Είναι κι αυτά τα παιχνίδια που είσαι καλύτερος από τον αντίπαλο σου, παίζεις για να πετύχεις το στόχο σου, κάνεις ότι πρέπει για να προκριθείς αλλά υπάρχει και ο παράγοντας τύχη που ανατρέπει όλα τα δεδομένα.
Ο ΑΡΗΣ άξιζε την πρόκριση αλλά δύο φάσεις με καλές εκτελέσεις από τους ουκρανούς , διέλυσαν το όνειρο για το επόμενο βήμα. Φάνηκε ότι η ομάδα μπήκε για να πάρει την πρόκριση. Είχε ένα πλάνο που τηρούνταν στον αγωνιστικό χώρο, αμυντικά δεν ένιωθε απειλές, απέκρουαν με ευκολία τις επιθετικές προσπάθειες των αντιπάλων και όλα έδειχναν ότι ο χρόνος κυλούσε υπέρ της. Όταν μάλιστα ήρθε το γκολ που έδωσε το προβάδισμα στον ΑΡΗ όλα έμοιαζαν ονειρικά.
Η Ντιναμό έπαιζε ψάχνοντας την πάσα στην πλάτη της άμυνας του ΑΡΗ. Ήθελαν να εκμεταλλευτούν την ταχύτητα και τη δύναμη των παικτών τους. Δεν έβρισκαν κενούς χώρους γύρω από την περιοχή οπότε προσπαθούσαν να σπάσουν τις ζώνες με μπαλιές που θα έβγαιναν πίσω από την άμυνα. Στο πρώτο γκολ την βρήκαν με ψηλοκρεμαστή πάσα μέσα στην περιοχή και τελείωμα πολύ δύσκολο για τον σκόρερ.
Στο δεύτερο η μακρινή μπαλιά βγαίνει σε σημείο εντός περιοχής , χωρίς να μπορεί να ελέγξει τη φάση ο τερματοφύλακας, αλλά έχει μείνει και ο αμυντικός μακριά από τον παίκτη που πρέπει να επιτηρεί. Αποτέλεσμα ένα κακό πλασέ έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα, για να στείλει το παιχνίδι στην παράταση. Ουσιαστικά δύο πετυχημένες φάσεις των ουκρανών ήταν αρκετές για να αφήσουν τον ΑΡΗ έξω από την Ευρώπη.
Οι ευκαιρίες που δημιούργησε η ομάδα είχαν άσχημα τελειώματα ,ενώ φαινόταν ότι ήταν πολλά υποσχόμενες. Τα ανεβάσματα του Φεράρι, η κινητικότητα του Μορόν, η ηρεμία του Νταρίντα , η πολύ καλή παρουσία του Ζουλ στο κέντρο, έδειχναν να είναι μία καλή βάση για να πατήσει ο ΑΡΗΣ και να παίξει το παιχνίδι του. Το χρονικό σημείο της ισοφάρισης ήταν κακό γιατί αναπτέρωσε τις ελπίδες της ομάδας του Κιέβο. Θα ήταν εντελώς διαφορετικό το δεύτερο ημίχρονο με την πίεση να βαραίνει τα πόδια και να μπερδεύει το μυαλό των ουκρανών. Αυτή η φάση του παιχνιδιού έπρεπε να είχε αποφευχθεί.
Η Ντιναμό δεν δικαίωσε σε καμία περίπτωση το όνομα της. Ο ΑΡΗΣ την φοβήθηκε περισσότερο απ’ όσο θα έπρεπε, ειδικά στο πρώτο παιχνίδι. Μέσα στο Βουκουρέστι έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει. Πάγωμα ρυθμού, μικρές πάσες, αργό τέμπο, κλείσιμο των χώρων, αλληλοκάλυψη, πίεση έξω από την περιοχή, προσπάθεια μεταβίβασης στην επίθεση με οργανωμένο τρόπο. Το σημαντικό ήταν να κρατήσουν τον αντίπαλο μακριά από την εστία. Το θέμα είναι ότι αυτό πέτυχε. Η Ντιναμό δεν απείλησε, δεν κατάφερε να παίξει το παιχνίδι της, δεν έκανε κραυγαλέες ευκαιρίες, έδειξε ότι το σχέδιο της δεν έβγαινε κόντρα στην αμυντική διάταξη του ΑΡΗ.
Το ότι ακόμα και στην παράταση , οι ευκαιρίες ήταν υπέρ του ΑΡΗ δείχνει ότι η ομάδα ήταν προετοιμασμένη για αυτή τη μάχη. Της έλειψε η αποτελεσματικότητα και η τύχη που πάντα χρειάζεται σ’ αυτές τις περιπτώσεις. Προκρίθηκε η χειρότερη ομάδα του παιχνιδιού κι αυτό είναι το λυπηρό για εμάς. Η εμφάνιση μπορεί να μην ήταν η καλύτερη που μπορούσε να υπάρχει αλλά ακόμα κι αυτή μπορούσε να δώσει την πρόκριση.
Τα πέναλτι είναι η χειρότερη μορφή αποκλεισμού όταν μία ομάδα έχει κάνει ένα παιχνίδι που άξιζε να προκριθεί, χωρίς να φτάσει σε αυτά. Δεν πείστηκα από την συνολική διαχείριση της ομάδας, ειδικά προς το τέλος του παιχνιδιού, γιατί με το 2-1 ως αποτέλεσμα, υπήρχε η δυνατότητα να δημιουργήσει τις φάσεις ο ΑΡΗΣ και να βρει γκολ. Η άμυνα των ουκρανών δεν έδειξε σταθερότητα και ήταν ένα χαρακτηριστικό στο οποίο θα μπορούσε να επιμείνει ο προπονητής. Η απουσία του Μορόν έδωσε τη δυνατότητα στον αντίπαλο να πάρει μέτρα προς την περιοχή της ομάδας , χωρίς να υπάρχει η δυνατότητα κάποιας γρήγορης πάσας μπροστά για να δημιουργηθούν προϋποθέσεις απειλής. Μία φορά έγινε με τον Μενέντες και η κατάληξη ήταν απελπιστική.
Για ακόμα μία χρονιά ο ΑΡΗΣ αποχαιρετάει την Ευρώπη χωρίς να έχει καταφέρει να φτάσει στους ομίλους. Χρειάζεται πολύ δουλειά για να μπορέσει να ανεβεί επίπεδο και να κυνηγάει τέτοιους στόχους, παρότι ο αποκλεισμός του φέτος έγινε από χειρότερη ομάδα. Τα δείγματα που είδαμε δεν απογοητεύουν ούτε όμως και ενθουσιάζουν. Το ρόστερ έχει αρχή, μέση και τέλος , πάλι όμως λείπει το γκολ, η επίθεση δεν είναι όσο αποτελεσματική χρειάζεται, οι αυτοματισμοί επιβάλουν ταχύτητα, γενικά τα βήματα προς τα πάνω θέλουν καλύτερες επιλογές σε όλα τα επίπεδα.
Θα αρχίσει το πρωτάθλημα και θα δούμε κατά πόσων η ομάδα μπορεί να ανταπεξέλθει σ’ αυτό. Ας ελπίσουμε ότι θα μπορέσει ο ΑΡΗΣ να διεκδικήσει κάτι περισσότερο από την περσινή χρονιά.
