Έφτασε η εποχή που γίνεται η ύστατη προσπάθεια. Πρέπει να πειστεί ο Αρειανός, από sites και Μ.Μ.Ε. πως κάτι κάνει λάθος η ομάδα του, ο πρόεδρος, ο ίδιος. Έτσι συμβαίνει, κάθε φορά που καλείται ο Άρης να διεκδικήσει στόχο. Να πάει, την ιστορία του, ένα βήμα μπροστά. Σε έναν μήνα και κάτι είναι ο τελικός και έχουν καϊλέ.
Αν είσαι και με ποιον.
Αν θέλεις κόσμο στο γήπεδο ή κεκλεισμένων.
Αν προτιμάς να κερδίσεις εσύ ή να χάσουν αυτοί.
Αν θα παίζουν βασικοί ή αναπληρωματικοί.
Όταν αγκαλιάζονταν αναμεταξύ τους, επικοινωνούσαν την κοινή καταγωγή, πατώντας στο θυμικό. Όταν συμμαχούσαν “για το καλό του αθλήματος”, τότε όλα επιτρέπονταν. Οι τρεις σωματοφύλακες του φωτός ήταν , πολεμούσαν το σκοτάδι, αλλά (σου είπαν, σε έπεισαν πως) εσύ ήσουν ο κακός, ο εξαρτημένος.
Μετά, χάλασε η κολεγιά. Έσπασαν οι “δεσμοί αίματος” μπρος τα αμφισβητούμενα off side, στις ενώσεις που έπρεπε να μοιραστούν εκ νέου, στις φωτοβολίδες φιλίας, στα διχτάκια στο κεφάλι. Εν τη ενώσει χάλασε η (λυκο)φιλία και γεννήθηκε, πάλι, το κράτος των Αθηνών, που πολεμάει τον επαναστάτη. Ξανά ο κακός εσύ, που “πας με αυτούς”.
Δεν τους αρκούν τα πλυντήρια της επαρχίας κι ας… χάλασαν το ένα, από μόνοι τους. Έχουν καβάντζα ανταλλακτικά και απορρυπαντικά. Θέλουν να σε δουν να μην χαίρεσαι. Αυτό, περνάει πρώτα απ’ το μυαλό, απ’ το κεφάλι σου. Πρέπει να πειστείς, πάλι. Η χαρμάνα σου είναι το αδύνατο σημείο. Απεξαρτοποιήσου. Στόχος είναι το μυαλό. Αυτό θέλουν να πλύνουν. Μην το ξεχνάς…
Μόνο Άρης. Όλο Άρης.
Όσες ζωές χρειαστεί!
Στήριξη, με λύσσα.
Νίκες παντού!
Κυριακή, 14 Απριλίου 2024
“ο Χιούι”
