Ο μικρότερος δυνατός στόχος , μέχρι νεωτέρας επετεύχθη. Ο ΑΡΗΣ νικώντας τον Ατρόμητο «κλείδωσε» την παρουσία του στα play offs. Μένει να ξεπεράσει μία ομάδα , στο μικρό πρωτάθλημα των δέκα αγωνιστικών, για να εξασφαλίσει την παρουσία του , για τέταρτη συνεχόμενη φορά, στην Ευρώπη.
Ταυτόχρονα του δίνεται η ευκαιρία να δείξει ότι οι αγώνες της κανονικής περιόδου, με αντιπάλους τους προπορευόμενους απ’ αυτόν, ήταν μια κακή εικόνα της ομάδας που δεν ξεπέρασε τα προβλήματα του καλοκαιριού, κάνοντας καλύτερες εμφανίσεις και παίρνοντας αποτελέσματα που θα είναι χρήσιμα για τον επόμενο στόχο του. Η Ευρώπη είναι πάντα μια επιτυχία και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί από τους παίκτες. Η νίκη ήταν απαραίτητη όχι μόνο για τους τρεις βαθμούς αλλά για να φανεί η πρόοδος της ομάδας ,ειδικά σε θέματα τακτικής και ψυχολογίας. Επιτέλους είδαμε ίδια ενδεκάδα , για δεύτερο παιχνίδι, με καλή απόδοση στο πρώτο ημίχρονο , πολύ μέτρια στο δεύτερο. Η σημασία της ίδιας ενδεκάδας είναι σημαντική γιατί αρχίζει να φαίνεται ότι μπορεί να βασιστεί σε έναν κορμό παικτών.
Μετά τις προσθήκες του Ιανουαρίου , η παρουσία του Νταρίντα και του Ρουπ ,ήρθαν να «δέσουν» με τον Ετέμπο και να έχουν τον πλήρη έλεγχο του κέντρου. Από κει ο ΑΡΗΣ κατάφερε να επιβάλλει τον ρυθμό του και να γίνει απειλητικός στο παιχνίδι. Η τόσο ευάλωτη κεντρική γραμμή , μέχρι τώρα στο πρωτάθλημα, έχει αποκτήσει τρόπο λειτουργίας , εύκολης μετάβασης της μπάλας από την άμυνα , στην επίθεση, δημιουργίας και εκμετάλλευσης κενών χώρων, πίσω από την αντίπαλη άμυνα. Όλα αυτά συνιστούν μία καλή ομάδα, που στην Super League μπορεί να βρίσκεται στην 5η θέση. Άλλωστε η δυναμικότητα των ομάδων ευνοεί αλλαγές με αποδοτικότητα μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα.
Για τον Νταρίντα , του πρώτου ημιχρόνου, όποια λέξη και να βάλω , θα είναι λίγη για να περιγράψει την καταπληκτική εμφάνιση του. Ήταν παντού, έβαλε γκολ, οργάνωνε, πίεζε, έκλεβε, ήταν καθοριστικός για τον ΑΡΗ. Είχε συμμετοχή και στο δεύτερο τέρμα του Ματέο, οπότε είναι φυσιολογικό να αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο για την ομάδα. Σε ένα άλλο παράλληλο σύμπαν θα λεγόταν «Νταριντίνιο» και θα είχε ρίζες από τη Βραζιλία. Έπαιξε ως ένας πραγματικός βραζιλιάνος. Κοντά του , λιγότερο καλός απ’ ότι στην Κρήτη, ο Ρουπ. Βοήθησε μέγιστα σε κάθε προσπάθεια , μπήκε στην περιοχή , ανάγκασε την άμυνα του Ατρόμητου, να τον προσέχει. Στα θετικά ο Ματέο, σκόρερ. Έχει αλλάξει το παιχνίδι του ο Αργεντίνος, προς το καλύτερο, δοκιμάζει να παίξει «ένας με έναν», προσπαθήσει να «σπάσει» την αμυντική γραμμή, πατάει περιοχή με αυτοπεποίθηση, το γκολ που πέτυχε ας ελπίσουμε να του ανεβάσει την συγκέντρωση στο παιχνίδι. Ο Καμαρά προσπάθησε, στην μοναδική καλή του ευκαιρία δεν κατάφερε να σκοράρει. Ξέρουμε και από τον προηγούμενο χρόνο, ότι δεν είναι ο παίκτης που θα λύσει το πρόβλημα γκολ. Για καλή του τύχη , και δικιά μας , σκοράρουν οι πίσω απ’ αυτόν οπότε κερδίζει χρόνο. Μπορεί να του βγει στην πορεία.
Στο δεύτερο ημίχρονο είδαμε άλλο παιχνίδι. Ο ΑΡΗΣ έδωσε μέτρα στο γήπεδο, έμεινε στο μισό δικό του, οι γραμμές έκλεισαν κοντά η μία στην άλλη, οι επιθετικές ενέργειες λιγόστεψαν, έριξε το ρυθμό του αγώνα, ροκάνιζε χρόνο από το 46ο λεπτό. Ήταν επόμενο ο Ατρόμητος να βγει μπροστά ,να διεκδικήσει τις πιθανότητες του. Κατάφερε να σκοράρει και να αγχώσει τον ΑΡΗ μέχρι τη λήξη του αγώνα. Βέβαια είναι αδικαιολόγητοι οι παίκτες του ΑΡΗ, γιατί τους δόθηκαν οι ευκαιρίες να «τελειώσουν» το παιχνίδι με Νταρίντα και Χριστοδουλόπουλο , αλλά αντί για την εύκολη πάσα στον φορ , δοκίμασαν να εκτελέσουν μόνοι τους. Ο ΑΡΗΣ στο δεύτερο ημίχρονο έβγαλε ένα άλλο, κακό πρόσωπο. Από Θεός του Πολέμου , μασκαρεύτηκε Ιανός ο Ρωμαίο Διπρόσωπος Θεός, κάτι για το οποίο την ευθύνη την έχει ο πάγκος. Μπορεί ο τραυματισμός του Ρουπ να άλλαξε το κέντρο της ομάδας, με τον Ντουκουρέ να είναι ο χειρότερος του γηπέδου, υπήρχαν και άλλοι τρόποι να καλυφθεί το κενό του Γερμανού. Βιάστηκε ο κ. Τερζής να πάρει τους τρεις βαθμούς. Όταν υπάρχει ένα ολόκληρο ημίχρονο, η αντίπαλη ομάδα «μπάζει» αμυντικά, η προσπάθεια για ένα ακόμα γκολ ήταν επιβεβλημένη. Κακή σκέψη, αλλά δικαιώνεται από το αποτέλεσμα. Έστω κι έτσι ήρθε η νίκη.
Όσο καλός ήταν ο ΑΡΗΣ στην επίθεση και τον τρόπο που απειλούσε, τόσο μέτριος φάνηκε στην άμυνα, κάτι που προβλημάτισε. Ο Ετέμπο με τον Ντουκουρέ έκαναν εύκολα το λάθος και εξέθεταν την άμυνα. Η εξαφάνιση του Νταρίντα , όταν προωθήθηκε μετά την αλλαγή του Ρουπ, στο δεύτερο ημίχρονο, είναι ζήτημα. Η μετατόπιση του κοντά στον φορ, στο 4-4-2 όταν αμύνεται ο ΑΡΗΣ, χαλάει την ανάπτυξη της ομάδας , γιατί αυτός εξασφαλίζει σίγουρες πάσες χωρίς να γίνονται λάθη. Ας το προσέξουν.
Ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει, οπότε δεν χρειάζεται να δούμε ξανά δοκιμές και πειράματα.
