Η ήττα έχει γίνει δεύτερη φύση στον ΑΡΗ κι αυτό από μόνο του είναι προβληματικό. Ότι εμφάνιση και να κάνει, όσες προσπάθειες να κάνει για γκολ, ότι άμυνα και να παίξει είναι αδύνατο αυτή η ομάδα να πετύχει μία νίκη που θα της δώσει πρόκριση…
Είναι λειψή στο ρόστερ της. Βγάζει σύνδρομο… κατωτερότητας. Είναι μακράν η πιο ψαρωμένη ομάδα που υπάρχει στην Ελλάδα. Αδυνατεί να επιβάλλει το νόμο της. Δεν έχει μέταλλο. Έπαψε να έχει και “φανέλα”. Κανένας πια δεν υπολογίζει το σήμα της ομάδας ως αντίπαλο –διεκδικητή.
Παίζουν με τον ΑΡΗ και έχουν ήσυχο το κεφάλι τους. Θα νικήσουν. Η ομάδα του ΑΡΗ έχει χάσει όση αγωνιστική αξιοπρέπεια κέρδισε τις προηγούμενες χρονιές. Με δέκα παίκτες η Μακάμπι και προκρίνεται γιατί βάζει γκολ. Με δέκα παίκτες ο Ολυμπιακός κερδίζει γιατί βάζει γκολ. Σύμπτωση; Όχι.
Ο ΑΡΗΣ δεν μπορεί παραπάνω. Φανερό ακόμα και σε τυφλό. Το μέταλλο που πιστεύει ο κόσμος ότι έχει η ομάδα, φτιάχνεται απ’ αυτούς που δουλεύουν γι’ αυτήν, που αποφασίζουν και δημιουργούν την ψυχολογία. Απ’ ότι φαίνεται κανένας δεν εμπνέει τους παίκτες. Ο πρόεδρος είναι ο πρώτος που έχει την ευθύνη γι’ αυτό. Προφανώς δεν μπορεί κι ο ίδιος. Τελείωσαν οι στόχοι για φέτος, οπότε ας πανηγυρίσει όποιος θέλει την έξοδο στην Ευρώπη, αν έρθει, για μια ακόμη χρονιά, από την 5η θέση. Κατάντησε παρίας κύριοι. Σε ένα πρωτάθλημα πέντε ομάδων , δεν έχουμε τα κότσια να κερδίσουμε έναν από τους άλλους τέσσερις. Μην ξαναδηλώσετε κάτι που δεν ισχύει. Δημιουργείται φρούδες ελπίδες σε «πεινασμένο» κόσμο για κάτι καλό. Έχετε την ευθύνη για ότι συμβαίνει από το καλοκαίρι. Ο θυμός είναι μεγάλος. Η απογοήτευση τεράστια. Μας πληγώσατε , ίσως να μην έχετε καταλάβει πόσο.
· Να μιλήσουμε για την εμφάνιση; Ήταν καλή, έβαλε δύσκολα στον Ολυμπιακό. Ο ΑΡΗΣ πήρε το κέντρο, πίεσε και επιτέθηκε όσο καλύτερα μπορούσε. Είτε από τα πλάγια, είτε με πάσες προς τον Γκρέι , δημιουργούσε καταστάσεις στην άμυνα του ΟΣΦΠ. Η μετατόπιση του Νταρίντα στα άκρα, αφαίρεσε τον επιπλέον παίκτη που πατούσε περιοχή. Αυτό είχε αποτέλεσμα να είναι ο Γκρέι μόνος του και να προσπαθεί εναντίον δύο.
Ο Ντουκουρέ με τον Ετέμπο έλεγξαν τον άξονα υποδειγματικά, ανέκοψαν όλες τις προσπάθειες του Ολυμπιακού και τον έβαλαν σε ρόλο αμυνόμενου. Το ίδιο και το αμυντικό δίδυμο Φαμπιάνο και Μπράμπετς που δεν ενοχλήθηκαν ποτέ από την παρουσία των επιθετικών. Και στα δύο ημίχρονα υπήρχε η τάση του ΑΡΗ να παίξει ψηλά, γιατί ένιωθε ότι δεν απειλούνταν.
Ο τερματοφύλακας του Ολυμπιακού έκανε πολλές και σημαντικές αποκρούσεις. Εκεί κρίνω ότι έφταιξε η ανικανότητα των επιθετικών του ΑΡΗ να τον νικήσουν. Τόσες ευκαιρίες κι όμως μηδέν σκορ. Απίστευτο κι όμως αληθινό. Ο Γκρέι έτρεξε, κυνήγησε φάσεις, διεκδίκησε όμως ήταν κακός στην τελική εκτέλεση. Ο Ιτούρμπε έπαιξε το καλύτερο παιχνίδι του. Αυτό είναι το καλύτερο παιχνίδι του, μην γελιέστε. Δεν εκβίασε προσπάθειες, ήταν ομαδικός, δεν κρατούσε τη μπάλα , προσπάθησε να εκμεταλλευτεί συμπαίκτες του.
Η ενδεκάδα ήταν τέτοια που όταν την διάβαζες , σου γεννιόταν η απορία ποιος θα βάλει γκολ. Ο Γκρέι που δεν έχει σκοράρει σε ντέρμπι; Ο Ιτούρμπε που έχει βάλει ένα μέσα στην Λειβαδιά; Ο Νταρίντα που έχει μηδέν; Ο Ετέμπο; Ο Ντουκουρέ; Ο Μανού ήταν δύσκολο να επαναλάβει την εμφάνιση με το Βόλο γιατί ήταν διαφορετικός ο αντίπαλος και θα του έκοβαν τους χώρους, όπως και έγινε. Από στημένα δεν πήρε καμία φάση ο ΑΡΗΣ. Θα έπρεπε αλλά δεν υπήρχε ο παίκτης που θα εκτελούσε σωστά. Η κατοχή και η πιεστική προσπάθεια στην επίθεση ήταν καλή αλλά όχι αποτελεσματική. Το μηδέν μπροστά δεν δίνει προκρίσεις, δεν σε κάνει να νιώθεις δυνατός, δεν μπορείς να αλλάξεις τη μοίρα σου.
· Πάμε και στο πέναλτι , που τελικά όρισε το παιχνίδι. Ο Γκρέι έχασε το πέναλτι με τον ΠΑΟΚ, τώρα χάνει αυτό που θα κρατούσε ζωντανές τις ελπίδες πρόκρισης. Γιατί αν είχε σκοράρει δεν θα ήταν άμεση η ανάγκη να γίνει ο Φαμπιάνο σέντερ φορ, να αφήσει την άμυνα , ώστε να σκοράρει με ευκολία ο Ελ Αραμπί. Θα πήγαινε το παιχνίδι , στην χειρότερη περίπτωση στην παράταση. Και εκεί θα παίζανε έντεκα εναντίον δέκα. Κατάφερε να διαλύσει όλα τα πιστεύω του κόσμου. Μπράβο του. Τέτοια ψυχρολουσία δεν φανταζόταν κανένας ότι θα ζήσει. Ο άνθρωπος δεν ξέρω πόσο ικανός είναι στις εκτελέσεις. Στην προκειμένη περίπτωση δεν έπρεπε να το κτυπήσει αυτός. Το κέρδισε, πήρε την αποβολή, τον έπιασε η χαρά για να σκοράρει. Ο Τζολάκης τον είχε διαβάσει.
Σε όλο το παιχνίδι ήταν αυτός που τους κοιτούσε όλους με στυλ «δεν θα με νικήσετε». Έβγαλε όλες τις φάσεις και τους χάλασε την ψυχολογία. Η πλάκα είναι ότι στη φάση του πέναλτι, ο Ματέο δεν βάζει τη μπάλα στα δίχτυα , με το τέρμα μπροστά κενό, κάτι που θα αποτελούσε συζήτηση για πλεονέκτημα. Το έχασε γιατί ο αμυντικός του Ολυμπιακού έχει μάθει να μην αφήνει τίποτα να περάσει. Αυτό είναι μέταλλο. Στον ΑΡΗ το ψάχνουμε.
· Τέλη Ιανουαρίου μπορούμε να ασχοληθούμε πλέον και με άλλα πράγματα. Τέλος οι στόχοι, τέλος οι συζητήσεις, τέλος τα όνειρα. Μία ακόμα χρονιά που ο ΑΡΗΣ θα συμπληρώνει τις αγωνιστικές. Το «καλύτερο ρόστερ» έμεινε από κίνητρο. Όσοι αποφασίζουν ας κρατήσουν τις ιδέες του για την άλλη χρονιά. Θα είναι πιο χρήσιμες. Κρίμα για τον ΑΡΗ, η χαμένη χρονιά μπαίνει στο πάνθεον των υπολοίπων σεζόν που δεν κατάφερε να κατακτήσει τίτλο. 53ος χρόνος και συνεχίζουμε.
