Ο Νίκος Γκάλης δεν μπορεί να ξεχάσει αυτό που συνέβη στην τιμητική εκδήλωση. Αυτό που τον χαροποιεί περισσότερο είναι η αγάπη του κόσμου, την οποία θεωρεί την πιο μεγάλη ανταμοιβή.
Ο Γκάλης μίλησε στην “Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία”, λίγες μέρες μετά την εκδήλωση που διοργανώθηκε προς τιμήν του. Αναλυτικά όσα είπε:
–Πέρασαν ημέρες απ’ την εκδήλωση όπου σας τίμησε ο Άρης. Ηρεμήσατε;
«Ακόμη δεν μπορώ να ξεχάσω τις εκδηλώσεις αγάπης του κόσμου, και ευχαριστώ και πάλι όλους όσοι βοήθησαν και όλο τον κόσμο που ήρθε. Ήταν κάτι συγκλονιστικό για ‘μένα, αποδείχθηκε ότι ο κόσμος δεν ξεχνά. Πιστεύω ότι έφυγε και αυτός ευχαριστημένος, όπως κι εγώ, ήταν μια όμορφη βραδιά που ξύπνησε αναμνήσεις».
–Είπατε ότι «κάλλιο αργά παρά ποτέ»…
«Το είπα γιατί έτσι είναι. Εγώ δεν πίεσα ποτέ κανέναν, και όσοι με γνωρίζουν ξέρουν ότι ποτέ δεν πρόκειτο να το κάνω. Ευχαριστώ λοιπόν τη νέα διοίκηση του Άρη που έκανε αυτή την ωραία εκδήλωση, που με τίμησε, ευχαριστώ και όλους τους συμπαίκτες μου και αντιπάλους, εκείνης της εποχής, που ήρθαν, ακόμη κι αυτούς που για διάφορους λόγους δεν μπόρεσαν να έρθουν, όπως ο Μενεγκίν ή ο Οστρόφσκι, ή και ο Φάνης ο Χριστοδούλου. Άνθρωποι είμαστε, κάτι μπορεί να συμβεί».
–Στις δηλώσεις σας μετά την εκδήλωση είπατε ότι είστε σε συζητήσεις με τη διοίκηση του Άρη για να βοηθήσετε την ομάδα από κάποιο πόσο ή με κάποιον τρόπο. Έχει ωριμάσει αυτή η σκέψη για να επιστρέψετε στο προσκήνιο;
«Δεν θέλω να κάνω κάτι για να φανεί ότι το κάνω. Θα συζητήσουμε με τον Άρη και θα δούμε τι θα είναι καλύτερο για όλους και κυρίως για την ομάδα. Ο κόσμος πρέπει να τη βοηθήσει να σταθεί στα πόδια της, γίνεται μία νέα προσπάθεια και η διοίκηση αποτελείται από καλούς και νέους ανθρώπους».
– Κάποιος θα αναρωτηθεί: Πώς, με τέτοια ανταπόκριση και αγάπη απ’ τον κόσμο, δεν έχει διεκδικήσει μια παρουσία στην πολιτική σκηνή της χώρας, όπως έκαναν κάποιοι συναθλητές σας ή άνθρωποι του αθλητισμού;
«Στο παρελθόν μου έχουν γίνει διάφορες προτάσεις, αλλά είναι γνωστό ότι δεν μου ταιριάζει τέτοιος ρόλος – έτσι πιστεύω, τουλάχιστον. Ο καθένας μπορεί να προσφέρει στη χώρα απ’ το πόστο που μπορεί. Εμένα το αντικείμενό μου ήταν το μπάσκετ. Έχω την άποψη μου για την πολιτική, αλλά δεν θα ήθελα να γίνω επαγγελματίας σε κάτι που δεν μου ταιριάζει. Όποιος πληρώνεται για κάτι είναι επαγγελματίας, δεν είναι;»
–Ποια είναι η άποψή σας για την οικονομική κρίση στη χώρα; Πιστεύετε ότι ευθύνονται κάποιοι;
«Σίγουρα ευθύνονται κάποιοι. Προφανώς και φταίνε όσοι δεν κατάλαβαν που πηγαίνει η οικονομία της χώρας ή δεν πήραν το μήνυμα των καιρών. Είναι άδικο για τον απλό κόσμο να πληρώνει τα λάθη κάποιων πολιτικών».
–Πως περνάτε το χρόνο σας τώρα που είστε μακριά απ’ τα γήπεδα; Βλέπετε μπάσκετ;
«Βλέπω αγώνες όποτε μπορώ, αλλά δεν μπορώ να πω ότι βλέπω φανατικά. Περνάω πολύ χρόνο με την οικογένεια μου, με την κόρη μου, παίζουμε μαζί, τα συνηθισμένα που κάνει κάθε άνθρωπος».
–Ποια η γνώμη σας για την του Ολυμπιακού; Αφήσατε γερές βάσεις στο ελληνικό μπάσκετ…
«Ήταν μια μεγάλη επιτυχία, που είναι ακόμη μεγαλύτερη γιατί έγινε για δεύτερη σερί χρονιά. Ο Ολυμπιακός έπαιξε πολύ ομαδικά, σε κάθε αγώνα είχε πολλούς πρωταγωνιστές, και έπαιξε πολύ καλή άμυνα και είχε καλή τακτική. Αξίζουν συγχαρητήρια στους παίκτες του και στον προπονητή του, αλλά και στη διοίκηση που στηρίζει την ομάδα».
–Είχατε πει ότι ο Σπανούλης σας αρέσει σαν παίκτης γιατί μπουκάρει στη ρακέτα, δεν φοβάται τους ψηλούς, κάτι που κάνατε και εσείς. Σας θυμίζει τον εαυτό σας;
«Είναι πολύ καλό για το ελληνικό μπάσκετ που έχουμε καλούς παίκτες, που έχουν και προσωπικότητα. Ο Σπανούλης είναι ένας τέτοιος παίκτης, όπως κι ο Διαμαντίδης. Είχα πει ότι εμένα μου άρεσε να μπαίνω μέσα, να τα βάζω με τους ψηλούς. Ο Σπανούλης είναι πιο επιθετικός παίκτης και έπαιξε πολύ καλά κι αυτός στον τελικό».
–Τελικά γιατί δεν παίξατε λίγο στην εκδήλωση;
«Ήμουν έτοιμος να κάνω ένα μπάσιμο, αλλά φορούσα παπούτσια που μπορεί να γλιστρούσαν και δεν ήθελα κάτι τέτοιο (γελώντας). Γύρισα όμως την μπάλα στο δάχτυλο. Εντάξει, δεν ήθελα να χαλάσει η εικόνα που έχει ο κόσμος για ‘μένα τόσα χρόνια, τι να δει τώρα από ‘μένα; Ό,τι ήταν να δει το είδε, πιστεύω. Κάποια στιγμή πήγα να σουτάρω αλλά με πρόλαβε ο Φιλίππου και έκανε air ball! Δεν πειράζει, περάσαμε όλοι πολύ όμορφα, και πιστεύω ότι και ο κόσμος πέρασε πολύ καλά».
–Νιώθετε «γεμάτος» ύστερα από τόσα χρόνια;
«Νιώθω πως ο κόσμος με αγάπησε και αυτό είναι η πιο μεγάλη ανταμοιβή. Ότι περπατάω στο δρόμο και με χαιρετούν όλοι, ακόμη και φίλαθλοι άλλων ομάδων. Ότι βγαίνουν φωτογραφίες παιδιά μαζί μου, που σημαίνει ότι με είδαν στο βίντεο, στην τηλεόραση, ότι τους μίλησαν οι γονείς τους για ‘μένα. Κι αν κατάφερα να στείλω ένα παιδί στο γήπεδο του μπάσκετ αντί στην καφετέρια ή σε κάτι πιο άσχημο, τότε νιώθω ευτυχισμένος, έτσι κι αλλιώς».
