Tο Football Manager δεν είναι πραγματικό ποδόσφαιρο, αλλά μια αρκετά πειστική προσομοίωση του πώς προετοιμάζεται και λειτουργεί μια ομάδα ποδοσφαίρου πριν, κατά τη διάρκεια και στο τέλος μιας αγωνιστικής σεζόν. Το εν λόγω video game επιβραβεύει αυτόν που αποκαλούμε ‘προπονητή της εξέδρας’ κι αυτό -αν κρίνουμε από την περίπτωση του πολυνίκη gamer Μίκαλ Λενλέκ- είναι μια δήλωση πολύ πιο σοβαρή απ’ όσο δείχνει.
Επειδή το FM είναι ένα ποδοσφαιρικό σύμπαν που εξελίσσεται παράλληλα με το πραγματικό, θα επιχειρήσουμε να θυμηθούμε εκείνους τους παίκτες που κατάφεραν να γίνουν πολυεργαλεία και σταρ σε ομάδες του διάσημου παιχνιδιού, αλλά στην πραγματικότητα αποδείχθηκαν ‘χρυσές’ μετριότητες. Ο τίτλος του ‘κορυφαίου στο FM’ άραγε μπορεί να καταγραφεί έστω σαν διάκριση της παρηγοριάς για τους παρακάτω παίκτες; Το σίγουρο είναι πως κάποιοι από αυτούς, σήμερα υπογράφουν αυτόγραφα λόγω του Football Manager.
Ο Φρέντι Αντού προτίμησε το κλάμπινγκ
Ο Φρεντουά Κοραντένγκ Αντού έγινε γνωστός στα μέσα της περασμένης δεκαετίας στο αμερικανικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου σαν ο ‘νέος Πελέ’. Το 15χρονο wonderkid προσπάθησε όσο μπορούσε να αποδείξει την ποδοσφαιρική αξία του, αρχικά ως παίκτης της Ντι Σι Γιουνάιτεντ και στη συνέχεια στη Ρεάλ Σολτ Λέικ, κατά την 4ετία 2004-2007. Το καλοκαίρι του 2007 βρέθηκε στην Πορτογαλία και στην Μπενφίκα κι η πορεία του θύμιζε εκτόξευση. Ακολούθησε κάτι που θύμιζε περισσότερο με τουρισμό, με δανεισμούς στη Μονακό, στη Μπελενένσες, στον Άρη και στη Ρίζεσπορ. Η επιστροφή του στις ΗΠΑ επίσης δεν στέφθηκε από επιτυχία και σήμερα ο Αντού, αν και δεν έχει ανακοινώσει επίσημα την απόσυρση του από το ποδόσφαιρο, εργάζεται κυρίως ως promoter σε νυχτερινό μαγαζί. Τουλάχιστον, είχε μαγική ντρίπλα στο FM.
Φάμπιο Παΐμ (ο παίκτης που έτρεμε ο Κριστιάνο Ρονάλντο;)
Στο Football Manager, ο Πορτογάλος Φάμπιο Παΐμ ήταν ο παίκτης που σε έκανε να πιστέψεις πως έχει ενσωματωμένο κάποιο cheat, ώστε να παίζει μονίμως στο maximum, στο απόλυτο ’10’ των δυνατοτήτων του. Ο θρύλος λέει πως όταν ο Κριστιάνο Ρονάλντο πήγε στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είπε “αν λέτε εμένα καλό παίκτη, περίμενετε να δείτε τον Φάμπιο Παΐμ, που είναι ακόμα καλύτερος”. Ενδεχομένως και να έκανε χιούμορ ο Ρονάλντο, καθώς ο Παΐμ ήταν μια εκκωφαντική αποτυχία, ένα κάρβουνο που πλασαριζόταν από τον μάνατζερ Ζόρζε Μέντες σε κλαμπ της Ευρώπης ως άκοπο ‘διαμάντι’. Ο Παΐμ κατέγραψε κάποιες λιγοστές εμφανίσεις στη Σπόρτινγκ Λισαβόνας το 2007 και στη συνέχεια ξεκίνησε το ταξίδι του ανά τον κόσμο ως δανεικός (μέχρι το 2011) και στη συνέχεια ως ελεύθερη μεταγραφή. Έπαιξε στη Β’ Πορτογαλίας (Τροφένσε), πέρασε για ένα φεγγάρι από την Τσέλσι χωρίς να πετύχει κάτι ουσιαστικό, πέρασε από την Αγκόλα (Μπενφίκα Λουάντα), από τη Μάλτα (Μόστα), ενώ βρέθηκε μέχρι και σε ομάδα β’ κατηγορίας του Λουξεμβούργου με όνομα-σιδηρόδρομο, που μοιάζει με τίτλο ταινίας. Ο Πορτογάλος εξτρέμ δεν κατάφερε ούτε εκεί να καθιερωθεί, κάτι που μας ακούγεται σαν “έφτασε στον απόλυτο πάτο του ποδοσφαίρου και αντί να ανέβει ξανά, μπέρδεψε τα πόδια του και έπεσε”. Πέρυσι το καλοκαίρι συνελήφθη στο Εστορίλ για κατοχή ναρκωτικών ουσιών. Σήμερα προσπαθεί να κάνει μια νέα αρχή στη ζωή του.
Η θλίψη του Τσέρνο Σάμπα
Πάντα φθηνός για να τον αγοράσεις, πάντα αξιόπιστος στο παιχνίδι του και με άμεση σύνδεση με τα δίχτυα, ο Τσέρνο Σάμπα ήταν ένα διαμάντι του αφρικανικού ποδοσφαίρου, που δεν έχανε ΠΟΤΕ ευκαιρία για γκολ στο FM. Ο Σάμπα θα έχει να θυμάται με χαμόγελο αυτόν τον τίτλο, καθώς στην πραγματική πορεία του στο ποδόσφαιρο υπέφερε. Στα παιδικά/εφηβικά πρωταθλήματα πετύχαινε το ένα γκολ μετά το άλλο κι η Μίλγουολ ήταν η πρώτη ομάδα που ενέταξε στο δυναμικό της τον 17χρονο (το 2002), πολιτογραφημένο Άγγλο με καταγωγή από την Γκάμπια. Ακολούθησε μια αποτυχημένη απόπειρα μεταγραφής στη Λίβερπουλ, ένα ταξίδι για μια καλύτερη τύχη στην ισπανική Κάδιθ (2004-2005), μια προσπάθεια για κάτι καλύτερο στην ομάδα νέων της Μάλαγα (2006), μια επιστροφή στη Μεγάλη Βρετανία για τη Ρέξαμ των μικρών κατηγοριών, ακόμα και μια απόπειρα να παίξει στην Ελλάδα (2010), για τον Παναιτωλικό, χωρίς επιτυχία. Ο Σάμπα αποσύρθηκε από το ποδόσφαιρο το 2015, δηλώνοντας στον Guardian πως διασκέδαζε με όσα λέγονταν για εκείνον και τα αθλητικά video games, αλλά (με τα δικά του λόγια)”όταν έπαιζα στην Ισπανία, υπήρχαν βράδια που έπεφτα για ύπνο και δεν ήθελα να ξυπνήσω”. Η ζωή μακριά από το ποδόσφαιρο βοήθησε τον Σάμπα να καταπολεμήσει την κατάθλιψη. Σήμερα επιχειρεί να επιστρέψει στο βρετανικό ποδόσφαιρο ως προπονητής, ενώ συχνά προσκαλείται σε events του Football Manager για να υπογράψει αυτόγραφα.
Το χάρτινο μεγαλείο του Ζιοβάνι ντος Σάντος
Όταν αναδείχθηκε το άστρο του Λιονέλ Μέσι από τη Μασία, κάθε δημοσιογράφος ανά τον κόσμο αναζητούσε το επόμενο wonderkid του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, τομ ‘νέο Μέσι’. Ακόμα και δημοσιεύματα του ελληνικού Τύπου επέλεγαν παίκτες μικρών ομάδων (πχ. Βασίλης Κουτσιανικούλης) για να τους βαφτίσουν ‘ο Έλληνας Μέσι’. με την κυνική πραγματικότητα να προσγειώνει τους πάντες. Ο Ζιοβάνι ντος Σάντος ήταν κατά πολλούς ‘ο Μεξικανός Μέσι’, ένας από τους κορυφαίους παίκτες στο FM2009, ένα wannabe αστέρι του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, o οποίος ύστερα από τη θητεία του σε Μπαρτσελόνα Β και Μπαρτσελόνα, προσγειώθηκε στην Τότεναμ (2008) μαζί με τον Λούκα Μόντριτς, σαν έτοιμος από καιρό, σαν θαρραλέος, για να μαγέψει τα πλήθη. Δεν κατάφερε να καθιερωθεί στην Αγγλία. Πέρασε από Τουρκία (Γαλατάσαραϊ), από Ισπανία (Ράθινγκ Σανταντέρ, Μαγιόρκα, Βιγιαρεάλ) χωρίς να κάνει τη διαφορά, ακούστηκε το όνομά του για τον Ολυμπιακό, για να βρει την ποδοσφαιρική Ιθάκη του στους Γκάλαξι του Λος Άντζελες (2015-2018: 77 συμμετοχές, 26 γκολ) και να καταλήξει στο Μεξικό (Αμέρικα).
Ο μάγος Μαξίμ Τσιγκάλκο
Εδώ μιλάμε για τον ‘Πελέ της Λευκορωσίας’, τον παίκτη που έκανε γκολπόστ τα βουνά του Μινσκ και πέρναγε την μπάλα μέσα από τις συστάδες των δέντρων για να διώξει τους Ρώσους εισβολείς! Αναφέρομαι, με έναν υπερβολικό τρόπο, στη μαγική ικανότητά του να σκοράρει ακατάπαυστα, να μπορεί να πετάξει 100 γκολ ανά σεζόν Football Manager. Στην πραγματικότητα, ο Τσιγκάλκο ήταν ένας παίκτης με ‘πήλινα’ πόδια, που ταλαιπωρήθηκε από τραυματισμούς και αποσύρθηκε από το ποδόσφαιρο στα 26 του. Όχι, μην κλαίτε για το αστέρι της Λευκορωσίας.
