“Αυτά δεν γίνονται”. Θα μπορούσε να είναι ο τίτλος σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια που έχουμε δει ως τώρα στα playoffs του ΝΒΑ στον καλύτερο πρώτο γύρο στην ιστορία του ΝΒΑ. Πέντε σειρές σε Game 7, εκπλήξεις, μεγάλα σουτ, αποδοκιμασίες στο Νο1 και πλεονεκτήματα έδρας να αλλάζουν χέρια σαν να είναι αναπτήρες. Δεν είναι η ώρα να το εξηγήσουμε, έχει γραφτεί εξάλλου πολλές φορές: το επίπεδο των παικτών είναι εξωπραγματικό. Ακριβώς, ζούμε αυτήν την εποχή…
Οι μοναδικές σειρές που τέλειωσαν άδοξα ήταν αυτές με τη “σκούπα” των πρωταθλητών Heat και η μεγάλη έκπληξη των Wizards επί των Bulls. Και ο άθλος των Blazers. Να μην ξεχνιόμαστε. Η ομάδα-έκπληξη της σεζόν συνεχίζει να ζει το δικό της όνειρο, βάζοντας συνεχώς τον πήχη ψηλότερα.
Στο 6ο παιχνίδι με τους Rockets (μια σειρά που είχε τρεις παρατάσεις και αυτό το απίστευτο φινάλε) το Portland απέδειξε γιατί μεταμορφώθηκε -χωρίς να το καταλάβει κανείς- σε μια από τις καλύτερες ομάδες του ΝΒΑ. Γιατί έχει αυτόν τον κοντό, που κρύβεται πάντα πίσω από έναν μεγάλο ψηλό. Όπου ψηλός ο LaMarcus Aldridge και όπου κοντός ο Damian Lillard, αυτή τη στιγμή ο πιο clutch παίκτης του ΝΒΑ.
O Lillard, λοιπόν, ευστόχησε σε αυτό το πολύ δύσκολο σουτ και καθάρισε τη σειρά, μετά από ένα play που είχε σχεδιαστεί για τον Aldridge (αν δείτε το video ήταν μες στο καλάθι ζητώντας τη μπάλα). Ο Batum, όμως, είδε τον Parsons (τραγική ειρωνεία; Μόλις είχε πετύχει ένα καλάθι που έμοιαζε με… νικητήριο) να χάνει την επαφή με τον παίκτη του και αποφάσισε να δώσει τη μπάλα στον point guard του Portlant. Και καλά έκανε, όπως αποδείχτηκε.
Lillard Time
Εξάλλου ο Lillard είναι ο ιδανικός παίκτης για να έχει τη μπάλα στα χέρια του. Έφτιαξε το όνομα του ως “clutch-player” όταν είχε σημειώσει δύο back-to-back νικητήρια σουτ πέρσι, χτίζοντας ουσιαστικά το μύθο των “σκληροτράχηλων” Blazers, που βρίσκουν στο τέλος τον τρόπο για να κερδίσουν. Εξού και το φινάλε ενός αγώνα του Portland ονομάζεται πλέον Lillard Time, όπως επιβεβαιώνει το σχετικό hashtag, αλλά και το γεγονός ότι η χρονιά ξεκίνησε με 12 νίκες στα πρώτα 14 “κλειστά” ματς με τον Lillard να έχει 55 πόντους και 50% στα σουτ στα τελευταία λεπτά αυτών των ματς.
Και συνέχισε έτσι.
Σύμφωνα με τους Clutch πίνακες του ΝΒΑ στην κανονική περίοδο ο Lillard είναι ο παίκτης με τους περισσότερους πόντους στα τελευταία 30 δευτερόλεπτα των αγώνων, έχοντας σκοράρει 25, περισσότερους δηλαδή από τον Curry (23), από τον Harden (22), τον Hayward (17) και τον Kemba Walker που είναι πρώτος στην κατηγορία του ενός λεπτού. Κι όλα αυτά με 44% εντός πεδιάς, ποσοστό καλύτερο από τον Durant του 39% (ο πρώτος σκόρερ του ΝΒΑ είναι κι ο πρώτος σκόρερ στα τελευταία 5 λεπτά ενός αγώνα), του LeBron (42%), του Curry (42%) και του Walker (35%).
Αντίστοιχα στα Playoffs ο Lillard είναι ο πρώτος σε πόντους στα τελευταία λεπτά (4, 3, 2, 1 και 30”) ενός αγώνα. Ας πάρουμε το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα που είναι το τελευταίο λεπτό: σε αυτό το διάστημα έχει σκοράρει 18 πόντους, έναντι 14 του DeRozan και 10 του Russell Westbook. Πάντα σε παιχνίδια που κρίθηκαν ως τους 5 πόντους.
Δεν είναι μόνο, όμως, ότι είναι clutch. Κάνει και συνολικά μια εκπληκτική post season. Στην πρώτη του εμπειρία στα playoffs έχει ο 25.6 πόντους, 7.4 ασίστ και 6.4 ριμπάουντ, όπως μετρήθηκαν στα πρώτα 5 ματς της σειράς. Τα τελευταία 35 χρόνια μόνο δύο παίκτες έχουν μετρήσει στα πρώτα τους πέντε παιχνίδια πάνω από 25 πόντους, 5 ασίστ και 5 ριμπάουντ. Ποιοι ήταν αυτοί; Κάποιος Michael Jordan και κάποιος LeBron James.
Τι είπε ο ίδιος για το νικητήριο σουτ; Μια φράση που λάνσαρε ο Νίκος Γκάλης τρία χρόνια πριν γεννηθεί ο ίδιος ο Lillard. “Είναι το μεγαλύτερο σουτ της καριέρας μου. Μέχρι το επόμενο”.
RIP City
Οι Blazers νίκησαν σειρά playoffs για πρώτη φορά μετά το 2000, όταν είχαν στην πεντάδα τους Studamire, Smith, Pipen, Wallace και Sabonis. Ναι, έχουν αποσυρθεί όλοι τους. Τόσο παλιά μιλάμε. Ο μοναδικός από εκείνη την ομάδα που παίζει ακόμη είναι ο Jermaine O’Neal.
Τι σχέση έχει το μάθημα ιστορίας; Έχει και παραέχει, διότι μην ξεχνάμε ότι στο τελευταίο ματς, υπήρχε στον αέρα μια διαφορετική αύρα. Αυτή του Dr. Jack. Πριν το παιχνίδι οι φίλαθλοι απέδωσαν φόρο τιμής στον Jack Ramsey, τον προπονητή που είχε οδηγήσει το Portland στο ένα και μοναδικό του πρωτάθλημα το 1977. Και τα πλακάτ έγραφαν “Κάντε το όπως το 1977” και “Not in Dr. Jack’s house”.
Και να που για μια βραδιά η Rip City έγινε RIP City.
Πηγή: nba.sport24.gr
