Με αφορμή την επιστροφή του Τάις Λίμπρεχτς στη Θεσσαλονίκη και τη συνάντηση του με και βετεράνους ποδοσφαιριστές του Άρη όπου το είχαν ως προπονητή την διετία 1984-86, το PRESSARIS κάνει μια αναδρομή, σε σπουδαία ονόματα που κάθισαν στο πάγκο της ποδοσφαιρικής ομάδας τα τελευταία 30 χρόνια.
Κάνε την εγγραφή σου στη Novibet με 100% Bonus
Ο διάδοχος του Λίμπρεχτς στον προπονητικό θώκο του Άρη ήταν ο Γιουγκοσλάβος διεθνής προπονητής Γκόικο Ζετς. Αν και ήρθε με σπουδαίες περγαμηνές, και μεγάλες Ευρωπαϊκές πορείες με ομάδες όπως η Ριέκα και η Βοϊβοντίνα, δεν κατάφερε πολλά στον κιτρινόμαυρο πάγκο, και σε εννέα μήνες έχοντας τον θεό του Πολέμου αποχώρησε. Το άδοξο τέλος για τον ίδιο, ήρθε το 1995 όταν έπεσε θύμα δολοφονικής επίθεσης στη Λουάντα της Αγκόλας και ενώ μόλις είχε συμπλήρωση το 60ο έτος της ηλικίας του.
Γκερντ Πρόκοπ
Την σκυτάλη από αυτόν, πήρε ο Γερμανός τερματοφύλακας Γκεργκ Πρόκοπ, όπου πέτυχε σπουδαίες επιτυχίες στην ιστορική Άαχεν όπου εν συνέχεια έγινε και προπονητής της. Στην Ελλάδα ήρθε για λογαριασμό του Απόλλωνα Σμύρνης, ενώ για κάτι λιγότερο από 20 χρόνια κατάφερε να ηγηθεί από την θέση του τεχνικού, 16 ομάδες στην ελληνική και κυπριακή επικράτεια. Οι κιτρινόμαυροι με τον Γερμανό στον πάγκο τερμάτισαν στην ένατη θέση, κάτι που δεν άρεσε στην διοίκηση και έτσι το 1988 αποχώρησε, για να συνεχίσει την καριέρα του στην Δόξα Δράμας. Αξίζει να σημειωθεί ότι το 2002, έπειτα από χρόνια μάχη με την επάρατη νόσο, ο 63χρονος Γκέργκ Πρόκοπ άφησε την τελευταία του πνοή στην Θεσσαλονίκη όπου κηδεύτηκε κιόλας, όντας η τελευταία του επιθυμία.
Αλκέτας Παναγούλιας
Ένας άνθρωπος που συνέδεσε άρρηκτα το όνομα του με τον ποδοσφαιρικό Άρη, ως ποδοσφαιριστής, προπονητής, αλλά και πρόεδρο είναι ο αείμνηστος Αλκέτας Παναγούλιας. Τέλεσε κόουτς των κιτρίνων για τρεις συνολικά σεζόν 1998-90, και το 1999 με μεγάλη επιτυχία. Ιδίως την τελευταία χρονιά όπου έβγαλε επί της ουσίας την ομάδα στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Το καλοκαίρι του 2002 ο Αλκέτας Παναγούλιας επέστρεψε για να βοηθήσει τον Άρη από τη θέση του προέδρου με σύμβουλο τον Λάμπρο Σκόρδα.
Γιάτσεκ Γκμοχ
Την σεζόν 1990/91, ένα άλλο μεγάλο ποδοσφαιρικά όνομα ανέλαβε την τεχνική ηγεσία των κιτρίνων. Ο Γιάτσεκ Γκμόχ ήρθε είδε και απήλθε από την Θεσσαλονίκη, ανέβασε την ομάδα στην όγδοη θέση, ωστόσο μετά από το τέλος της χρονιάς έλυσε την συνεργασία του εν κινεί συνεναιση με την τότε διοίκηση.
Ιλια Πέτκοβιτς
Σίγουρα ο Ίλια Πέτκοβιτς επί ημερών Κοντομηνά, απέτυχε την ομάδα να την οδηγήσει εκ νέου στα Ευρωπαϊκά “σαλόνια” ασχέτως που θεωρούνταν ένα ισχυρό προπονητικό όνομα που θα δημιουργήσει ένα αξιοσέβαστο σύνολο. Το τέλος του πρωταθλήματος βρήκε τον Άρη στην έβδομη θέση και φυσικά τον Πέτκοβιτς παρελθόν!
Ανρί Μισέλ
Το 2001, σε μια μεταβατική περίοδο, ο Άρης κάνει την υπέρβαση και φέρνει στην συμπρωτεύουσα τον Ανρί Μισέλ. Ο ίδιος έκατσε περίπου 5 μήνες στον κίτρινο πάγκο και ασχέτως που τα αποτελέσματα ερχόντουσαν, η κόντρα του με τον Τάκη Ανδριά (διευθύνων σύμβουλος) το έθεσαν εκτός ομάδας, και παραιτήθηκε 25 Οκτωβρίου του ίδιου έτους.
Ντούσαν Μπάγεβιτς
Εφτά χρόνια αργότερα, τεχνικός του Άρη έγινε ο Ντούσαν Μπάγεβιτς. Κατάφερε να κάνει μια αξιοπρόσεκτη Ευρωπαϊκή πορεία, να οδηγήσει την ομάδα στον τελικό κυπέλλου Ελλάδος, αλλά και να τερματίσει το σύνολο του Σέρβου άνετα στην τετάρτη θέση. Παρόλα αυτά, ασχέτως που είχε συμβόλαιο για ακόμη ένα έτος, οι διαφωνίες του με την διοίκηση του κ.Σκόρδα, διέκοψαν την συνέχιση της συνεργασίας.
Εκτορ Κούπερ
Τέλος, καταλήγουμε στον κατά γενική ομολογία, καλύτερο ξένο προπονητή που πάτησε το πόδι του στον Άρη, αλλά και γενικότερα στην Ελλάδα. Ο Έκτορ Ραούλ Κούπερ έγινε 1,5 περίπου έτος στην “θαμώνας” του Κλεάνθης Βικελίδης, και πέτυχε αρκετά πράγματα. Τελικό κυπέλου, 4η θέση, αλλά και σπουδαία Ευρωπαϊκή πορεία, που ελάχιστοι μπορούν να ξεχάσουν. Τα αίτια της αποχώρησης του, ακόμα και σήμερα έχουν μείνει αδιευκρίνιστα. Η ουσία είναι ότι αγαπήθηκε όσο κάνεις, και ο Άρης πάντα θα έχει ανοιχτές τις πόρτες όπου τον περιμένουν…
Η… άλλη πλευρά!
Από την άλλη πλευρά πολλοί από τους προπονητές του Άρη δεν τράβηξαν τα βλέμματα λόγω της προπονητικής του αξίας αλλά ξεχώρισαν σαν ποδοσφαιριστές στα νιάτα τους. Μερικοί από αυτούς είναι:
Χουάν Ραμόν Ρότσα(1997-1999): Αναμφίβολα η καριέρα του ως ποδοσφαιριστής ήταν πολύ πιο φανταχτερή απ ότι ως προπονητής. Ξεκίνησε στην Νιούελς Ολντ Μπόις, πέρασε από την Μπόκα αλλά απογειώθηκε στον Παναθηναϊκό με την φανέλα του οποίου κατέκτησε πέντε κύπελλα και δύο πρωταθλήματα.
Ιομάρ Μαζίνιο(2009): Έλαμψε ως παίκτης της Εθνικής Βραζιλίας με αποκορύφωμα την κατάκτηση του Παγκοσμίου πρωταθλήματος το 1994.
Όλε Σκόμποε(2003-2004): Είναι μέσα στους τρείς κορυφαίους ξένους παίκτες που έχουν περάσει από την ομάδα της Θεσσαλονίκης. Ωστόσο η προπονητική του καριέρα δεν ήταν τόσο πετυχημένη.
* Το κείμενο αποτελεί εργασία των σπουδαστών των ΙΕΚ ΞΥΝΗ Παναγιώτη Κυμπριχτσή και Θόδωρου Θεοχαρίδη
