Η αντίστροφη μέτρηση για το Μουντιάλ και το PRESSARIS σας παρουσιάζει ένα αφιέρωμα από την πρώτη “σπίθα” που άναψε την “φλόγα” μέχρι σήμερα.
ΟΤΑΝ ΟΙ ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ ΦΟΡΟΥΣΑΝ… ΓΡΑΒΑΤΑ
Ήταν να μη γίνει η αρχή το 1930. Το λαοφιλέστερο άθλημα της εποχής, το ποδόσφαιρο, άρχιζε σιγά σιγά να βρίσκει όλο και περισσότερους υποστηρικτές ανά την υφήλιο. Το μόνο που του έλειπε ήταν μία στέγη’.
Μία διοργάνωση που θα του προσέδιδε την αίγλη που του αρμόζει. Όπερ και εγένετο. Η ιδέα του Γάλλου Ζιλ Ριμέ, πήρε σάρκα και οστά στο συνέδριο της ΦΙΦΑ το 1929. Ως διοργανώτρια χώρα του πρώτου Παγκοσμίου Κυπέλλου, επιλέχθηκε η Ουρουγουάη. Η επιλογή δεν έγινε τυχαία, καθώς η χώρα γιόρταζε τα 100 χρόνια της ανεξαρτησίας της από τον ισπανικό ζυγό.
Στον τελικό έφτασαν η διοργανώτρια και η Αργεντινή, ενώ αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι αυτός διεξήχθη με… δύο μπάλες. Στο πρώτο ημίχρονο χρησιμοποιήθηκε η μπάλα που επέλεξαν οι Αργεντίνοι, με το σκορ να είναι 2-1 υπέρ τους. Φαίνεται όμως ότι η μπάλα της Ουρουγουάης… έφερε γούρι στο β’ μέρος, με τη διοργανώτρια να επικρατεί τελικά 4-2.
Το πρώτο Μουντιάλ έμεινε στην ιστορία και για την πραγματικά αξιοπρόσεκτη εμφάνιση των διαιτητών. Οι τελευταίοι ήταν υποχρεωμένοι να σφυρίζουν, φορώντας σακάκι, γραβάτα και κάλτσες αναβάτη!!!
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΠΩΣ… ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ
Το δεύτερο Παγκόσμιο Κύπελλο έγινε κάτω από ιδιαίτερες πολιτικές συνθήκες τόσο στην Ευρώπη, όσο και στον κόσμο. Τέσσερα χρόνια μετά τον εντυπωσιακό τελικό στο Σεντενάριο του Μοντεβιδέο, το Μουντιάλ μετακομίζει για πρώτη φορά σε ευρωπαικό έδαφος. Διοργανώτρια χώρα η Ιταλία και το καθεστώς του Μπενίτο Μουσολίνι βλέπει το τουρνουά ως πρώτης τάξεως ευκαιρία για την προβολή της χώρας του αλλά και του καθεστώτος.
Η παγκόσμια πρωταθλήτρια Ουρουγουάη, δεν έλαβε μέρος, ως αντίδραση καθώς στη δική της διοργάνωση δεν συμμετείχαν αρκετές ευρωπαικές ομάδες. Για πρώτη φορά συμμετείχε αφρικανική ομάδα. Ήταν η Αίγυπτος, αλλά θα έπρεπε να περάσουν 36 ολόκληρα χρόνια για να ξαναδούμε εκπρόσωπο από τη μαύρη ήπειρο στο Μουντιάλ.
Στον μεγάλο τελικό έφτασαν η διοργανώτρια Ιταλία και η Τσεχοσλοβακία. Οι Ατζούρι επικράτησαν 2-1, ενώ αλγεινή εντύπωση προκάλεσε ο ναζιστικός χαιρετισμός των Ιταλών ποδοσφαιριστών προς την εξέδρα μετά τη λήξη του μεγάλου τελικού.
Ο ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑΣ ΠΟΥ… ΕΣΩΣΕ ΖΩΕΣ
Το τρίτο Παγκόσμιο Κύπελλο, το 1938, ήταν προγραμματισμένο να διοργανωθεί στην Λατινική Αμερική, με την Αργεντινή να είναι η βασική υποψήφια. Ωστόσο ο εμπνευστής του Μουντιάλ, Ζιλ Ριμέ ήθελε να διοργανωθεί στη χώρα του τη Γαλλία.
Αυτό από μόνο του προκάλεσε την οργή των χωρών της Νότιας Αμερικής, οι οποίες σνόμπαραν τη διοργάνωση, με εξαίρεση τη Βραζιλία, που συμμετείχε κανονικά.
Για πρώτη φορά έλαβε μέρος στην προκριματική φάση και η Ελλάδα. Στον πρώτο γύρο απέκλεισε εύκολα την Παλαιστίνη με δύο νίκες, όμως τα πράγματα έγιναν δύσκολα, όταν στο δρόμο μας βρέθηκε η πανίσχυρη, (και μετέπειτα φιναλίστ), Ουγγαρία. Μετά την ταπεινωτική ήττα με 11-1 στη Βουδαπέστη, η ελληνική Ομοσπονδία αποφάσισε την απόσυρση της Εθνικής μας από τον δεύτερο αγώνα.
Το τουρνουά έγινε στη χώρα του Φωτός μέσα σε τεταμμένο κλίμα, καθώς όλες οι χώρες βρίσκονταν προ των πυλών του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, του αιματηρότερου στην παγκόσμια ιστορία έως σήμερα. Μεγάλο φαβορί, ήταν η Wunderteam Αυστρία του τεχνίτη Ματίας Ζίντελαρ, που μπορούσε να περάσει μια 11άδα στο διάβα του. Ωστόσο η προσάρτηση της χώρας στη ναζιστική Γερμανία του Χίτλερ λίγους μήνες πριν το Μουντιάλ, οδήγησε στη διάλυση της ομάδας.
Έτσι δεν μάθαμε ποτέ αν αυτή η πράγματι υπερομάδα θα άλλαζε την παγκόσμια αθλητική και ποδοσφαιρική ιστορία. Στον τελικό όπως αναφέρθηκε έφτασε η Ουγγαρία που κλήθηκε να αντιμετωπίσει την Ιταλία του Βιτόριο Πότσο και του Πιόλα. Λίγες ώρες πριν τον τελικό η ιταλική αποστολή δέχθηκε τελεσίγραφο από τον ίδιο τον Μουσολίνι που έγραφε ”Νίκη ή θάνατος”.
Οι Ατζούρι επικράτησαν 4-2. Για χρόνια μετά, ο Μαγυάρος τερματοφύλακας συνήθιζε να λέει: ”Άφησα τέσσερα γκολ να μπουν, αλλά έσωσα τις ζωές τους”.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…
Επιμέλεια: Σταύρος Καραβάρης
