Ο μεγάλος πρωταγωνιστής του θριάμβου της Λισαβόνας, για τον Άρη κόντρα στην Μπενφίκα ήταν δίχως άλλο ο Γιώργος Σεμερτζίδης. Ο μοναδικός σκόρερ του Άρη στην πρωτεύουσα της Πορτογαλίας μίλησε στο PRESSARIS.gr για το πως ο ίδιος έζησε όλη αυτήν την εμπειρία κόντρα στους «αετούς». Είπε ακόμη και πως ένιωσε όταν το ρολόι σταμάτησε στο 81ο λεπτό στο «Ντα Λουζ», λεπτό που ο ίδιος σκότωσε την πορτογαλική ομάδα και έδωσε την πρόκριση στους «κίτρινους».
Ξεκινώντας μας είπε για το τι υπάρχει στη μνήμη του από τότε, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Με πηγαίνεις πολλά χρόνια πίσω. Χρόνια που ο Άρης έπαιζε πολύ καλό ποδόσφαιρο. Μου θυμίζει πολλά εκείνη η χρονιά. Το πόσο καλή ομάδα ήμασταν. Το πόσο οικογένεια ήμασταν. Μου θυμίζει η αναφορά που μου έκανες, την πίεση που μας άσκησε η Μπενφίκα. Την ασφυκτική πίεση. Θυμάμαι το θεόρατο γήπεδο. Καταστάσεις που δεν είχαμε αντιμετωπίσει ποτέ. 70.000 κόσμος στις κερκίδες μεγάλωνε ακόμα περισσότερο την πίεση προς την ομάδα μας. Θυμάμαι τον τεράστιο αντίπαλο που αντιμετωπίσαμε. Μία Μπενφίκα με πολλούς παίκτες διεθνείς, μεγάλους αστέρες της εποχής εκείνης. Θυμάμαι όμως πολύ περισσότερο το γκολ που πέτυχα. Ένα εκπληκτικό γκολ και δεν το λέω επειδή το έβαλα εγώ, προς το τέλος του αγώνα, με ένα σουτ στη γωνία του Μπέτο. Ένα γκολ που μας έδωσε μία τεράστια πρόκριση. Ένα γκολ που έκανε τόσο κόσμο στις εξέδρες να σιγήσει, ώστε να ακούγονται οι περίπου 150 Αρειανοί που ταξίδεψαν στη Λισαβόνα».
Για το άγχος που πιθανόν είχαν ο ίδιος και οι συμπαίκτες του, σχολίασε: «Αυτό είναι εύκολο να το σκέφτεσαι. Πριν μπούμε στο γήπεδο είχαμε αγχωθεί όντως πολύ. Εντύπωση μου έκανε το γήπεδο και οι κερκίδες. Ο κόσμος ήταν στην ουσία από πάνω μας. Οι ιαχές του κόσμου μας επηρέασαν είναι η αλήθεια. Ακούγαμε τον κόσμο να ζητωκραυγάζει, όμως με το που ξεκινάει το παιχνίδι αλλάζουν όλα. Σε οτιδήποτε συνθήκες είσαι αναγκασμένος να παίξεις για την επιβίωσή σου».
Για την ομοιογένεια εκείνης της ομάδας, είπε: «Ήμασταν ομάδα με γράμματα κεφαλαία. Ήμασταν μία οικογένεια, όλοι φίλοι μεταξύ μας. Τελείωνε η προπόνηση και πηγαίναμε όλοι έξω μαζί. Άλλωστε πέρα από τον Όλε, όλοι οι υπόλοιποι ήταν Έλληνες και κάποιοι, όπως ο Κούης, ο Ζήνδρος κι εγώ και άλλοι που δεν θυμάμαι, ήμασταν μέλη της Εθνικής Ελλάδας. Ήταν μία ομάδα που για μία πενταετία πρωταγωνιστούσε και απλά λόγω σύμπτωσης δεν πήρε κάποιο τίτλο. Ούτως ή άλλως όλοι θυμόμαστε ακόμα και ότι εκείνη τη χρονιά παίξαμε και στον Βόλο το μπαράζ».
Τέλος, για τον σημερινό Άρη τόνισε: «Είναι μία περίοδος δύσκολη αναμφίβολα, όμως δεν θέλω να σχολιάσω κάτι. Όλοι βγαίνουν και σχολιάζουν. Αυτό δεν βοηθάει. Το μόνο που μπορώ να πω είναι πως ο Άρης θα βρει το δρόμο του. Το εύχομαι και το πιστεύω».
