Ο Νίκος Γκάλης θα τιμηθεί σήμερα από Έλληνες ομογενείς στον τόπο που “γεννήθηκε” το μπάσκετ, στο Σπρίνγκφιλντ της Μασαχουσέτης. Ο Κωστής Ψιμόπουλος, ο οποίος διδάσκει στο Χάρβαρντ και το ΜΙΤ, είναι από τους βασικούς εμπνευστές της εκδήλωσης και μίλησε στο PRESSARIS για όσα συμβούν σήμερα και τι σημαίνει Γκάλης για τους ομογενείς.
Τι σημαίνει για σας, τους Έλληνες ομογενείς της Αμερικής η ένταξη του Νίκου Γκάλη στο Hall Of Fame του Παγκοσμίου Μπάσκετ;
Αναλογιζόμενοι την ιστορικότητα του γεγονότος, οτι δηλαδή δεν έχει υπάρξει άλλος Έλληνας ή Ελληνοαμερικανός που να έχει ενταχθεί ποτέ στο συγκεκριμένο Hall Of Fame, η ένταξη του Νίκου Γκάλη προκαλεί μεγάλο αίσθημα περηφάνιας, για τους απανταχού αποδήμους Έλληνες, για όσους τον θυμούνται από τα χρόνια που οι ίδιοι βρίσκονταν στην Ελλάδα ή τον παρακολουθούσαν μέσω της τηλεόρασης, αλλά και για εμένα ιδιαίτερα.
Όταν έφτασα στις ΗΠΑ για μεταπτυχιακές σπουδές με υποτροφία του ΙΚΥ το 2004, πήγα στο Πανεπιστήμιο Springfield College, το οποίο είναι η γενέτειρα του μπάσκετ, οπότε έχει ακόμα πιο μεγάλη σημασία για εμάς που είμαστε απόφοιτοι του συγκεκριμένου ιδρύματος.
Για αυτό και ήθελα πολύ και προσπάθησα να οργανώσουμε κάποια τιμητική εκδήλωση όπου να τον βραβεύουν οι Έλληνες ή Ελληνοαμερικάνοι, απόφοιτοι του Springfield College. Είμαστε περίπου 20-25 Έλληνες συνολικά που έχουμε φοιτήσει εκεί από το 1960 και μετά.
Μερικοί από αυτούς απέκτησαν σημαντικές θέσεις στον χώρο του Ελληνικού αθλητισμού και της εκπαίδευσης (και του διεθνούς αθλητικού γίγνεσθαι) όπως ο παλαιότερος, Βασίλης Κλεισούρας, που διετέλεσε Καθηγητής Εργοφυσιολογίας και Πρόεδρος του ΤΕΦΑΑ Αθηνών, ο Μάκης Ασημακόπουλος, Γενικός Διευθυντής Αθλημάτων στους Ολυμπιακούς της Αθήνας το 2004 και διοργανωτής του Αυθεντικού Μαραθωνίου Αθηνών, και ο Δημήτρης Γαργαλιάνος που ήταν ιδρυτής και πρώτος Πρόεδρος της ΕΛΛ.Ε.Ε.Δ.Α.Α. (Ελληνική Επιστημονική Εταιρεία Διοίκησης Αθλητισμού & Αναψυχής).
Είναι μια ιδιαίτερη πρωτοβουλία να τιμηθεί ο κορυφαίος Νίκος Γκάλης από τους Έλληνες ομογενείς; Πείτε μας κάποια πράγματα για την εκδήλωση, η οποία μάλιστα θα γίνει στο Springfield, εκεί που γεννήθηκε το μπάσκετ…
Η έμπνευση και το έναυσμα για την ιδέα αυτή ήρθε στις αρχές Απριλίου, λίγο πριν το Πάσχα, όταν συνολιμούσα με τον Έλληνα φοιτητή (τώρα πια απόφοιτο) που βρισκόταν στο Springfield College τον Θεόκλητο Καρυπίδη, και τον οποίο είχα βοηθήσει αρχικά να έρθει από την Θεσσαλονίκη με υποτροφία για μεταπτυχιακές σπουδές, οπότε και συχνά τον συμβούλευα σε όλη του την πορεία.
Με αφορμή επίσης και το γεγονός οτι έχω την τιμή να εργάζομαι στο γραφείο του Γενικού Προξένου της Ελλάδος στη Βοστώνη, είχα ήδη σκεφτεί οτι θα ήταν καλό, άν ήταν να τιμηθεί ο Νίκος Γκάλης, αυτό να γίνει από σύσσωμη την ελληνική ομογένεια της Βοστώνης, ξεκινώντας από έγκριση και της Ελληνικής Αρχής, την οποία και είχα προσωπικά (και προφορικά) λάβει.
Συζητήσαμε λοιπόν αυτήν την ιδέα, και ακολουθήσαμε αυτό που ονομάζεται στα αγγλικά “brainstorming”, ή αλλιώς την μέθοδο “καταιγισμού ιδεών” έτσι ώστε να κάνουμε έναν σχεδιασμό και να δούμε ποιά βήματα θα έπρεπε να ακολουθήσουμε πρώτα, και ποιούς ανθρώπους να προσεγγίσουμε, πριν φτάσει τελικά η ιδέα στο επιτελείο του Γκάλη.
Αυτό (και το μόνο) που γνωρίζαμε σίγουρα ήταν οτι ο Νίκος Γκάλης προφανώς θα ερχόταν στην περιοχή μας, και αν το πρόγραμμα του το επέτρεπε, πιθανόν να δεχόταν να δεί θετικά τη συμμετοχή του σε μία τέτοια εκδήλωση. Ωστόσο, εμείς έπρεπε να βεβαιωθούμε οτι κάτι τέτοιο θα ήταν εφικτό, πρώτα από την πλευρά του Πανεπιστημίου και της οργανωτικής επιτροπής του Basketball Hall of Fame στο Springfield.
Αρχίσαμε λοιπόν επαφές, και μετά από τις πρώτες προσπάθειες, συνειδητοποιήσαμε οτι αν και ο Director of Athletics ο Δρ. Πουασόν ήταν συγκρατημένα θετικός, ωστόσο η διοίκηση του πανεπιστημίου και ιδιαίτερα η οργανωτική επιτροπή του Basketball Hall of Fame ήταν λίγο διστακτικοί, χωρίς να το απορρίψουν. Το σκεπτικό τους ήταν οτι κάτι τέτοιο είναι πολύ δύσκολο γιατί χρειάζεται πολλαπλές εγκρίσεις από πλήθος παραγόντων, και επειδή το πρόγραμμα για όλους όσους θα εντάσσονταν (inductees) θα ήταν προκαθορισμένο και μή ευέλικτο.
Εμείς πάντως συνεχίσαμε να το πιστεύουμε και να προσπαθούμε. Ο Θεόκλητος έκανε πολλές συναντήσεις και επαφές με τον Director of Athletics, ο οποίος με την σειρά του ανέλαβε να επικοινωνήσει απευθείας με την Πρόεδρο (Πρύτανη) του Πανεπιστημίου Δρ. Γουόκερ, για να προσπαθήσει να προσεγγίσει και να επηρεάσει ίσως από την θέση της αυτή τους ανθρώπους που θα αποφάσιζαν στο Basketball Hall of Fame.
Τελικά, μάθαμε οτι υπήρξε αμοιβαίο ενδιαφέρον για κάτι τέτοιο, και οτι πείστηκαν να συνεχίσουν τις συνομιλίες και διαπραγματεύσεις οι δύο πλευρές έτσι ώστε να επιβεβαιωθεί το άν θα γινόταν και το πού και πότε θα πραγματοποιούνταν μία τέτοια εκδήλωση.
Είχαν φτάσει πια τα μέσα Ιουνίου, και ο καιρός περνούσε, οπότε το πλάνο μας ήταν να μπορέσουμε να έχουμε κάποια τελική έγκριση μέσα στο καλοκαίρι ή μέχρι τις αρχές Αυγούστου το αργότερο, έτσι ώστε να έχουμε αρκετό καιρό να ετοιμαστούμε, και να προσκαλέσουμε εγκαίρως τον κόσμο, τόσο από τις ΗΠΑ όσο και τους ενδιαφερόμενους στην Ελλάδα.
Καθώς περιμέναμε υπομονετικά αλλά εναγωνίως, κάποια στιγμή στα τέλη Ιουλίου με αρχές Αυγούστου επικοινώνησε μαζί μας ο Αντιπρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Φοιτητών του Πανεπιστημίου ΜΙΤ, Δρ. Αριστείδης Κάραλης, αναφέροντας οτι τα μέλη του διοικητικού τους συμβουλίου σκεφτόντουσαν να πραγματοποιήσουν μια μεγάλη εκδήλωση για τον Γκάλη στη Βοστώνη, και μου ζητούσαν αν είχα τρόπο επικοινωνίας μαζί του.
Εγώ τους ενημέρωσα για τις προσπάθειές μας και τους συνέδεσα με τις δικές μας επαφές και τον Θεόκλητο. Τελικά στις 18 Αυγούστου μας ενημέρωσαν οτι μίλησαν με το επιτελείο του Γκάλη αλλά έλαβαν αρνητική απάντηση, οτι δηλαδή δεν θα υπήρχε δυστυχώς χώρος στο πρόγραμμά του για να κάνει ένα ταξίδι και στη Βοστώνη, πράγμα που μας ανησύχησε και εμάς, καθώς ακόμη περιμέναμε και εμείς οριστική απάντηση.
Το αίσιο τέλος και η θετική και οριστική απάντηση τελικά μας ήρθε στις 25 Αυγούστου, και αμέσως μετά αρχίσαμε να το προωθούμε σε όλους τους ανθρώπους και φορείς που είχαμε επιλέξει στη λίστα επικοινωνίας μας.
Ποια είναι η πρώτη εικόνα που έρχεται στο μυαλό σας όταν ακούτε το όνομα Νίκος Γκάλης;
Η πρώτη εικόνα που σκέφτομαι πάντα είναι στην ουσία ένα απόφθευμα. Το Ομηρικό γνωμικό και ιδεώδες “Αιέν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων”, καθώς η αφοσίωση που είχε, το ήθος του εντός και εκτός γηπέδου, η τελειότητα του στην τεχνική και εκτέλεση, αλλά και η σκληρή δουλειά με άρτια επαγγελματικό τρόπο που κατέβαλλε για να γίνεται συνεχώς καλύτερος (έστω και άν ήταν ο καλύτερος), ακόμα και μετά από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του, αποτελούν την προσωποποίηση του ευγενικού αυτού αρχαιοελληνικού ιδεώδους στον σπουδαίο αθλητή και μπασκετμπολίστα Νίκο Γκάλη.
