Ήταν πράγματι ένα ξεχωριστό εορταστικό διήμερο για όλη την οικογένεια του Άρη… Ο κιτρινόμαυρος σύλλογος συμπλήρωσε 110 χρόνια ιστορίας και το γιόρτασε όπως πράγματι του αξίζει… Με την λάμψη που επιβάλλουν οι χρυσές σελίδες της ιστορίας του, με τη σοβαρότητα που τον διακρίνει, με την περηφάνεια, αλλά και τη νοσταλγία για τις ένδοξες στιγμές.
Αρχικά, το γκαλά που πραγματοποιήθηκε στο “Ολύμπιον” έδωσε τη δυνατότητα να ξετυλιχθεί το κουβάρι των αναμνήσεων, να φωτιστούν μεγάλες επιτυχίες του χθες, να πρωταγωνιστήσουν ιερά “τέρατα” του συλλόγου.
Ήταν ένα λαμπρό φλας μπακ, που περιέγραφε γλαφυρά, γιατί αυτός ο σύλλογος μπορεί να καμαρώνει για το παρελθόν του. “Αρώματα” άλλων εποχών πλημμύρισαν την αίθουσα, προκαλώντας ρίγη συγκίνησης. Τι να πρωτοπεί κανείς για την κόρη του ιδρυτή (Σαλούστου) ή την κόρη του θρυλικού Κλεάνθη Βικελίδη;
Πώς να μην νιώσει κάποιος σεβασμό και δέος για τους κυπελλούχους του 1970 ή την ομάδα που θριάμβευσε στην Περούτζια; Πώς να μην υποκλιθεί στα μέλη της μπασκετικής Αυτοκρατορίας ή σε όλους εκείνους που έφεραν Ευρωπαϊκά τρόπαια στο μπάσκετ; Ακόμη και για την πρώτη ομάδα που έσπασε το κατεστημένο στο βόλεϊ και δεν είναι άλλη από τον Άρη;
Η συνέχεια δόθηκε στην πλατεία… ΑΡΗΣ-τοτέλους. Στην καρδιά της Θεσσαλονίκης από νωρίς το μεσημέρι μέχρι αργά το βράδυ παρέλασαν όλα τα τμήματα του συλλόγου. Από το “χθες”, περάσαμε στο “σήμερα”, το παρών του Άρη. Αποκορύφωμα οι στιγμές που εμφανίστηκαν οι ομάδες μπάσκετ και ποδοσφαίρου.
Τι στιγμή, όταν η νύχτα έγινε μέρα και η Θεσσαλονίκη ζούσε σε ρυθμούς Άρη από τη μηχανοκίνητη πορεία των οπαδών…
Ήταν ίσως η πιο πετυχημένη εκδήλωση για τα γενέθλια του συλλόγου, συνδυάζοντας συναισθήματα, ρεαλισμό, αλλά παρέμβαση στην ίδια την πόλη.
Το “χθες”, το “σήμερα” ήταν εκεί. Βέβαια κανείς δεν μπορεί να μείνει εδώ. Υπάρχει το “αύριο” για έναν σύλλογο, που έχει αφήσει αρκετές του σελίδες άδειες στο βιβλίο της ιστορίας του.
Για όλον τον Άρη, ο τελικός της 18ης Μαΐου αποτελεί σημείο αναφοράς. Ο Άρης όπως τόνισαν και οι ίδιοι του, οι πρωταγωνιστές θέλει διακαώς το κύπελλο. Γιατί πολύ απλά ήρθε η ώρα να γράψει νέες σελίδες ιστορίας. Επειδή είναι ξεκάθαρο ότι δεν μπορεί να “τρέφεται” μόνο με αναμνήσεις…
