Χθες ήταν, λέει, 7 Φεβρουαρίου του 2024… Μπούρδες! Μπορεί όντως το ημερολόγιο να μη λάθευε, αλλά κανονικά θα έπρεπε να γράφει κάτι σαν 21 Ιανουαρίου του 1988 και πάει λέγοντας….
Πάει λέγοντας και πάει διηγώντας περασμένα μεγαλεία που σιγά σιγά αναβιώνουν και ξαναεμφανίζονται επί σκηνής και μάλιστα επί της ίδιας και απαράλλακτης σκηνής!
Το μεθυστικό vintage κρασί
Σαν ένα ρεμίξ από τη μουσική υπόκρουση του ένδοξου παρελθόντος , σαν ένα παλιό ασπρόμαυρο φιλμ το οποίο μοιάζει με το τρέιλερ της επόμενης μέρας, σαν ένα vintage κρασί που οι Αρειανοί το κατεβάζουν μονορούφι και απολαμβάνουν τους μεθυστικούς χυμούς του…
Επίτηδες αναφέρθηκα στην 21η Ιανουαρίου του 1988, διότι εκείνο το βράδυ ο Άρης υποδεχόταν μια ιταλική ομάδα, που δεν ήταν βεβαίως η τότε αγέννητη Τρέντο, αλλά μια εκ Μεδιολάνου ορμώμενη ευκλεής και σιτεμένη μεγαλοκοπέλα!
Το ξέρω ότι θίγω ευαίσθητες χορδές, ταράζω διθυραμβικά βιώματα και ανεξίτηλα θυμικά και ξύνω παλιές πληγές, αλλά μετά τα όσα συνέβησαν χθες, αυτή η διαδικασία οδηγεί αναπόδραστα (και) στη ρετρολαγνεία!
Το μυστήριο του Μιλάνου
Έχουν περάσει 36 χρόνια και κάτι ψιλά από τότε που ο Άρης κονιορτοποίησε την Τρέισερ Μιλάνο με ένα σκορ (120-95) που προκαλούσε σοκ και δέος, αλλά δεν ήταν δα και πρωτοφανές!
Είχε προηγηθεί, στις 30 Οκτωβρίου του 1986, το εκκωφαντικό και αδιανόητο 98-67, που ωστόσο δεν απέβη αρκετό για την πρόκριση του στην τελική φάση του Κυπέλου Πρωταθλητριών , ας όψεται το καλυπτόμενο από έναν επίπλαστο πέπλο μυστηρίου 83-49 στη ρεβάνς της 6ης Νοεμβρίου.
Η πενηντάρα του Γκάλη και το 37άρι του Σούμποτιτς
Το βράδυ που ο Άρης ξανακατασπάραξε τους κομψευόμενους Λομβαρδούς ο Γκάλης έβαλε 50 πόντους!
Πενήντα, το σημειώνω και ολογράφως, ώστε να μη θεωρηθεί τυπογραφικό λάθος!
Μια πενηντάρα ελόγου του (με 21/28 δίποντα και 8/12 βολές) και άλλους 37 (7/11δ., 7/9τρ., 2/3β.) ο σεληνιασμένος Λευτέρης Σούμποτιτς που έκαναν τρυπητήρι την πατροπαράδοτη και επονομαζόμενη “Aquila” (αετός) άμυνα ζώνης 1-3-1 των Μιλανέζων.
Χθες το βράδυ ο “Γκάνγκστερ” καθόταν στην εξέδρα του φερώνυμου γηπέδου και είδε την αγαπημένη του ομάδα μετά τον θρίαμβο στο ΟΑΚΑ επί του Παναθηναϊκού να ρίχνει στο κανναβάτσο την Τρέντο και να επιφυλάσσεται δια τα περαιτέρω στην επόμενη φάση του EuroCup…
Την είδε και αγαλλίασε η ψυχή του!
Μπήκα στον Ιερό Ναό και ένιωσα 30 χρονών
Αυτό δεν το βγάζω από τη φαντασία μου, αλλά μού το είπε ο ίδιος πριν από λίγη ώρα και μάλιστα με πολύ εμφατικό τρόπο…
“Μπήκα στον Ιερό Ναό του μπάσκετ και ένιωσα σαν να είμαι τριάντα χρονών”!
Το λέει και το εννοεί αυτό ο “Γκάνγκστερ”, που ήταν τριάντα χρονών το 1987 και “χθες ένιωσα σαν να μην πέρασε μια μέρα από τότε και σαν να μην έχω φύγει ποτέ”!
“Η ατμόσφαιρα ήταν φοβερή, αλλά δεν περίμενα τίποτε λιγότερο μετά τη νίκη επί του Παναθηναϊκού και λόγω της σημασίας του αγώνα με την Τρέντο. Οι Αρειανοί ξέρουν μπάσκετ, αγαπούν ανέκαθεν αυτή την ομάδα και δεν την αφήνουν ποτέ μόνη της”.
Ο Τολιόπουλος έχει ψυχή
Ποια είναι η γνώμη του Νικ για την τωρινή ομάδα:
“Σε σχέση με τις δυνατότητες και το μπάτζετ της, πετυχαίνει διαδοχικές υπερβάσεις και γι αυτό ξεσηκώνει τον κόσμο. Οι φίλαθλοι ξέρουν τι να περιμένουν και εκτιμούν την προσπάθεια που γίνεται απ’ όλους”.
Τι άλλο έκανε εντύπωση στον Γκάλη;
“Βλέποντας την ομάδα στο γήπεδο και στον πάγκο, συμπεραίνω ότι είναι καλά προπονημένη, ξέρει τι πρέπει να κάνει και έχει ένα ωραίο και οικογενειακό κλίμα”.
Τον ρόλο του Γκάλη παίζει τώρα ο Τολιόπουλος!
Θα συνιστούσε ιεροσυλία να τους βάλω στην ίδια πρόταση, αλλά τόλμησα να τον ρωτήσω πώς του φαίνεται ο Βασίλης μια δεν εφείσθη κομπλιμέντων…
“Το παιδί έχει χάρισμα στην εκτέλεση και κυρίως παίζει με ψυχή και δεν φοβάται να πάρει τις ευθύνες. Είναι καλά προπονημένος και έχει θέληση, αποφασιστικότητα και μεγάλη αυτοπεποίθηση στο παιχνίδι του”.
Η ζωή στον πλανήτη Άρη και το ποτάμι που δεν γυρίζει πίσω
Να λοιπόν που υπάρχει ξανά ζωή στην πλανήτη Άρη!
Βεβαίως-για να μην υπερβάλω και κυρίως να μην παραχαράσσω την ιστορία- ο Άρης δεν ήταν δα και ψόφιος!
Δεν έσφυζε βεβαίως από ζωή τα τελευταία χρόνια, αλλά πλέον ανένηψε για τα καλά και ξαναφέρνει στο προσκήνιο τις μακρινές, μα ανεξίτηλα χαραγμένες στον σκληρό δίσκο της συλλογικής μνήμης και περιλάλητες, “Ημέρες της Αυτοκρατορίας”!
πηγή: sport24.gr
