O Γιάννης Μπουτάρης (και όχι άδικα…) τα τελευταία χρόνια βρέθηκε στη δίνη του (κιτρινόμαυρου) κυκλώνα, για μια σειρά από δηλώσεων και ενεργειών που δεν συνάδουν με αυτό που έλεγε και λέει ακόμη και… χθες, ότι: “είμαι Αρειανός και το αίμα νερό δεν γίνεται…”.
Συμβολικά η ΚΜΑ θέλησε ως πρώτο πολίτη της Θεσσαλονίκης να τον φέρει πιο κοντά στον Άρη, παρά να τον απομακρύνει. Μήπως η εσωστρέφεια και τα κατά συρροή μέτωπα (πολλά εκ των ουκ άνευ) δεν δημιούργησαν περισσότερους εχθρούς από ότι “σηκώνει” η πραγματικότητα στο παρέλθον;
Ο Γιάννης Μπουτάρης (ξανα)ένιωσε μέρος από το μεγαλείο αυτό του συλλόγου στα εγκαίνια του περιπτέρου του Άρη. Μπορεί να… θυμήθηκε πάλι γιατί ήταν και γιατί… πρέπει να είναι ένας υπερήφανος Αρειανός. Μίλησε για τον Άρη. Ένιωσε και πάλι τι σημαίνει Άρης. Όχι από την τηλεόραση, αλλά μέσα σε έναν κιτρινόμαυρο πυρήνα, ο οποίος ήταν μεγάλος, αλλά θα μπορούσε να ήταν και μεγαλύτερος (η εσωστρέφεια που λέγαμε και πριν…). Είδε κύπελλα και λάβαρα του “Αυτοκράτορα” στα οποία έπαιξε και εκείνος στο παρελθόν το δικό του ρόλο.
Κάποια στιγμή -αν και έδειξε να αιφνιδιάζεται- φόρεσε το κιτρινόμαυρο κασκόλ που του πρόσφερε εκ μέρους της ΚΜΑ ο Τάσος Ταμπακούλης. Έδειξε να το χαίρεται. Άλλωστε, το αίμα νερό δεν γίνεται… Το είπαμε. Αρκεί να το εννοεί.
Ο Άρης είναι σε μια εποχή, όπου με υπερηφάνεια πρέπει να προβάλλει την λαμπρή του ιστορία και αφού θα βάλει στην άκρη την καταστροφική του εσωστρέφεια (είδαμε απουσίες και πάλι σημαντικές…) να προχωρήσει. Αρκεί να γνωρίζει τον δρόμο του, να πιστεύει στις δυνάμεις του και να μην κάνει εχθρούς, απλά για να κάνει…
Και όπως ειπώθηκε και χθες κατά κόρον “Στο περίπτερο του Άρη είναι προσκεκλημένη όλη η πόλη! Διότι η Θεσσαλονίκη αγαπάει τον Άρη”. Και υπάρχουν 100 (χιλιάδες) λόγοι για να τον αγαπάει…
