Ο διαιτητής σφύριξε , η χρονιά έληξε, ο ΑΡΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ κατετάγη τρίτος, όπως και πέρσι. Μια χρονιά που ξεκίνησε με -6, με αποκλεισμό από την Ευρώπη , με χαμένους βαθμούς στο «Βικελίδης», με μέτριες έως κακές εμφανίσεις, τα πράγματα έδειχναν δύσκολα και καθόλου ευοίωνα.
Να όμως που στο τέλος , αφού πέρασε από φουρτούνες, έφτασε να πιεί νερό, να αποδείξει ότι τα κεκτημένα τα υπερασπίστηκε και για μία νίκη έχασε την δεύτερη θέση. Με ότι ζήσαμε, αυτό φαντάζει θαύμα. Η ομάδα φάνηκε να είναι συνεπής στις υπερβάσεις, από την άλλη στα εύκολα δεν τα πήγε καθόλου καλά. Το αδύνατο σημείο ήταν η έδρα , εκεί που όλοι πίστευαν ότι οι νίκες θα ερχόντουσαν με αυτόματο πιλότο.
Χάθηκε η συγκέντρωση , η πίστη , η ομάδα έβγαζε τον κακό της εαυτό. Αλλά δες, όλα τα στραβά ξεχνιούνται γιατί οι ίδιοι παίκτες, που μας στεναχωρούσαν, έκαναν τα αδύνατα δυνατά να ξαναβγούμε Ευρώπη. Τιμή και δόξα λοιπόν σε όποιον ίδρωσε τη φανέλα του «θεού του Πολέμου» και μας χάρισε τη θέση που βάζει από κάτω τις δύο εκ Αθηνών ορμώμενες ομάδες, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά. Μέσα σε όλα τα στραβά κάτι γίνεται καλό τελικά. Το λέει η βαθμολογία και τα αποτελέσματα. Υποκλίνομαι στον ΑΡΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ και σε όλους όσους δούλεψαν γι’ αυτό τον άθλο. Συγχαρητήρια.
– Η εκδίκηση του 0-5 μπορεί να μην ήρθε με το ίδιο σκορ αλλά φευ και το δικό μας 0-3 δεν με χάλασε. Νίκη ουσίας, γοήτρου, με κεκτημένη ταχύτητα από την μεγάλη ανατροπή επί της αεκ. Έτσι έπρεπε και έτσι έγινε. Ο ΑΡΗΣ έριξε στο καναβάτσο από το πρώτο λεπτό τον αντίπαλο , δεν είχε διάθεση για περιπέτειες και από το πρώτο ημίχρονο «καθάρισε» το παιχνίδι. Δύο γκολ και συνεχή πίεση ήταν ο μονόλογος του ΑΡΗ που δεν έδωσε το παραμικρό δικαίωμα να αμφισβητηθεί η ανωτερότητα του.
Μπορεί να μην υπήρχε κάποιο υπέρμετρο άγχος , αυτό μάλλον βοήθησε στις κινήσεις των παικτών μέσα στο γήπεδο, δεν υπήρχε όμως και επιπολαιότητα. Με καθαρό σχέδιο στο 4-4-2 του Μπούργος , να γίνουν οι επιθέσεις από άξονα και πλευρές με δύο παίκτες μέσα στην περιοχή, ο ΑΡΗΣ απειλούσε και διεκδικούσε ότι περισσότερο μπορούσε να πάρει. Κράτησε τη μπάλα και επέβαλε το ρυθμό του , αποσυντόνισε τους αντιπάλους με το καλό passing game , εκμεταλλεύτηκε τις κινήσεις των επιθετικών και με λίγη τύχη θα είχε πάει στα αποδυτήρια με μεγαλύτερο σκορ. Καταπληκτική η ασίστ του Ιτούρμπε στον Καμαρά για το 0-2. Παρέσυρε τους παίκτες επάνω του και «έσπασε» τη μπάλα για να βγάλει τον συμπαίκτη του τετ-α-τετ. Συνεργασία υψηλού επιπέδου.
-Στο δεύτερο ημίχρονο το αξιοσημείωτο είναι ότι οι δύο προπονητές έπαιξαν το παιχνίδι μέχρι το 90ο λεπτό. Ο μεν Μεταξάς άλλαξε σχηματισμό σε 4-3-3 για να φτάσει σε τέρμα ο δε Μπούργος γύρισε σε 5-4-1 για να διασφαλίσει τη νίκη και να μην επιτρέψει καμία απειλή στην εστία του Κουέστα. Ξενίζει το γεγονός ότι φτάσαμε σε τέτοιο παιχνίδι αλλά από την άλλη σκέφτεσαι ότι τίποτα δεν χαρίζεται και για όλα πρέπει να έχεις απάντηση. Ο Μπούργος έδειξε να είναι αρκετά παθιασμένος μέχρι το τελικό σφύριγμα κάτι που πιστώνεται για την νοοτροπία που έχει και προφανώς θα θελήσει να περάσει στην ομάδα.
Είναι ψυχολογικό αβαντάζ για μία ομάδα να πωρώνεται μέσα στο γήπεδο. Κυνηγάει περισσότερο το αποτέλεσμα , ξεσηκώνει τους φιλάθλους και «πουλάει» ακριβά το τομάρι της σε κάθε ματς. Ελπίζω να είναι ένα από τα θετικά που θα προσφέρει ο συγκεκριμένος προπονητής τη νέα ποδοσφαιρική χρονιά. Ο Πάλμα συνέχισε να προσφέρει , παρότι δεν κατάφερε να σκοράρει, ο Φαμπιάνο με τον Μπράμπετς έκλεισαν τη χρονιά με αρχοντικές εμφανίσεις, ενώ από τους υπόλοιπους δεν υστέρησε κανείς. Όλοι δούλεψαν για την τελευταία νίκη της φετινής σεζόν με τον καλύτερο τρόπο.
– Το χαμόγελο που στολίζει τα πρόσωπα μας μετά απ’ αυτή την ομολογουμένως ασταθή χρονιά , θα μείνει μέχρι το πρώτο επίσημο παιχνίδι του καλοκαιριού στον ευρωπαϊκό θεσμό. Ελπίδα δική μου και κάθε αρειανού είναι η ομάδα να βρει τον δρόμο των επιτυχιών μέσα από οργανωμένες και μελετημένες κινήσεις, να αποκτήσει σταθερότητα ώστε οι στόχοι να γίνουν εφικτοί. Ζούμε ωραίες στιγμές , θέλουμε να ζήσουμε περισσότερες.
