24 Απριλίου 2010. Τριάντα χιλιάδες φίλαθλοι του Άρη “κατέλαβαν” την… Ελλάδα, έκαναν κατακίτρινη την Εθνική οδό Θεσσαλονίκης – Αθηνών, παρέδωσαν δωρεάν μαθήματα οπαδικής συμπεριφοράς και… τρέλας, αλλά και πάλι χαρά δεν πήραν. Τέσσερα χρόνια μετά η χαρά όχι απλά αγνοείται στον ποδοσφαιρικό Άρη, αλλά δεν μπορεί να σκεφτεί κάποιος πώς θα βρεθεί.
«Άρης, πιθανώς οι καλύτεροι οπαδοί στον κόσμο» ανέφερε ένα αφιέρωμα ξένης ιστοσελίδας σχετικά με την κάθοδο των μυρίων στον τελικό κυπέλλου του ΟΑΚΑ. Και μήπως είχε άδικο; Τον Απρίλιο του 2010, περίπου 30.000 φίλαθλοι του Άρη κατέβηκαν στην Αθήνα «με αεροπλάνα, βαπόρια, τρένα και αυτοκίνητα» και κιτρίνισαν το στάδιο στην μεγαλύτερη και πιο ειρηνική εκδρομή που έγινε ποτέ στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού.
Είναι ένα τεράστιο γεγονός στην ιστορία του αθλητισμού στην Ελλάδα, ακριβώς γιατί όχι απλά δεν… άνοιξε μύτη, αλλά γιατί οι αντίπαλοι αναγνώρισαν την αξία των φιλάθλων στις κερκίδες, στους δρόμους, παντού…
Οι φίλαθλοι του Άρη το 2010 έστειλαν ένα μήνυμα όχι μόνο στην αθλητική Ελλάδα για το μεγαλείο του συλλόγου που αγαπούν, αλλά στους ίδιους τους εαυτούς τους για το τι μπορούν να κάνουν για την αγαπημένη τους ομάδα, έστω κι αν αυτή τους προσφέρει ανείπωτες πίκρες.
Ως πότε η ιστορία στον Άρη θα γράφεται ως επί το πλείστον από τους φιλάθλους; Τις τελευταίες δεκαετίες, από το κύπελλο του ’70 και μετά, είναι μετρημένες στα δάκτυλα οι στιγμές που η ποδοσφαιρική ομάδα ξεπέρασε τον κόσμο της. Είναι αμέτρητες οι φορές που ο κόσμος έχει ξεπεράσει την ομάδα και αυτό είναι που πρέπει να αλλάξει, για να μπορεί αυτός ο κόσμος να χαρεί πραγματικά το μεγαλείο του συλλόγου.
Αυτό το μαρτύριο που βιώνει σήμερα ο κάθε φίλαθλος του Άρη ας είναι το τελευταίο και να αποτελέσει την αρχή για την ανάσταση του συλλόγου.
