Συνεχίζεται η κουβέντα για τον τελικό του Μαΐου, τον μεγάλο στόχο του Άρη. Έδρα, με κόσμο ή χωρίς, νάζια, πιέσεις. Από την επόμενη της πρόκρισής μας, επί του Παναιτωλικού, είχα την πληροφορία περί διάθεσης Αλαφούζου για Ο.Α.Κ.Α. και το “τυρί” των πολλών εισιτηρίων. Γνωστά στην πιάτσα τα παραπάνω, γνωστές και οι μέθοδοι που θα ακολουθηθούν, ως τότε, ειδικά όσο ο Π.Α.Ο. θα παραπαίει εντός γηπέδου.
Το βλέμμα του Άρη
Η ομάδα οφείλει να αποστειρωθεί απ’ όλα αυτά. Νομίζω πως αυτό συμβαίνει, γεγονός που φάνηκε ήδη στα δύο πρώτα παιχνίδια των play off. Διπλό στην Τούμπα και σοβαρότητα στην επανέναρξη. Μετά από ένα πειραματικό πρώτο ημίχρονο, όπου παίξαμε και με τα δύο σέντερ φορ, αρκούσε ένα πεντάλεπτο, στην επανάληψη, για να με γυρίσει σε μνήμες 1987. Απόλλων Καλαμαριάς – Άρης, με γηπεδούχο την Καλαμαριά στο Χαριλάου και το 1-0 του 75′ κατέληξε σε 1-5! Μου αρέσει να ανατρέχω σε κάτι τέτοια. Σωστά επιλέχτηκε τέτοιου είδους παιχνίδι για να γίνουν οι, γνωστοί και ως, πειραματισμοί, αλλά πολύ σωστότερα το ότι ο στόχος του τριπόντου δεν αφέθηκε στην τύχη του.
Πραγματικά εντυπωσιακό το διάστημα που, μέχρι να κάτσουμε στην θέση, τραγουδούσαμε καπάκι τον ύμνο του Άρη! Εσύ ‘σαι το καμάρι, αναφέρει, όπως όλοι ξέρουμε. Εμφάνιση με σοβαρότητα, με πείσμα, με στόχο, με αποφασιστικότητα, με αθλητικό και ατομικό εγωισμό. Αυτό είναι καμάρι. Το βλέμμα του Άρη, του Μάντζιου, των συνεργατών του, των παιχτών, είναι στο γήπεδο, στο χορτάρι και αυτό είναι άκρως ενθαρρυντικό. Σιωπή, δουλειά και αποτέλεσμα. Διεκδίκηση κάθε πιθανότητας. Η λέξη παραίτηση δεν ταιριάζει στην φιλοσοφία μας, παρά το δύσκολο εγχείρημα, του να (προ)φτάσουμε την τετράδα.
Μεταφορά εικόνας
Εδώ και κάποια χρόνια, κυρίως με την φιλοσοφία και την καθοδήγηση του κόουτς, “σπάνε” έδρες, παραδόσεις, κατάρες, που είχαν παγιωθεί με ευθύνη εξ ημισείας. Αφ’ ενός δικιά μας, του Άρη που… ξέραμε, αφ’ ετέρου γνωστών εξωγενών παραγόντων. Κάπως έτσι, Τούμπα, Λεωφόρος, Ο.Α.Κ.Α. , με Π.Α.Ο.Κ., Παναθηναϊκό και Α.Ε.Κ. έγιναν έδρες που η ομάδα μας άρχισε να νιώθει άνετα. Μένουν δύο βήματα, ακόμα, πάντα με το βλέμμα στραμμένο στον Βόλο, της προκήρυξης.
Στο Καραϊσκάκη, σήμερα Τετάρτη 3 Απριλίου ο Άρης καλείται να βγάλει διπλό μεν, βάζοντας φωτιά δε. Πρόσφατες οι εικόνες στην Αριστοτέλους και ευκαιρία να τις μεταφέρουμε προς τον Νότο! Φωτιά, σε διάθεση, αλλά και βαθμολογία. Παράλληλα, θα μένει η Νέα Φιλαδέλφεια ή η Αρένα του Ο.Π.Α.Π.
Εκεί θα συμπληρωθεί ο κύκλος της νέας εποχής. Ο τελικός, η κατάκτηση του τροπαίου, θα είναι η επισφράγιση αυτής. Πράγματα που δεν διδάχτηκε επί δεκαετίες η ομάδα, διεκδικούνται πλέον. Χωρίς φόβο, χωρίς ανησυχία, χωρίς να είναι σε ρόλο μακρινού παρατηρητή.
Σήμερα το απόγευμα, στο γειτονικό με το Σ.Ε.Φ. Φαληρικό γήπεδο, δεν θα υπάρχουν γκρι στολές, για να ξεφτιλιστούν με 39/9 βολές. Παρόλα αυτά, επειδή παίζει και ο Ολυμπιακός στο όριο, φορμαρισμένος, αλλά μένοντας πίσω στους στόχους του, τα μάτια ανοιχτά. Άπειρα τα παραδείγματα του παρελθόντος.
Είναι, όμως, σπάνια η ευκαιρία για να συνεχίσει ο Άρης να είναι κομμάτι της επικαιρότητας. Μέχρι να μείνει για τα καλά. Χαλώντας την διάθεση πολλών. Φτιάχνοντας, όμως, την δική μας.
Τετάρτη, 3 Απριλίου 2024
“ο Χιούι”
