Ο Άρης απώλεσε σε μια βδομάδα πάρα πολλά με τις δυο ήττες από ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκό. Κι αν η ήττα από τον ΠΑΟΚ είχε να κάνει με το γόητρο και τη φανέλα, η χθεσινή απώλεια του κυπέλλου απέναντι σε μια ομάδα που δεν είναι στα καλύτερά της, προκαλεί τριγμούς, αλλά και αγωνία για το ίδιο το μέλλον του συλλόγου.
Ναι είναι γεγονός ότι ο Άρης εξαναγκάστηκε χθες σε ήττα με το “έτσι θέλω” από την Φραπάρ και όλο το σύστημα που υπηρετεί την ΕΠΟ, όμως άμεσα ανοίγει η συζήτηση για την “επόμενη μέρα”.
Η χρονιά ολοκληρώθηκε στον Βόλο και κρίνεται σε κάθε περίπτωση αποτυχημένη: νωρίς αποκλεισμός από την Ευρώπη, εκτός στόχου στο πρωτάθλημα και απώλεια ενός ιστορικού τίτλου μετά από 54 χρόνια. Ποιος μπορεί να πει ότι ο Άρης πέτυχε φέτος;
Τα λάθη που έγιναν από το ξεκίνημα της σεζόν ήταν ουκ ολίγα, στην πορεία διορθώθηκαν αρκετά, αλλά η χρονιά δεν “σώθηκε” με ένα κύπελλο, στοιχειώνοντας τον Άρη.
Πλέον ήρθε από… χθες κιόλας, η ώρα των αποφάσεων. Τόσο σε διοικητικό, όσο και αγωνιστικό επίπεδο.
Ο Θόδωρος Καρυπίδης δείχνει να έχει φτάσει στα όρια του διοικητικά, ζητούνται απαντήσεις, εάν μπορεί ο ίδιος να ανεβάσει επίπεδο τον σύλλογο ή εάν χρειάζεται “συμπαίκτη” κτλ. Η ομάδα παράλληλα πρέπει να βρει τον αγωνιστικό της “μπούσουλα” για να είναι ανταγωνιστική. Η ανάγκη για άμεση ανασυγκρότηση σε όλα τα επίπεδα είναι επιβεβλημένη.
Δικαιολογίες δεν υπάρχουν πια… Ξοδεύτηκαν όλες. Ο Άρης απλά καλείται να βρει τον δρόμο του, κινδυνεύοντας να κολλήσει στην εσωστρέφειά του.
