φυσιοθεραπευτή, διατροφολόγου, φροντιστή, μεταφραστή, οδηγού λεωφορείου, κάποιου τέλος πάντων στον οποίο να απευθύνθηκε η ενημέρωση της ΕΠΟ σχετικά με την παραλαβή των μεταλλίων. Πρώτος από όλους ο team manager του Άρη διαψεύδει την ΕΠΟ. Ονομαστικά. Ο δε Παρατηρητής είναι τόσο αόριστος, όσο και παρακείμενος και υπερσυντέλικος. Ενημερώθηκε δις. Ποιος; Η «ομάδα του Άρη»…
Διαβάζω πάλι από την απόφαση «…τελικά η τελετή πραγματοποιήθηκε χωρίς τη συμμετοχή της ομάδας του Άρη, η οποία από τη λήξη της αναμέτρησης μέχρι και την απονομή (ποδοσφαιριστές, προπονητές, αξιωματούχοι) βρισκόταν και παρέμεινε στο χώρο του πάγκου της ομάδας τους. Η διαιτητική ομάδα επίσης ειδοποιήθηκε να παρευρεθεί, αποδέχτηκε και ετοιμάστηκε, αλλά έμεινε ανολοκλήρωτη η προσπάθεια εμφάνισης στο χώρο της απονομής και επέστρεψε στα αποδυτήρια, γιατί δεν διασφαλιζόταν επαρκώς, κατά την εκτίμηση των, η ομαλή μεταφορά τους στο χώρο της απονομής εν μέσω συνεχών διαμαρτυρόμενων παραγόντων της ομάδας του Άρη στα αποδυτήρια». Από την δικαστική απόφαση και την έκθεση του παρατηρητή το παραπάνω εδάφιο. Τελικώς η ομάδα του Άρη ήταν δισυπόστατη, αφενός στον πάγκο της ομάδας (περιμένοντας είτε το λεωφορείο, είτε τον Varίστα να καλέσει την Φραπάρ για το πέναλτι, είτε να ανοίξει η γη να τους καταπιεί όλους μαζί για την κακή εμφάνιση, σε κάθε περίπτωση όχι για την απονομή των μεταλλίων), αφετέρου στα αποδυτήρια διαμαρτυρόμενοι στην Φραπάρ και εμποδίζοντάς την να παραλάβει το δικό της μετάλλιο. Κάπως έτσι προσπερνάται το γεγονός ότι εκτός από τον Άρη, ούτε η διαιτητική ομάδα παρέλαβε τα μετάλλια.
Δεν θέλω να πιστεύω ότι υπάρχει περίπτωση αυτή η απόφαση να μην ανατραπεί κατά την έφεσή της. Θα περίμενα είναι η αλήθεια μια μεγαλύτερη σοβαρότητα στην αντιμετώπιση της υπόθεσης και σε πρώτο βαθμό. Δεν υπάρχει περίπτωση πολιτικό δικαστήριο να εξέδιδε ποτέ τέτοια απόφαση, λαμβάνοντας στα σοβαρά υπόψη μια τέτοια αόριστη και χαοτική Έκθεση στην οποία κανένας δεν κατονομάζεται ως συνομιλητής των ανθρώπων της ΕΠΟ και παραβλέπονται δηλώσεις και οπτικοακουστικό υλικό.
Ελπίζω και εύχομαι οι δικαστές της έφεσης να αναζητήσουν έναν, έστω και έναν, από την ομάδα του Άρη ο οποίος να ενημερώθηκε για την απονομή των μεταλλίων. Ας μείνουμε εκεί. Ας αποδειχθεί τουλάχιστον το ποιος ενημερώθηκε. Διότι το ποιος αρνήθηκε δεν θα το μάθουμε ποτέ. Αν φτάσαμε στο σημείο η ελληνική δικαιοσύνη, ακόμη και η αθλητική, να δικάζει και να καταδικάζει από αόριστες αναφορές και να παραγνωρίζει πραγματικά γεγονότα και επώνυμες καταθέσεις, δεν υπάρχει σωτηρία.
Από την άλλη, όλα τα παραπάνω αναδεικνύουν μια ακόμη αδυναμία του Άρη. Οποιοδήποτε εταιρεία που αντιμετώπιζε μια τέτοια άδικη καταδίκη, θα είχε κάνει φέιγ-βολάν το σκεπτικό της απόφασης. Δεν θα χρειάζονταν να προσθέσει ούτε λέξη κειμένου, αρκούσε το σκεπτικό της απόφασης. Θα την είχε στείλει σε κάθε στέλεχος της πολιτείας, σε καθηγητές νομικής, στη δημοσιότητα, ώστε να φτάσει στο σπίτι του καθενός. Όχι όμως ο Άρης. Να μην μας φανεί λοιπόν παράξενο σε μια προσεχή αθλητική δίκη να εμφανιστεί κάποιος που θα ισχυριστεί ότι η «ομάδα του Άρη» έκανε αυτό, έκανε εκείνο, και στη βάση αυτού που σήμερα φαντάζει κωμικό, ο Άρης τιμωρηθεί με καμία αφαίρεση 10-15 βαθμών. Διότι μια χαρά τιμωρήθηκε στην ελληνική αθλητική δικαιοσύνη με -6 για κάτι που ουδεμία σχέση είχε, αλλά δικαιώθηκε από το CAS.
