Ο Άρης βιώνει τον πιο δύσκολο μήνα της νέας αγωνιστικής περιόδου, σε μια στιγμή που όλοι είχαν πιστέψει ότι… απέδρασε από τον εφιάλτη του περασμένου Μαΐου με το άδειασμα της απώλειας του κυπέλλου και τα όσα επακολούθησαν, έχοντας βρει τον δρόμο του.
Το… δικαίωμα για να κοιτάει ψηλά ο Άρης, το έδωσε η ίδια η ομάδα. Είχε μια εντυπωσιακή περίοδο μετά την ήττα με τον ΟΦΗ, βρέθηκε για τέσσερις σερί αγωνιστικές στην 1η θέση, γεμίζοντας με πίστη και προσδοκίες τον πικραμένο φίλαθλο κόσμο του, όμως μετά από την άδικη ήττα στο Αγρίνιο και τα όσα επακολούθησαν ψάχνεται…
Ήδη μετά το βαρύ 4-0 από την ΑΕΚ, τις τρεις σερί ήττες, ήρθε ο χθεσινός αποκλεισμός από το κύπελλο. Ναι μεν η ομάδα έβγαλε αντίδραση, αυτή τη φορά σίγουρα είχε περισσότερο πάθος και πάλεψε αρκετά, αλλά αυτό δεν αρκούσε για την πρόκριση. Η απογοήτευση της απώλειας ενός στόχου δεδομένη.
Ήρθε η καταστροφή; Καμία ομάδα δεν διαλύθηκε γιατί αποκλείστηκε από το κύπελλο, από την ΑΕΚ (ας μην ξεχνάμε τι έγινε στον πρώτο αγώνα, με την αλλοίωση του αποτελέσματος).
Σίγουρα, δεν τέλειωσε κανένα πρωτάθλημα με την ολοκλήρωση του πρώτου γύρου, όμως ο Άρης είναι βυθισμένος σε μια περίοδο κρίσης και καλείται να αποδράσει.
Έχει μπροστά του δυο συνεχόμενα παιχνίδια εντός έδρας με Ατρόμητο και Πανσερραϊκό, τα οποία δεν αποκλείεται να τα δώσει κεκλεισμένων των θυρών (ας μην ξεχνάμε και τη ΔΕΑΒ).
Για πρώτη φορά βρίσκεται ο Άρης σε μια τέτοια θέση; Όχι. Το έχει βιώσει και στο παρελθόν. Ξεπέρασε και πιο δύσκολες καταστάσεις.
Φέτος διαθέτει ένα καλό και ποιοτικό υλικό, είναι στην πρώτη πεντάδα με μια νίκη απόσταση από την 2η θέση και δυο από την 1η θέση, όμως φάνηκε και χθες δεν έχει ποσοτικά τους ποιοτικούς παίκτες που έχουν οι άλλες ομάδες όπως π.χ. η ΑΕΚ.
Το βάθος στους πάγκους του ρόστερ των δυο ομάδων χθες, έκανε πολλούς να μελαγχολήσουν…
Ο Άρης οφείλει να κοιτάξει στην αφετηρία του δεύτερου γύρου να βρει τα ψυχικά και αγωνιστικά αποθέματα να “επιστρέψει”.
Και φυσικά να ενισχυθεί σε θέσεις που… φώναζαν και φωνάζουν τον ερχόμενο Ιανουάριο. Τουλάχιστον για να αποδείξει ότι τίποτα μέχρι την 10η αγωνιστική που τον θαύμασε “εχθροί και φίλοι” δεν ήταν τυχαίο…
