Ο Δημήτρης Κυριακού εργάστηκε στον Άρη, οδήγησε το εφηβικό στην κατάκτηση του πανελληνίου πρωταθλήματος το 2009 και σήμερα θα είναι αντίπαλος των κίτρινων, ως άμεσος συνεργάτης του Θανάση Γιαπλέ στο Ρέθυμνο. Μίλησε στο PRESSARIS για το πρότζεκτ του Άρη με τους νεαρούς παίκτες, αλλά και την σχέση του με τον πρόεδρο της ΚΑΕ, Λευτέρη Αρβανίτη, με τον οποίο είχαν συνεργαστεί τότε.
Κόουτς δούλεψες δύο χρόνια στην εφηβική ομάδα του Άρη με αποκορύφωμα την κατάκτηση του Πανελληνίου Πρωταθλήματος το 2009. Πέρα όμως από τις ομαδικές διακρίσεις πέρασαν αρκετοί παίκτες από τα χέρια σου που σήμερα αγωνίζονται σε Α1 και Α2. Είναι αυτή η μεγαλύτερη ικανοποίηση για έναν προπονητή που δουλεύει σε τμήματα υποδομής;
Πάντα η δουλειά του προπονητή πέρα από τον τίτλο είναι η επιτομή της δουλειάς του ο παίκτης ο οποίος θα παράγει, εάν δεν φανεί ο παίκτης τότε η δουλειά του φαίνεται μισή. Όταν βλέπεις τους αθλητές σου να παίζουν στην Ευρωλίγκα στην Α1 και στην Α2 νιώθεις ότι έβαλες ένα κομμάτι στον κάθε αθλητή. Και είναι η μεγαλύτερη ηθική ικανοποίηση όταν ο παίκτης αυτός το αναγνωρίζει.
Από τα χέρια σου όλα αυτά τα χρόνια που ασχολείσαι με τα τμήματα υποδομής έχουν περάσει αρκετοί παίκτες που σήμερα αγωνίζονται σε Α1, Α2 αλλά και σε υψηλότερο επίπεδο. Νιώθεις ότι έτσι αναγνωρίζεται το έργο σου;
Αυτή τη στιγμή έχω 16 αθλητές οι οποίοι πέρασαν από τα χέρια μου και σε ομαδικό και σε ατομικό επίπεδο (τις ατομικές προπονήσεις) που αγωνίζονται στην Α1 και στην Ευρωλίγκα. Δεν νομίζω ότι υπάρχει μεγαλύτερη αναγνώριση για έναν προπονητή από το να έχει μεγάλους αθλητές οι οποίοι μεγεθύνουν ακόμα περισσότερο το όνομά του. Η οικονομική αναγνώριση είναι ένα άλλο θέμα…
Κόουτς θεωρείς ότι οι ακαδημίες είναι το μέλλον; Με βάση πάντα την οικονομική κατάσταση που βιώνει η χώρα τα τελευταία χρόνια και την στροφή των ομάδων στους νεαρούς παίκτες.
Θεωρώ ότι οι υποδομές είναι το μέλλον από τότε που ήμουν στον Άρη. Προσπαθείς μέσα από την διαδικασία αυτή να χτίσεις έναν αθλητή να χτίσεις και έναν χαρακτήρα. Ο χαρακτήρας αυτός θα πρέπει να είναι δυνατός ώστε να αντέχει τις δυσκολίες μιας ολόκληρης χρονιας. Τις αποτυχίες που θα υπάρξουν μέσα στην χρονιά. Και να μπορεί να κρατάει την επιτυχία στην καρδιά του και όχι στο μυαλό του. Να χαίρεται με την επιτυχία και μόνο εκεί. Πρέπει να κρατήσεις τον παίκτη προσγειωμένο. Αν ένα πρόγραμμα στηρίζεται στο να βγει ο αθλητής χαρακτήρας και να μπορέσει να κερδίσει μία θέση με την προσπάθεια του στην ανδρική ομάδα είναι ότι πιο ιδανικό.
Οι υποδομές μπορεί να είναι το μέλλον, όμως στα παιδιά υπάρχει το έρεισμα να θυσιάσουν πράγματα και να αγωνιστούν κάποια στιγμή στο υψηλότερο επίπεδο;
Αυτή τη στιγμή ο αριθμός των παικτών που ασχολούνται με το μπάσκετ είναι μικρότερος σε σχέση με αυτόν που ασχολούνταν 10 χρόνια πριν. Το κίνητρο του να παίξεις σε μία ομάδα Α1 ή ακόμα και σε ομάδες κατηγοριών σχεδόν έχει εκλείψει. Αυτό που αναζητάμε είναι να αυξήσουμε τον αριθμό των παιδιών και να επιλέξουμε τα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν έχοντας σαν πρώτη φάση την αγάπη για το παιχνίδι.
Ποια είναι η σχέση με τον σημερινό πρόεδρο της ομάδας, Λευτέρη Αρβανίτη;
Κατά καιρούς μιλάμε με τον Λευτέρη. Εγώ έχω την τάση να δημιουργώ σχέσεις με τους ανθρώπους και να είναι βάθους ώστε να μην αλλοιώνονται από τον χρόνο. Και όταν αύριο θα τεθώ αντιμέτωπος με τον Λευτέρη θα είναι σαν να είμαι ακόμη ο προπονητής του εφηβικού και αυτός ο άνθρωπος με τον οποίο μοιραζόμασταν τον ίδιο πάγκο.
