«Στο ίδιο έργο θεατές», θα μπορούσε να είναι ο τίτλος του αγώνα με τον ΠΑΟΚ στη Τούμπα. Ένας ΑΡΗΣ που πήρε τη νίκη με τον πιο εύκολο τρόπο σε σχέση με τα παιχνίδια των τελευταίων χρόνων. Είτε με Μαντσίνι, είτε με Καμαρά, είτε με Μορόν το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Χαλαρά, όμορφα κι ωραία , για μία ακόμα φορά ο ΑΡΗΣ έριξε από την κορυφή τον πρωτοπόρο και αναδεικνύεται σε πολύ σκληρό καρύδι για όποιον παίζει μαζί του.
Αγώνας χωρίς συγκινήσεις , φάσεις , ρυθμό έγινε σε ένα μοτίβο που επέλεξε ο προπονητής του ΑΡΗ. Με καλή αμυντική λειτουργία, έκλεισε όλους τους διαδρόμους προς την περιοχή. Ο ΠΑΟΚ προσπάθησε να μπει από τα πλάγια , έκανε γεμίσματα για να φέρει τη μπάλα κοντά στην εστία, από τον άξονα δεν μπόρεσε να περάσει ούτε η σκιά παίκτη του, έμεινε να περιμένει κάποιο λάθος. Ατύχησε γιατί ο ΑΡΗΣ ήταν αλάνθαστος. Μέσα σε όλα , ο ΑΡΗΣ έχει Μορόν ο ΠΑΟΚ κανέναν. Μία φάση ήταν αρκετή για τον Ισπανό να στείλει τον τερματοφύλακα να μαζέψει τη μπάλα από τα δίχτυα του. Μία κίνηση του άδειασε τον αντίπαλο του μέσα στην περιοχή και με σουτ έστειλε τη μπάλα στα πλάγια του τέρματος. Κάπου εκεί κρίθηκε το ματς γιατί ο ΠΑΟΚ ήταν ανήμπορος να αντιδράσει. Κι αν ο Σαβέριο ήταν πιο προσεκτικός θα είχε πετύχει και δεύτερο γκολ για τον ΑΡΗ και θα έδινε μεγαλύτερο εύρος στη νίκη.
Η τακτική των δύο προπονητών ήταν καθαρή. Ο ΑΡΗΣ έδωσε τη μπάλα στον αντίπαλο και τον περίμενε ανάμεσα στην περιοχή και το κέντρο και κυριολεκτικά τον κατέστρεψε. Δεν άφησε να γίνει κανένα σοβαρό passing game , τοποθετήθηκαν παίκτες πάνω σε αντιπάλους σε ένα man to man σε συγκεκριμένους χώρους, υπήρχαν οι αλληλοκαλύψεις όταν χρειαζόταν, όλα αυτά με υπομονή και ψυχραιμία. Ο αντίπαλος προπονητής δεν βρήκε καμία απάντηση.
Στην απελπισία του , έβαλε ότι επιθετικούς είχε, μέχρι και τον Ζίφκοβιτς έκανε δεξί μπακ αλλά μηδέν ουσία. Ο κόουτς Μάντζιος κέρδισε κατά κράτος και έφυγε με το τρίποντο. Η διαφορά της ομάδας φάνηκε σε σχέση με το ματς της Τετάρτης. Χωρίς άγχος βγαίνουν όλα. Δεν ανησύχησε σε καμία φάση, κι όταν χρειάστηκε ο Κουέστα φώναξε παρόν.
Μεγάλο παιχνίδι από τον Μοντόγια και τον Βερστράτε. Δύο παίκτες που στα προηγούμενα παιχνίδια ήταν μέτριοι έως κακοί, στην Τούμπα φανέρωσαν τις αρετές τους. Ο ένας εξαφάνισε τον Ζίφκοβιτς κι ο άλλος ήταν κυρίαρχος στη μεσαία γραμμή. Ο Ζουλ απέφυγε τα λάθη , ενώ Φαμπιάνο και Μπράμπετς πήραν όλες τις αερομαχίες. Ο Νταρίντα έπαιξε στα επίπεδα που γνωρίζουμε. Σουλεϊμάνοφ και Σαβέριο ήταν πιστοί στα αμυντικά τους καθήκοντα και προσπάθησαν να μεταφέρουν το παιχνίδι στην επίθεση χωρίς μεγάλη επιτυχία. Ο Μορόν είναι ο Μορόν. Του αρκεί μία στιγμή για να εκτελέσει και να θυμίσει σε όλους ότι όποιος δεν μπορεί να τον σταματήσει κινδυνεύει σε κάθε προσπάθεια του. Εντυπωσιακός.
Στα τακτικά, να πούμε ότι ο Μάντζιος έκλεισε όλους τους παίκτες του ΠΑΟΚ και άφησε τη μπάλα στον Κουλιεράκη , ο οποίος φυσικά δεν μπορούσε να κάνει κάτι που θα εκμεταλλευόταν οι συμπαίκτες του. Ήταν μια προφανής κίνηση , για την οποία ο Ρουμάνος τεχνικός των αντιπάλων δεν είχε καμία απάντηση. Ο ΑΡΗΣ ήταν περισσότερο προετοιμασμένος για ένα ματς υπομονής. Η πρόκριση στον τελικό έδωσε φτερά στη ψυχολογία των παικτών , η αποβολή του άγχους ήταν επιστέγασμα μιας προσπάθειας που ξεκίνησε τον Ιανουάριο και τώρα αποδίδει καρπούς. Πλέον ο ΑΡΗΣ έχει να περιμένει μόνο καλά σε κάθε αγώνα, κάθε αναμέτρηση είναι σαν πρόβα τελικού , με τη διαφορά ότι θα μπορεί να μαζεύει βαθμούς και να ρυθμίζει την βαθμολογία της Super League. Όλοι που θα παίξουν με τον ΑΡΗ θα πρέπει να προσπαθήσουν περισσότερο απ΄ όσο υπολόγιζαν. Αλλιώς θα βρεθούν κι αυτοί στη θέση του ΠΑΟΚ.
Η Τούμπα έχει εξελιχθεί σε δεύτερη έδρα του ΑΡΗ και ίσως είναι ο λόγος να μην υποδεικνύεται ως γήπεδο του τελικού. Μάλλον θα θεωρείται έδρα του ΑΡΗ. Ας είναι. Θα βρεθεί γήπεδο αρκεί να μην είναι έδρα κανενός. Το γήπεδο του ΠΑΟΚ πάντως θα βόλευε!!!
